Franciszek Fabry

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Fabry
tytularny generał brygady tytularny generał brygady
Data urodzenia

18 kwietnia 1867

Data śmierci

1940

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

6 Armia

Stanowiska

dowódca etapów armii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka

Franciszek Fabry (ur. 18 kwietnia 1867 w Bóbrce Małopolskiej, zm. 1940[1]) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Franciszek Fabry urodził się 18 kwietnia 1867 roku w Bóbrce Małopolskiej, w rodzinie Franciszka i Anieli z Missiewiczów[2]. Ukończył C. K. Gimnazjum w Brzeżanach. W 1890 roku rozpoczął służbę w cesarskiej i królewskiej armii. Dowodził kompanią, batalionem i pułkiem piechoty, po czym przeniesiony został do korpusu oficerów wojsk kolejowych.

Od 18 listopada 1918 w Wojsku Polskim. Początkowo był szefem Oddziału Transportów Polowych w Dowództwie „Wschód”, a 13 lutego 1919 wyznaczony został na stanowisko szefa Centralnego Zarządu Kolei Wojskowych. Następnie zajmował stanowiska dowódcy Etapów 6 Armii i inspektora służby transportowej przy Oddziale IV Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych. 22 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika piechoty, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[3]. Pełniąc służbę w Ministerstwie Spraw Wojskowych jego oddziałem macierzystym był 52 Pułk Strzelców Kresowych w Złoczowie[4]. 1 września 1921 roku przeniesiony został do dyspozycji szefa Sztabu Generalnego, a następnie szefa Departamentu X Ministerstwa Spraw Wojskowych. Od 9 października 1921 roku przebywał na leczeniu szpitalnym, a później na urlopie zdrowotnym. Z dniem 1 sierpnia 1922 roku przeniesiony został w stan spoczynku z prawem noszenia munduru, w stopniu pułkownika[5].

26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego generała brygady[6].

Po przejściu na emeryturę mieszkał we Lwowie[7][8], a później w Jaworznie[9][10]. W 1939 roku mieszkał we Lwowie przy ulicy Dembińskiego 18[11].

Był żonaty z Marią Reindl (ur. w 1887 roku we Lwowie, zm. w 1974 roku w Sopocie)[12][13]. Został zamordowany przez NKWD.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kosk 1998 ↓, s. 135.
  2. Stawecki 1994 ↓, s. 110.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 527.
  4. Spis oficerów 1921 ↓, s. 165, 613.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 8 lipca 1922 roku, s. 481.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 739.
  7. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1577.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1406.
  9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 882.
  10. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322.
  11. Spis abonentów sieci telefonicznych Dyrekcji Okręgu Poczt i Telegrafów we Lwowie i Polskiej Akcyjnej Spółki Telefonicznej w miastach: Borysławiu z Okolicą, Drohobyczu i Lwowie na 1939 rok, s. 625.
  12. Portret Marii Fabry z domu Reindl w zbiorach Muzeum Historii Fotografii im. Walerego Rzewuskiego w Krakowie, nr inwentarza MHF 5512/II, z odręcznym dopiskiem na rewersie informującym, że była aresztowana w 1939 roku we Lwowie, a następnie deportowana w rejon Semipałatyńska zbiory.mhf.krakow.pl.
  13. Stawecki 1994 ↓, s. 110, wg autora nazwisko panieńskie żony generała brzmiało „Leindl”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]