Franciszek Fischoeder

Franciszek Fischoeder
Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1865 ; Lubawa
Data i miejsce śmierci	6 kwietnia 1930 ; Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Starofarny w Bydgoszczy
Zawód, zajęcie	lekarz weterynarii
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Franciszek Fischoeder (ur. 11 lutego 1865 w Lubawie, zm. 6 kwietnia 1930 w Warszawie) – polski lekarz weterynarii, filozof.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Franciszka i Zuzanny Fischoederów. Ukończył gimnazjum w Lubawie^[1] lub Chełmnie^[2]. Dyplom lekarza weterynarii uzyskał w Akademii Weterynaryjnej w Berlinie w roku 1887, doktorat filozofii w Królewcu w roku 1900. Początkowo pracował w Hamburgu jako państwowy (pruski) lekarz weterynarii. W okresie od lipca 1890 do 31 stycznia 1897 był dyrektorem i lekarzem Zakładowego Weterynaryjnego Inspektoratu Sanitarnego przy Zakładach Mięsnych w Bydgoszczy. Następnie pracował jako Powiatowy Lekarz Weterynarii w Jarocinie, Morągu i Królewcu^[3]. Przed I wojną światową zajmował poważne stanowisko w pruskiej administracji weterynaryjnej – radcy regencyjnego w Gąbinie. Od roku 1913 był kierownikiem Instytutu Bakteriologicznego w Królewcu. W 1921 był współzałożycielem spółki „Serohygiea” Towarzystwo Akcyjne w Poznaniu, które produkowało m.in. surowice i szczepionki dla zwierząt hodowlanych^[4]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości początkowo był naczelnikiem wydziału weterynaryjnego b. Dzielnicy Pruskiej. Z chwilą unifikacji i zlikwidowania ministerstwa b. Dzielnicy Pruskiej przeszedł do Ministerstwa Rolnictwa w Warszawie^[1], w którym latach 1924–1930^[5] był dyrektorem departamentu weterynaryjnego. Zajmował się opracowaniem podstawowych ustaw regulujących zwalczanie zaraźliwych chorób zwierzęcych, m.in. był autorem i koordynatorem rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r., które określało kompetencje i zakres postępowania organów administracyjnych dotyczące zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, środki zapobiegające przenoszeniu chorób zakaźnych zwierząt z zagranicy czy też podejmowane w celu ochrony Polski przed rozprzestrzenianiem się chorób zakaźnych.

W 1895 w Berlinie wydał podręcznik Leitfaden der praktischen Fleischbeschau (Podręcznik praktycznego badania mięsa), który doczekał się 7 wydań. Prowadził także powszechne badania zwierząt rzeźnych i mięsa. Był autorem licznych prac o pasożytach zwierzęcych i wągliku, m.in. w 1928 Przepisy o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych^[6].

Zmarł w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Starofarnym przy ul. Grunwaldzkiej w Bydgoszczy^[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1927)^[7]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (31 grudnia 1923)^[8]
Komandor Orderu Legii Honorowej (Francja)^[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Zgon wybitnego urzędnik departamentu weterynarji. „Kurjer Polski”. Rok 33 (Nr 97), s. 3, 8 kwietnia 1930. Warszawa: Tow. Wydawnicze „Prasa” Sp. Akc. [dostęp 2023-01-29].
↑ ^a ^b Z historii weterynarii – „historyczne różności”. „Biuletyn Koła Seniorów przy Kujawsko-Pomorskiej Izbie Lekarsko-Weterynaryjnej”. Nr 7 (1), s. 52, 2018. Bydgoszcz: Koło Seniorów KPILW. [dostęp 2023-01-30].
↑ Lekarze weterynarii pracujący w Zakładowych Weterynaryjnych Inspektoratach Sanitarnych przy zakładach mięsnych, chłodniach, laboratoriach i innych zakładach przetwarzających żywność w województwie pomorskim, bydgoskim, toruńskim, włocławskim i kujawsko-pomorskim od 1890 r. [dostęp 2023-01-30].
↑ Z ruchu przemysłu chemicznego w Polsce. Nowe spółki akcyjne. „Przemysł Chemiczny”. Rocznik V (Nr 12), s. 299, grudzień 1921. Lwów: Instytut Badań Naukowych i Technicznych „Metan”. [dostęp 2023-01-30].
↑ Jerzy Kita. 90 lat polskiej służby weterynaryjnej. „Życie Weterynaryjne”, s. 914, nr 11 z 2009.
↑ FranciszekF. Fischoeder FranciszekF., Przepisy o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych, Warszawa: nakł. własny, 1928 .
↑ M.P. z 1927 r. nr 258, poz. 707 „za zasługi, położone przy zwalczaniu chorób zaraźliwych wśród zwirząy domowych, ulepszeniu i ujednostajnieniu ustawodawstwa weterynaryjnego oraz administracji weterynaryjnej i przy zawieraniu międzynarodowych umów weterynaryjnych”.
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.

[:0-1] Zgon wybitnego urzędnik departamentu weterynarji. „Kurjer Polski”. Rok 33 (Nr 97), s. 3, 8 kwietnia 1930. Warszawa: Tow. Wydawnicze „Prasa” Sp. Akc. [dostęp 2023-01-29].

[:1-2] Z historii weterynarii – „historyczne różności”. „Biuletyn Koła Seniorów przy Kujawsko-Pomorskiej Izbie Lekarsko-Weterynaryjnej”. Nr 7 (1), s. 52, 2018. Bydgoszcz: Koło Seniorów KPILW. [dostęp 2023-01-30].

[3] Lekarze weterynarii pracujący w Zakładowych Weterynaryjnych Inspektoratach Sanitarnych przy zakładach mięsnych, chłodniach, laboratoriach i innych zakładach przetwarzających żywność w województwie pomorskim, bydgoskim, toruńskim, włocławskim i kujawsko-pomorskim od 1890 r. [dostęp 2023-01-30].

[4] Z ruchu przemysłu chemicznego w Polsce. Nowe spółki akcyjne. „Przemysł Chemiczny”. Rocznik V (Nr 12), s. 299, grudzień 1921. Lwów: Instytut Badań Naukowych i Technicznych „Metan”. [dostęp 2023-01-30].

[5] Jerzy Kita. 90 lat polskiej służby weterynaryjnej. „Życie Weterynaryjne”, s. 914, nr 11 z 2009.

[6] FranciszekF. Fischoeder FranciszekF., Przepisy o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych, Warszawa: nakł. własny, 1928 .

[7] M.P. z 1927 r. nr 258, poz. 707 „za zasługi, położone przy zwalczaniu chorób zaraźliwych wśród zwirząy domowych, ulepszeniu i ujednostajnieniu ustawodawstwa weterynaryjnego oraz administracji weterynaryjnej i przy zawieraniu międzynarodowych umów weterynaryjnych”.

[8] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]