Franciszek Jamka-Koperski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Jamka-Koperski
Ilustracja
Franciszek Jamka-Koperski w stopniu kapitana
major administracji major administracji
Data i miejsce urodzenia

22 października 1896
Zwardoń

Data śmierci

26 czerwca 1965

Przebieg służby
Lata służby

1914–

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie,
II Korpus Polski w Rosji

Jednostki

5 pułk piechoty,
1 pułk ułanów,
DOG „Kielce”,
41 pułk piechoty,
DOK II,
Dowództwo Korpusu Ochrony Pogranicza

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Multimedia w Wikimedia Commons

Franciszek Jamka-Koperski (ur. 22 października 1896 w Zwardoniu, zm. 26 czerwca 1965) – major administracji Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 22 października 1896[1] lub 23 sierpnia 1895[2]. Przed 1914 był członkiem Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny światowej 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 5 pułku piechoty w składzie I Brygady. W 1916 został wzięty do niewoli rosyjskiej. W 1918 został żołnierzem II Korpusu Polskiego. Brał udział w bitwie pod Kaniowem.

U kresu wojny wstąpił do Wojska Polskiego. Został żołnierzem 1 pułku ułanów. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Był adiutantem Komendy Miasta Kielce, w stopniu podporucznika referentem oświatowym Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce” od 16 kwietnia 1920, referentem biblioteki żołnierskiej Dowództwa Okręgu Generalnego „Lublin”. Pełnił funkcję dowódcy Szkoły Podoficerów Oświatowych oraz od 1922 do 1923 dowódcy plutonu w 41 pułku piechoty w Suwałkach. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. 25 maja 1923 został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów administracji, dział naukowo–oświatowy i przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie na stanowisko referenta oświatowego[3]. Na stopień kapitana został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[4][5][6]. W połowie lat 20. był przedstawicielem sztabu DOK do Komitetu Budowy Domu Żołnierza Polskiego w Lublinie[7]. Od 1927 służył w Korpusie Ochrony Pogranicza[8]. Sprawował stanowisko szefa Oddziału Wychowania Żołnierza i Propagandy w Dowództwie Korpusu Ochrony Pogranicza w Warszawie. W marcu 1934 został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku[9]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 14. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[10].

Po wybuchu II wojny światowej i kampanii wrześniowej został wzięty przez Niemców do niewoli. Był osadzony w Oflagu II C Woldenberg, gdzie pełnił funkcję dyrektora biblioteki obozowej.

Zmarł 26 czerwca 1965[11][12]. Spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 22A-1-19)[12]. W tym samym miejscu została pochowana Halina Anna Jamka-Koperska (zm. 1974)[13].

Grób Franciszka Jamki-Koperskiego i Huberta Drapelli na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Korpus Ochrony Pogranicza (1927/1928)
  • Korpus Ochrony Pogranicza. W trzecią rocznicę objęcia służby na granicach Rzeczypospolitej 1926–1927 (1928)[14]
  • Korpus Ochrony Pogranicza. W piątą rocznicę objęcia służby na granicach Rzeczypospolitej 1924–1929 (1929)
  • Korpus Ochrony Pogranicza. W szóstą rocznicę objęcia służby na granicach Rzeczypospolitej 1929–1930 (1927)
  • Korpus Ochrony Pogranicza. W siódmą rocznicę objęcia służby na granicach Rzeczypospolitej 1930–1931 (1931)
  • Korpus Ochrony Pogranicza. W ósmą rocznicę objęcia służby na granicach Rzeczypospolitej 1931–1932 (1933)
  • Na strażnicy i w domu. Ciekawe i pożyteczne wiadomości dla żołnierzy K. O. P. oraz jego rodziny (1935)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1932.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1928.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 2 czerwca 1923 roku, s. 367.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 81, 1411.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 44, 1279.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 392.
  7. ↑ Stanisław Piekarski: Domy Żołnierza Polskiego. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej, 1997, s. 366. ISBN 83-85389-15-6.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 803.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 12 marca 1934, s. 86.
  10. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 385.
  11. ↑ ZCK Warszawa. Franciszek Jamka-Koperski. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2017-10-23].
  12. ↑ a b Lista pochowanych. Franciszek Jamka-Koperski. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].
  13. ↑ Lista pochowanych. Halina Anna Jamka-Koperska. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].
  14. ↑ Książki. „Myśl Niepodległa”, s. 159, Nr 908 z 10 marca 1928. 
  15. ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  16. ↑ Odznaczenia Krzyżem i Medalem Niepodległości. „Słowo Polskie”, s. 8, Nr 104 z 17 kwietnia 1931. 
  17. ↑ M.P. z 1929 r. nr 216, poz. 508 „za zasługi na polu pracy kulturalno-oświatowej w Korpusie Ochrony Pogranicza”.
  18. ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 470 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Franciszek_Jamka-Koperski&oldid=71695205”