Franciszek Jundziłł (1825–1865)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Franciszek Jundziłł herbu Łabędź (ur. 1825 w Johalinie[1], zm. w lutym 1865 w Paryżu) – podpułkownik Wojska Polskiego.

Był synem Władysława i Bogumiły z Suchodolskich herbu Janina[2] W 1858 wystąpił z Armii Imperium Rosyjskiego, w stopniu rotmistrza. Brał udział w manifestacjach w Grodnie. Był członkiem Koła Oficerów Polskich w Petersburgu[3]. W maju 1863 został powołany na naczelnika wojennego powiatu słonimskiego i dowódcę oddziału. W lipcu przeszedł na Polesie. Został oskarżony za unikanie walki i przez sąd uniewinniony, jednak dowództwo przejął po nim Jan Kołłupajło. Po upadku powstania na Białorusi, przeszedł do Królestwa i do Krakowa, gdzie został od grudnia pełnił funkcję komendantem placu, a od stycznia 1864 był organizatorem wojskowym okręgu krakowskiego. Wówczas został awansowany został na podpułkownika. W marcu 1864 wyjechał do Francji. Zmarł w lutym w 1865 w Paryżu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Łancew Ług, Johalin i Podsokole. Kresy24. [dostęp 2020-12-06]. (pol.).
  2. Według innych źródeł był synem Wiktora Jundziłła (1790-1862) i Teresy Cichockiej (1799-1858).
  3. Księga pamiątkowa opracowana staraniem Komitetu Obywatelskiego w czterdziestą rocznicę powstania r. 1863/1864, Lwów 1904, s. 11.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Eligiusz Kozłowski (opr.): Zapomniane wspomnienia, Warszawa, 1981 r. s.457.