Franciszek Olejniczak (komunista)

Franciszek Olejniczak

Data urodzenia	1885
Data i miejsce śmierci	1943 KL Mauthausen-Gusen
Przyczyna śmierci	zagazowanie
Miejsce spoczynku	Cmentarz Komunalny we Włocałwku
Zawód, zajęcie	robotnik
Miejsce zamieszkania	Włocławek
Narodowość	polska
Partia	PPR, KPP

Grób rodziny Franciszka Olejniczaka cmentarzu komunalnym we Włocławku

Franciszek Olejniczak (ur. 1885, zm. 1943 w KL Mauthausen-Gusen) – robotnik, czołowy komunista Włocławka z okresu międzywojennego.

W latach 1904–1906 pracował jako robotnik w Włocławskiej fabryce fajansu. Walczył przeciwko caratowi, uczestniczył m.in. w wydarzeniach „krwawej środy”, za co w 1907 został aresztowany i skazany na karę śmierci. Karę zamieniono na 15 lat więzienia. Wyrok odbywał w Wołogdzie, Wiatce i Tobolsku. Dwukrotnie próbował uciekać, czego następstwem było przymocowanie mu kuli do nogi. Zwolniony został w 1917, po czym działał na terenach Włocławka jako aktywista komunistyczny. Był sekretarzem rad robotniczych, prezesem Kasy Chorych, kierownikiem związku spółdzielni robotniczej „Przyszłość w Pracy”. Bywał w tym czasie aresztowany. Po upadku spółdzielni w 1933 był bezrobotny i utrzymywał się z połowu ryb.

Zaskarbił sobie szacunek wśród komunistów z Włocławka swą wytrwałością i nieugiętością po pobytach w więzieniu. W 1942 został przewodniczącym komitetu miejskiego oraz założył pierwszą na terenie Włocławka komórkę PPR. W 1943 roku gestapo aresztowało 18-letniego łącznika PPR, który w trakcie śledztwa wydał adresy znanych sobie członków partii, wśród których znalazł się m.in. aresztowany w Łodzi Stefan Przybyszewski. Franciszek Olejniczak został aresztowany 26 maja we Włocławku, początkowo więziony w Inowrocławiu, a następnie zesłany do obozu koncentracyjnego w Mauthausen-Gusen i stracony w komorze gazowej.