Franz Kline

Franz Kline

Imię i nazwisko	Franz Rowe Kline
Data i miejsce urodzenia	23 maja 1910 Wilkes-Barre
Data i miejsce śmierci	13 maja 1962 Nowy Jork
Narodowość	amerykańska
Alma Mater	Uniwersytet Bostoński
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	sztuka współczesna, ekspresjonizm abstrakcyjny
Ważne dzieła
Cardinal, olej na półtnie, 1950 Accent Grave, olej na półtnie, 1955 Wanamaker Block, olej na półtnie, 1955

Sabra (1966).

Franz Kline, właśc. Franz Rowe Kline (ur. 23 maja 1910 w Wilkes-Barre, zm. 13 maja 1962 w Nowym Jorku) – amerykański malarz, przedstawiciel ekspresjonizmu abstrakcyjnego.

Życiorys

W latach 1931–1935 studiował malarstwo i rysunek na Uniwersytecie Bostońskim. Następnie wyjechał na rok do Londynu, gdzie doskonalił umiejętności ilustratora i rysownika w Heatherley School of Fine Art. Po powrocie do USA w 1938 zamieszkał w Nowym Jorku, gdzie tworzył miejskie pejzaże, rysował wnętrza i portrety, a na początku lat 40. zdobył kilka dorocznych nagród National Academy of Design.

Abstrakcją zainteresował się w połowie lat 40., pod wpływem Willema de Kooninga. Mimo iż nadal uprawiał malarstwo przedstawiające, zaczął eksperymentować z małymi, czarno-białymi rysunkami pędzlem. Pod koniec dekady użycie projektora przez De Kooninga zainspirowało Kline’a do wyświetlania owych rysunków na ścianie swojej pracowni, przekształcając je w wielkoformatowe ideogramy. Eksperymenty te zapoczątkowały styl jego abstrakcji, który szybko stał się rozpoznawalny.

W latach lat 50. wykładał na kilku uczelniach artystycznych, w tym Black Mountain College w Karolinie Północnej i Pratt Institute na Brooklynie. Jego uczniem i asystentem był Howard Kanovitz.

W tym czasie często wystawiał w nowojorskim Whitney Museum of American Art w ramach Whitney Annuals and Biennials (1952, 1953, 1955, 1961). Jego twórczość była też prezentowana za granicą, w tym na Biennale w Wenecji (1956, 1960), Biennale w São Paulo (1957) czy documenta w Kassel (1959). Pięć jego prac – Cardinal (1950), Chief (1950), Accent Grave (1955), Wanamaker Block (1955) i Garcia (1957) – było eksponowanych podczas głównej wystawy MoMA „The New American Painting”, która w latach 1958–1959 była prezentowana w ośmiu europejskich miastach. W 1960 spędził miesiąc w Europie, podróżując głównie po Włoszech. Dwa lata później, u szczytu swojej kariery, Kline zmarł z powodu niewydolności serca.

Twórczość

Malarski idom Kline’a utrwalił się już w 1950. Ograniczał się do prostych czarnych form na białym tle, malowanych zamaszystymi ruchami pędzla. Stosował intensywne kontrasty tonalne, często pracując w nocy przy silnym świetle. Używał pędzli do malowania ścian i farby mającej płynną konsystencję. W efekcie uzyskiwał surowe, ekspresyjne kompozycje przywodzące na myśl wschodnioazjatycką kaligrafię. Zaprzeczał jednak sugestiom takich zapożyczeń; wyjaśniał, że jego intencją jest przywoływanie tego, co znane lub rozpoznawalne, unikając przy tym dosłownych odniesień.

Podobnie jak kilku innych abstrakcyjnych ekspresjonistów, takich jak Willem de Kooning i Mark Rothko, Kline nie ustawał w rozwijaniu swojej stylistyki. W latach 1959–1961 stworzył cykl wielkoformatowych panoramicznych prac zwanych „malowidłami ściennymi”, których monumentalność znalazła odbicie w późniejszych obrazach Roberta Motherwella i Clyfforda Stilla. Zdecydował się również na wzbogacenie swojej monochromatycznej palety o intensywne krzykliwe kolory (King Oliver, 1958).

Bibliografia

• LotharL. Altmann LotharL. (red.), Leksykon malarstwa i grafiki, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2012, s. 267, 280, ISBN 978-83-213-4729-5  (pol.).

Linki zewnętrzne

• Franz Kline. MoMA. [dostęp 2020-10-13]. (ang.).
• Franz Kline. Artcyclopedia. [dostęp 2020-10-13]. (ang.).