Friedrichshafen FF.49

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Friedrichshafen FF.49
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Producent

Flugzeugbau Friedrichshafen GmbH

Typ

wodnosamolot bombowy i patrolowy

Konstrukcja

dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie pływakowe

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1917

Lata produkcji

1917–1919

Dane techniczne
Napęd

1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy Benz Bz.IV

Moc

220 KM (162 kW)

Wymiary
Rozpiętość

16,70 m

Długość

11,60 m

Wysokość

4,50 m

Powierzchnia nośna

71,40 m²

Masa
Własna

patrz tabelka

Startowa

patrz tabelka

Osiągi
Prędkość maks.

patrz tabelka

Prędkość przelotowa

patrz tabelka

Prędkość wznoszenia

patrz tabelka

Pułap

patrz tabelka

Zasięg

700 km (FF.49C)

Długotrwałość lotu

6 h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
patrz tabelka
Użytkownicy
Cesarstwo Niemieckie, Polska

Friedrichshafen FF.49niemiecki wodnosamolot bombowy i patrolowy. Zaprojektowany i zbudowany w 1917 roku w niemieckiej wytwórni lotniczej Flugzeugbau Friedrichshafen GmbH.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wodnosamolot Friedrichshafen FF.49 powstał w specjalizującej się w budowie tego typu samolotów wytwórni Flugzeugbau Friedrichshafen GmbH. Jego konstrukcje oparto na konstrukcji wcześniejszego typu Friedrichshafen FF.33 produkowanego już w tej wytwórni. Wodnosamolot FF.49 miał podobny układ dwupłata, napęd i podwozie, różnił się przede wszystkim wytrzymalszą konstrukcją i kształtem kadłuba – jego tylna część za kabinami załogi była bardziej odchylona do góry w celu ochrony przed uderzeniami fal podczas wodowania i startu z powierzchni wody. Prototyp samolotu oblatano na początku 1917 roku.

Ponieważ wodnosamolot miał dobre osiągi dowództwo niemieckiego lotnictwa zamówiło dwie jego odmiany: bombową oznaczoną Friedrichshafen FF.49B i patrolową – Friedrichshafen FF.49C. Produkcję seryjną odmiany patrolowej FF.49C uruchomiono w maju 1917 roku, a odmiany bombowej FF.49B w połowie 1917 roku.

Silnik Benz Bz.IV eksponowany w MLP w Krakowie

Wodnosamolot Friedrichshafen FF.49 miał płaty dwudźwigarowe o konstrukcji drewnianej, pokryte płótnem. Lotki znajdowały się na obu płatach. Płaty były usztywnione trzema parami słupków stalowych oraz cięgnami stalowymi. W kadłubie z przodu mieścił się silnik rzędowy chłodzony cieczą. Za silnikiem rozmieszczono jedną za drugą dwie kabiny odkryte, osłonięte małym wiatrochronem. W wersji patrolowej FF.49C kabina przednia była kabiną pilota, tylna obserwatora, w wersji bombowej FF.49B zaś w przedniej kabinie siedział bombardier lub podczas szkolenia uczeń, tylna stanowiła kabinę pilota z urządzeniami sterowniczymi i podstawowymi przyrządami pokładowymi. W kadłubie znajdowały się również zbiorniki paliwa o pojemności maksymalnej 6600 litrów. W tylnej części kadłuba zamontowane było usterzenie klasyczne o konstrukcji drewnianej i pokryciu płóciennym. Kadłub miał konstrukcję kratownicową drewnianą, krytą płótnem. Podwozie stanowiły dwa pływaki drewniane o dwóch redanach, przytwierdzone do dolnego płata i bocznej ściany kadłuba rurami stalowymi.

Obie odmiany wodnosamolotu kierowano sukcesywnie do jednostek lotniczych niemieckiej marynarki wojennej. Do końca I wojny światowej wyprodukowano łącznie 261 wodnosamolotów Friedrichshafen FF.49, obu odmian, z tej liczby w lotnictwie niemieckim znalazło się 37 wodnosamolotów FF.49B i 215 wodnosamolotów FF.49C.

Użycie samolotu w lotnictwie polskim[edytuj | edytuj kod]

Jeden wodnosamolot Friedrichshafen FF.49B został w 1920 roku zakupiony w niemieckiej prywatnej firmie inż. Utgoffa. Skierowano go na wyposażenie Bazy Lotnictwa Morskiego w Pucku, gdzie używany był do szkolenia w Szkole Lotnictwa Morskiego. Eksploatowano go do 1924 roku.

Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]

Wodnosamolot Friedrichshafen FF.49B był ciężkim dwumiejscowym wodnosamolotem bombowym, dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie pływakowe – stałe. Napęd silnik rzędowy. Śmigło dwułopatowe, drewniane.

Dane lotno-taktyczne[edytuj | edytuj kod]

Model FF.49B FF.49C
Rozpiętość (m) 16,70 16,70
Długość (m) 11,60 11,60
Masa własna (kg) 1432 1485
Masa całkowita (w locie) (kg) 2097 2135
Prędkość maksymalna (km/h) 152 140
Prędkość przelotowa (km/h) 140 130
Prędkość wznoszenia (m/s) 2,5 1,7
Pułap (m) 3500 3000
Długotrwałość lotu (godzinach) 6 6
Napęd 1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy Benz Bz.IV o mocy 220 KM (162 kW) 1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy Benz Bz.IV o mocy 220 KM (162 kW)
Uzbrojenie strzeleckie nie posiadał 2 karabiny maszynowe (ruchomy – obserwatora, stały – pilota)
Uzbrojenie bombowe bomby podwieszane pod płat dolny oraz przewożone w kabinie bombardiera nie posiadał
Załoga 2 (pilot, bombardier) 2 (pilot, obserwator)