Fritz Strobl

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez EmptyBot (dyskusja | edycje) o 17:44, 3 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Fritz Strobl
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1972
Lienz, Austria

Klub

Skiclub Steinfeld

Debiut w PŚ

9.01 1991, Ga-Pa (33. miejsce – zjazd)

Pierwsze punkty w PŚ

15.01 1994, Kitzbühel (20. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

15.12 1996, Val d'Isère
(1. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
złoto Salt Lake City 2002 Zjazd
Mistrzostwa świata
złoto Åre 2007 Drużynowo
srebro Åre 2007 gigant
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
2001/2002
2. miejsce
2005/2006
3. miejsce
1996/1997
3. miejsce
2000/2001
Puchar Świata (Supergigant)
3. miejsce
1999/2000
3. miejsce
2001/2002
Strona internetowa

Fritz Strobl (ur. 24 sierpnia 1972 w Lienz) – austriacki narciarz alpejski, złoty medalista olimpijski i dwukrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

W zawodach Pucharu Świata Fritz Strobl zadebiutował 9 stycznia 1991 roku w Garmisch-Partenkirchen, gdzie zajął 33. miejsce w biegu zjazdowym. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył jednak dopiero trzy lata później, 15 stycznia 1994 roku w Kitzbühel, zajmując 20. miejsce w tej samej konkurencji. W sezonie 1993/1994 punktował jeszcze tylko raz, 5 marca 1994 roku w Aspen zajmując 24. miejsce w zjeździe. W efekcie w klasyfikacji generalnej zajął 116. miejsce.

Na podium zawodów pucharowych pierwszy raz znalazł się 15 grudnia 1996 roku w Val d'Isère, gdzie wygrał zawody w zjeździe. W kolejnych zawodach sezonu 1996/1997 wielokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, w tym trzykrotnie stawał na podium: 18 stycznia w Wengen był trzeci, a 25 stycznia w Kitzbühel i 12 marca 1997 roku w Vail był najlepszy w zjeździe. Wyniki te dały mu dwunaste miejsce w klasyfikacji generalnej i trzecie miejsce w klasyfikacji zjazdu, w której wyprzedzili go tylko Francuz Luc Alphand i Włoch Kristian Ghedina. W lutym 1997 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Sestriere, gdzie w swojej koronnej konkurencji zajął czwarte miejsce. Walkę o medal przegrał z Ghediną o zaledwie 0,01 sekundy.

Kolejne pucharowe zwycięstwo odniósł 22 stycznia 2000 roku w Kitzbühel, wygrywając zjazd. Zwycięstwo odniósł także 13 lutego 2000 roku w Sankt Anton, tym razem zwyciężając w supergigancie, a 16 marca w Bormio był trzeci w tej konkurencji. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie siódmą pozycję, a w klasyfikacji supergiganta był trzeci, za dwoma rodakami: Hermannem Maierem i Wernerem Franzem. W międzyczasie tylko trzykrotnie plasował się na podium: 13 marca 1998 roku Crans-Montana był trzeci w zjeździe, 21 grudnia 1998 roku w Innsbrucku trzecie miejsce zajął w supergigancie, a 29 grudnia 1998 roku w Bormio był drugi w zjeździe. W sezonach 1997/1998 i 1998/1999 plasował się poza czołową dziesiątką klasyfikacji generalnej. W tym czasie wystąpił także na igrzyskach olimpijskich w Nagano w 1998 roku, zajmując jedenaste miejsce w zjeździe. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Vail nie wystartował.

Z mistrzostw świata w Sankt Anton w 2001 roku również wrócił bez medalu. Wystąpił tam tylko w biegu zjazdowym, który ukończył na szóstym miejscu. W zawodach pucharowych trzykrotnie mieścił się w najlepszej trójce: 9 grudnia 2000 roku w Val d'Isère i 3 marca 2001 roku w Kvitfjell był trzeci, a 27 stycznia w Garmisch-Partenkirchen był najlepszy w zjeździe. W klasyfikacji generalnej dało mu to trzynaste miejsce, a w klasyfikacji zjazdu był trzeci za Maierem i kolejnym Austriakiem, Stephanem Eberharterem. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2001/2002, który ukończył na piątej pozycji. Na podium plasował się pięciokrotnie: 28 grudnia 2001 roku w Bormio był drugi w zjeździe, dzień później w tej samej konkurencji był najlepszy, 26 stycznia w Garmisch-Partenkirchen wygrał supergiganta, 2 lutego w Sankt Moritz był drugi w zjeździe, a 7 marca 2002 roku w Altenmarkt-Zauchensee był drugi w supergigancie. W efekcie był drugi za Eberharterem w klasyfikacji zjazdu i trzeci w klasyfikacji supergiganta, w której lepsi byli tylko Eberharter i Didier Cuche ze Szwajcarii. W 2002 roku brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, odnosząc swój największy sukces. W biegu zjazdowym wywalczył tam złoty medal, wyprzedzając Lasse Kjusa z Norwegii oraz Stephana Eberhartera. Na tych samych igrzyskach był też czwarty w supergigancie, przegrywając walkę o brąz z innym Austriakiem, Andreasem Schiffererem.

W kolejnych dwóch sezonach osiągał nieco słabsze wyniki. Czterokrotnie stawał na podium, jednak nie odniósł zwycięstwa: 29 grudnia 2002 roku w Bormio, 31 stycznia 2004 roku w Garmisch-Partenkirchen oraz 6 marca w Kvitfjell i 10 marca 2004 roku w Sestriere zajmował drugie miejsce w zjeździe. W klasyfikacjach końcowych nie stawał na podium, najlepszy wynik w tym czasie osiągnął w klasyfikacji zjazdu w sezonie 2003/2004, kiedy zajął czwarte miejsce. W lutym 2003 roku brał udział w mistrzostwach świata w Sankt Moritz, zajmując dziesiąte miejsce w zjeździe. W sezonie 2004/2005 na podium stawał czterokrotnie: 29 grudnia 2004 roku w Bormio był trzeci w zjeździe, 24 stycznia w Kitzbühel i 10 marca w Lenzerheide był trzeci w supergigancie, a 19 lutego 2005 roku w Garmisch-Partenkirchen zajął trzecie miejsce w zjeździe. W klasyfikacji generalnej był ósmy, w klasyfikacji zjazdu był szósty, a w klasyfikacji supergiganta zajął dziesiąte miejsce. W lutym 2005 roku wystąpił w zjeździe na mistrzostwach świata w Bormio, kończąc rywalizację na czwartej pozycji. Walkę o podium wygrał tam Michael Walchhofer, który był szybszy o 0,08 sekundy.

Ostatnie pucharowe zwycięstwo Strobl odniósł na początku sezonu 2005/2006, kiedy 26 listopada 2005 roku w Lake Louise był najlepszy w zjeździe. W następnych zawodach jeszcze trzy razy znalazł się na podium: 10 grudnia w Val d'Isère i 29 grudnia 2005 roku w Bormio był drugi w zjeździe, a 14 stycznia 2006 roku w Wengen w tej samej konkurencji był trzeci. Sezon zakończył na dwunastej pozycji w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji zjazdu zajął drugie miejsce za Walchhoferem. W lutym 2006 startował na igrzyskach olimpijskich w Turynie, gdzie w swoim jedynym starcie, biegu zjazdowym, zajął ósmą pozycję. Ostatnie podium w zawodach Pucharu Świata wywalczył 16 grudnia 2006 roku w Val Gardena, gdzie zajął trzecie miejsce w zjeździe. W czołowej dziesiątce znalazł się jeszcze tylko trzy razy i sezon 2006/2007 zakończył na 28. miejscu w klasyfikacji generalnej. W swoich ostatnich pucharowych zawodach, 15 marca 2007 rokuw Lenzerheide wystąpił przebrany za Mozarta[1]. Ostatnie sukcesy osiągnął podczas mistrzostw świata w Åre w 2007 roku, gdzie zdobył dwa medale. Wspólnie z Renate Götschl, Michaelą Kirchgasser, Benjaminem Raichem, Marlies Schild i Mario Mattem zdobył złoty medal w rywalizacji drużynowej. Ponadto w supergigancie zdobył srebrny medal, rozdzielając na podium Włocha Patricka Staudachera i Bruno Kernena ze Szwajcarii.

Dwukrotnie zdobywał mistrzostwo Austrii: w 1999 roku wygrał supergiganta, a w 2001 roku był najlepszy w zjeździe. W 2002 roku otrzymał także Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[2]. Karierę sportową zakończył w maju 2007 roku i rozpoczął pracę w policji w Salzburgu[3].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
11. 13 lutego 1998 Japonia Nagano Zjazd 1:50,11 min +1,23 s Francja Jean-Luc Crétier
1. 10 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Zjazd 1:39,13 min - -
4. 16 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Supergigant 1:21,58 min +0,34 s Norwegia Kjetil André Aamodt
8. 12 lutego 2006 Włochy Turyn Zjazd 1:48,80 min +1,22 s Francja Antoine Dénériaz

Mistrzostwa świata

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
4. 8 lutego 1997 Włochy Sestriere Zjazd 1:51,11 min +0,36 s Szwajcaria Bruno Kernen
6. 7 lutego 2001 Austria Sankt Anton Zjazd 1:38,74 min +0,92 s Austria Hannes Trinkl
10. 8 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Zjazd 1:43,54 min +1,24 s Austria Michael Walchhofer
4. 5 lutego 2005 Włochy Bormio Zjazd 1:56,22 min +0,95 s Stany Zjednoczone Bode Miller
2. 14 lutego 2007 Szwecja Åre Supergigant 1:14,30 min +0,32 s Włochy Patrick Staudacher
22. 11 lutego 2007 Szwecja Åre Zjazd 1:44,68 min +2,29 s Norwegia Aksel Lund Svindal
1. 18 lutego 2007 Szwecja Åre Kombinacja drużynowa 18 pkt - -

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w zawodach

  1. Francja Val d'Isère – 15 grudnia 1996 (zjazd)
  2. Austria Kitzbühel – 25 stycznia 1997 (zjazd)
  3. Stany Zjednoczone Vail – 12 marca 1997 (zjazd)
  4. Austria Kitzbühel – 22 stycznia 2000 (zjazd)
  5. Austria St. Anton am Arlberg – 13 lutego 2000 (supergigant)
  6. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 27 stycznia 2001 (zjazd)
  7. Włochy Bormio – 29 grudnia 2001 (zjazd)
  8. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 26 stycznia 2002 (supergigant)
  9. Kanada Lake Louise – 26 listopada 1995 (zjazd)
  • 9 zwycięstw (7 zjazdów i 2 supergiganty)

Pozostałe miejsca na podium

  1. Szwajcaria Wengen – 18 stycznia 1997 (zjazd) – 3. miejsce
  2. Szwajcaria Crans-Montana – 13 marca 1998 (zjazd) – 3. miejsce
  3. Austria Innsbruck – 21 grudnia 1998 (supergigant) – 2. miejsce
  4. Włochy Bormio – 29 grudnia 1998 (zjazd) – 2. miejsce
  5. Włochy Bormio – 16 marca 2000 (supergigant) – 2. miejsce
  6. Francja Val d'Isère – 9 grudnia 2000 (zjazd) – 3. miejsce
  7. Norwegia Kvitfjell – 3 marca 2001 (zjazd) – 3. miejsce
  8. Włochy Bormio – 28 grudnia 2001 (zjazd) – 2. miejsce
  9. Szwajcaria Sankt Moritz – 2 lutego 2002 (zjazd) – 2. miejsce
  10. Austria Altenmarkt-Zauchensee – 7 marca 2002 (supergigant) – 2. miejsce
  11. Włochy Bormio – 29 grudnia 2002 (zjazd) – 2. miejsce
  12. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 31 stycznia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
  13. Norwegia Kvitfjell – 6 marca 2004 (zjazd) – 2. miejsce
  14. Włochy Sestriere – 10 marca 2004 (zjazd) – 2. miejsce
  15. Włochy Bormio – 29 grudnia 2004 (zjazd) – 3. miejsce
  16. Austria Kitzbühel – 24 stycznia 2005 (supergigant) – 3. miejsce
  17. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 19 lutego 2005 (zjazd) – 3. miejsce
  18. Szwajcaria Lenzerheide – 10 marca 2005 (zjazd) – 3. miejsce
  19. Francja Val d'Isère – 10 grudnia 2005 (zjazd) – 2. miejsce
  20. Włochy Bormio – 29 grudnia 2005 (zjazd) – 2. miejsce
  21. Szwajcaria Wengen – 14 stycznia 2006 (zjazd) – 3. miejsce
  22. Włochy Val Gardena – 16 grudnia 2006 (zjazd) – 3. miejsce

Bibliografia

Przypisy

  1. ↑ Ski-Star Fritz Strobl macht Gesangskarriere (niem.)
  2. ↑ Staatliche Auszeichnungen bis 2008 (niem.)
  3. ↑ Sport.orf.at: Im Namen des Gesetzes (niem.)
Mistrzowie olimpijscy w narciarstwie alpejskim w zjeździe

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fritz_Strobl&oldid=52681846”