Fryderyk Franciszek IV

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Mathieu Mars .bot (dyskusja | edycje) o 14:31, 7 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Fryderyk Franciszek IV
Ilustracja
ilustracja herbu
Wielki Książę Meklemburgii i Schwerinu
Okres

od 10 kwietnia 1897
do 11 listopada 1918

Poprzednik

Fryderyk Franciszek III

Następca

Republika Weimarska

Pretendent do tronu Meklemburgii i Schwerinu
Okres

od 11 listopada 1918
do 17 listopada 1945

Poprzednik

nowy tytuł

Następca

Christian Ludwig Mecklenburg-Schwerin

Dane biograficzne
Dynastia

Dynastia meklemburska

Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1882
Palermo

Data i miejsce śmierci

17 listopada 1945
Flensburg

Ojciec

Fryderyk Franciszek III

Matka

Anastazja Michajłowna Romanowa

Żona

Aleksandra von Hannover und Cumberland

Dzieci

Fryderyk Franciszek Mecklenburg-Schwerin
Christian Ludwig Mecklenburg-Schwerin
Olga Mecklenburg-Schwerin
Thyra Mecklenburg-Schwerin
Anastazja Mecklenburg-Schwerin

Odznaczenia
Order Korony Wendyjskiej (Meklemburgia) Order Gryfa (Meklemburgia) Krzyż Zasługi Wojennej (Meklemburgia-Strelitz) Order Orła Czarnego (Prusy) Order Słonia (Dania) Order Korony Rucianej (Saksonia) Order św. Huberta (Bawaria) Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy

Fryderyk Franciszek IV (ur. 9 kwietnia 1882 w Palermo, zm.17 listopada 1945 w Flensburgu) – ostatni wielki książę Meklemburgii i Schwerinu. Był synem wielkiego księcia Fryderyka Franciszka III i jego żony Anastazji Michajłowny.

Życiorys

Fryderyk Franciszek IV wstąpił na tron formalnie po tragicznej śmierci ojca, praktycznie zaś objął osobiście rządy w 1901. W latach 1897–1901 pozostawał pod opieką stryja, księcia Jana Albrechta. U progu panowania podjął próbę, ostatecznie nieudaną, reformy konstytucji. W czasie I wojny światowej nominalnie był generałem, choć w sumie nie dowodził żadną jednostką wojskową. Ograniczał się do odwiedzin swoich jednostek na froncie. Był krytyczny wobec polityki Rzeszy Niemieckiej i dawał wyraz przekonaniu, iż należy dążyć do zawarcia pokoju. Po śmierci Wielkiego Księcia Adolfa Fryderyka VI von Mecklenburg-Strelitz sprawował regencję nad jego posiadłościami do czasu wybuchu rewolucji listopadowej. Jak większość monarchów niemieckich abdykował jesienią 1918.

Po abdykacji rodzina wielkiego księcia została wywłaszczona. Fryderyk Franciszek IV początkowo przebywał w Danii. W latach 1919–1921 zamieszkiwał pałacyk myśliwski. Następnie przeniósł się do Ludwigslust. W 1945 roku uciekał przed nadciągającą Armią Czerwoną. Osiadł we Flensburgu. Poważnie chorował. Nie miał właściwej opieki medycznej ani pożywienia. Zmarł 17 listopada 1945. Był ostatnim wielkim księciem Mecklenburgii-Schwerinu.

Fryderyk Franciszek IV był człowiekiem łagodnego usposobienia, raczej stroniącym od ludzi. Kochał polowania, grę w tenisa, samochody i teatr. Jak pisze w swych wspomnieniach jego syn Chrystian Ludwik, Fryderyk Franciszek: „...był dość wysokiego wzrostu. Był łysy i nosił krótko przycięte wąsy. Jego oczy były jasnoniebieskie.”[1]

Odznaczenia

Małżeństwo i rodzina

Fryderyk Franciszek IV ożenił się z Aleksandrą księżną Hanoweru i Cumberland. Uroczystość miała miejsce 7 czerwca 1904 w Gmunden. Ze związku tego urodziło się pięcioro dzieci:

∞ 1941 Karin von Schaper (1920–2012)[4]
  • Chrystian Ludwik (1912–1996)
∞ 1954 Barbara księżniczka Pruska (1920–1994)
  • Olga (1916–1997)
  • Thyra (1919–1981)
  • Anastazja (1922–1979)
∞ 1941 Friedrich Ferdinand zu Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg (1913–1989)

W 1943 roku wielki książę przekazał prawo następstwa po sobie młodszemu synowi Chrystianowi Ludwikowi. Pominął tym samym prawa najstarszego syn Fryderyka Franciszka, który w 1941 roku zawarł nierówne stanem małżeństwo z Karin von Schaper.

Genealogia

Wielki Książę Fryderyk Franciszek IV von Mecklenburg-Schwerin
Prapradziadkowie

Fryderyk Ludwik Mecklenburg-Schwerin (1778–1819)
∞ 1799
Großfürstin
Helena Pawłowna Romanowa (1784–1803)

Król
Fryderyk Wilhelm III Pruski (1770–1840)
∞ 1793
Luiza Pruska (1776–1810)

Hrabia
Heinrich XLIV. Reuß zu Köstritz (1753–1832)
∞ 1783
Baronowa
Wilhelmine Friederike Marie Auguste Eleonore von Geuder gen. Rabensteiner
(1755–1790)

Hrabia
Henrich zu Stolberg-Wernigerode (1772–1854)
∞ 1799
Jenny von Schönburg-Waldenburg (1780–1809)

Car
Paweł I Romanow (1754–1801)
∞ 1776
Zofia Dorota Wirtemberska (1759–1828)

Król
Fryderyk Wilhelm III Pruski (1770–1840)
∞ 1793
Luiza Pruska (1776–1810)

Wielki Książę
Karol Fryderyk Badeński (1728–1811)
∞ 1787
Luiza Karolina von Hochberg (1768–1820)

Król
Gustaw IV Adolf (1778−1837)
∞ 1797
Fryderyka Dorota Badeńska (1781−1826)

Pradziadkowie

Wielki Książę
Paweł Fryderyk Mecklenburg-Schwerin (1800–1842)
∞ 1822
Aleksandra Pruska (1803–1892)

Hrabia Heinrich LXIII. Reuß zu Köstritz (1786–1841)
∞ 1819
Hrabina Eleonora zu Stolberg-Wernigerode (1801–1827)

Car Mikołaj I Romanow (1796–1855)
∞ 1817
Charlotta Pruska (1798–1860).

Wielki Książę Leopold Badeński (1790–1852)
∞ 1819
Zofia Wilhelmina von Holstein-Gottorp (1801–1865)

Dziadkowie

Wielki Książę Fryderyk Franciszek II (1823–1883)
∞ 1849
Augusta Reuß zu Schleiz-Köstritz (1822–1862)

Wielki Książę Michał Mikołajewicz Romanow (1832–1909)
∞ 1857
Cecylia Badeńska (1839–1891)

Rodzice

Wielki Książę Fryderyk Franciszek III (1851–1897)
∞ 1879
Anastazja Michajłowna Romanowa (1860–1922)

Fryderyk Franciszek IV von Mecklenburg-Schwerin (1882–1945)

Galeria

Patronat

Patronował 8 Moskiewskiemu Pułkowi Grenadierów

Przypisy

  1. Christian Ludwig von Mecklenburg: Erzählungen aus meinem Leben. Schwerin 1998, s. 18
  2. a b c d e f g h The Titled Nobility of Europe. Burke's Peerage, 1914, s. 89
  3. Peter Ohm-Hieronymussen: Die Mecklenburg-Strelitzer Orden und Ehrenzeichen, Kopenhaga, 2000, s. 150 (niem.)
  4. 22 września 1967 Fryderyk Franciszek i Karin Schaper rozwiedli się, by ponownie pobrać się 27 kwietnia 1977 na zamku Glücksburg.

Bibliografia

  • Bernd Kasten: Der letzte Großherzog – Friedrich Franz IV. von Mecklenburg-Schwerin (1882–1945). In: Mecklenburgische Jahrbücher. Bd. 122 (2007). S. 253–285.
  • Bernd Kasten: Prinz Schnaps. Schwarze Schafe im mecklenburgischen Fürstenhaus. Rostock 2009. ISBN 3-356-01334-3.
  • Christian Ludwig Herzog zu Mecklenburg: Erzählungen aus meinem Leben. Schwerin 1998. ISBN 3-910179-75-4.
  • Jürgen Borchert: Mecklenburgs Grossherzöge. 1815–1918. Demmler Verlag. Schwerin 1992. ISBN 3-910150-14-4. S. 98–108.
  • Stephan Sehlke: Pädagogen-Pastoren-Patrioten. Books on Demand. Norderstedt 2009. ISBN 978-3-8370-9497-8. S. 115.