Friedrich Heinrich Hohenzollern
 Friedrich Heinrich Prinz von Preußen (ok. 1895) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Rodzice | |
| Odznaczenia | |
 [1][a]
| |
Wilhelm Ernst Alexander Friedrich Heinrich Hohenzollern (ur. 15 lipca 1874 w Hanowerze, zm. 13 listopada 1940 w Stroniu Śląskim) – książę pruski (Prinz von Preußen), właściciel dóbr klucza strońskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1874 r. w Hanowerze jako najstarszy syn księcia pruskiego Albrechta Hohenzollerna młodszego (1837–1906), posiadacza wielu dóbr na terenie Dolnego Śląska i jego żony Marii z Saksonii-Altenburga. Był wnukiem i spadkobiercą Marianny Orańskiej. Miał dwóch braci: Joachima Albrechta (1876–1939) i Friedricha Wilhelma (1880–1925)[2]. Według prawa dziedziczenia jemu przypadła ziemia kamieniecka, wraz z tzw. kluczem strońskim[3].
Wykazał się dużym wkładem w rozwój gospodarczy południowo-wschodniej części ziemi kłodzkiej, powszechnie lubiany przez poddanych za opiekę nad ludnością. Z jego funduszy wybudowano m.in. ewangelickie kościoły: św. Krzyża w Międzygórzu (1911) i Zmartwychwstania Pańskiego w Stroniu Śląskim (1913)[2] oraz sprowadzono diakonisy do miejscowego zakładu opiekuńczego. Doprowadził gospodarkę leśną regionu do rozkwitu.
Odznaczał się wyjątkowym wzrostem (mierzył ponad 2 m). Nigdy się nie ożenił, a w 1907 r. po obyczajowym skandalu kręgu Eulenburga na tle homoseksualnym zrezygnował z nadania mu godności komandora pruskich joannitów, którą mógł objąć po ojcu[2]. Zmarł bezpotomnie, a z jego śmiercią linia Albrechta Hohenzollerna wygasła po mieczu. Majątek przeznaczył w testamencie trzem córkom najmłodszego brata Fryderyka Wilhelma (1880–1925), co jednak nie zostało zrealizowane ze względu na zmianę granic państwowych po II wojnie światowej. Friedrich Heinrich zmarł 13 listopada 1940 w Stroniu Śląskim i został pochowany w mauzoleum w parku[3]. Po śmierci Friedricha Heinricha, pałac w Kamieńcu, według wcześniejszej umowy między stronami, odziedziczył syn księcia Henryka, wnuk cesarza i króla Prus Fryderyka III, Waldemar (1889–1945)[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nadany w 1832 r. przez Karola Alberta króla Sardynii.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Federico Bona: I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. [w:] Blasonario subalpino [on-line]. (wł.).
- ↑ a b c Henryk Grzybowski, hasło Książęta pruscy na Ziemi Kłodzkiej, w: Popularna encyklopedia Ziemi Kłodzkiej, t. II, s. 163–165, Kłodzkie Towarzystwo Oświatowe, Kłodzko-Nowa Ruda 2009. ISBN 978-83-60478-90-5.
- ↑ a b Gaworski 2009 ↓, s. 104.
- ↑ Gaworski 2009 ↓, s. 110-111.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof R. Mazurski, Miłość i dramaty królewny Marianny, Sudety – Oficyna Wydawnicza Oddziału Wrocławskiego PTTK, Wrocław 2000, ISBN 83-87320-66-8, s. 108
- Marek Gaworski: Pałac w Kamieńcu Ząbkowickim : architektura, właściciele. Strzelce Opolskie: Wydawnictwo Matiang, 2009, s. 104. ISBN 978-83-926883-5-8. OCLC 751145728. (pol.).