Fryderyk III Srogi
 Fryderyk III Srogi z żoną | |
| margabia Miśni z braćmi Baltazarem i Wilhelmem I Jednookim | |
| Okres |
od 1349 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| landgraf Turyngii z braćmi Baltazarem i Wilhelmem I Jednookim | |
| Okres |
od 1349 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Matylda |
| Żona |
Katarzyna z Hennebergu |
| Dzieci | |
Fryderyk III Srogi, niem. Friedrich III., der Strenge (ur. 14 października 1332 w Dreźnie, zm. 21 maja 1381 w Altenburgu) – margrabia Miśni i landgraf Turyngii od 1349 r. (wraz z braćmi) z dynastii Wettinów.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był najstarszym synem margrabiego Miśni i landgrafa Turyngii Fryderyka II Poważnego. Po śmierci ojca w 1349 r., zgodnie z jego życzeniem niedzielenia jego dziedzictwa na części, przejął wraz z młodszymi braćmi Wilhelmem Jednookim i Baltazarem (miał jeszcze brata Ludwika, przeznaczonego do kariery duchownej, późniejszego arcybiskupa Moguncji i Magdeburga) rządy w Miśni i Turyngii. Współrządy początkowo były formalne, faktyczną władzę posiadał najstarszy Fryderyk, który jednocześnie sprawował kuratelę nad rodzeństwem. Musiał dopuścić swoich braci do faktycznej władzy dopiero w 1368 r. W 1371 r. bracia ustalili zasadę zmiany na czele rządów co dwa lata, w 1377 r. zmienili okres zmian na jeden rok, a w 1379 r. ostatecznie podzielili terytorium między siebie (Baltazarowi przypadła Turyngia, Wilhelmowi Miśnia, zaś Fryderykowi pozostałe części, w tym tzw. Osterland; jednak najważniejsze terytoria miały pozostawać pod wspólną kontrolą).
Fryderyk z jednej strony dążył do ochrony swego terytorium przed zakusami ze strony otaczających je z trzech stron Luksemburgów, z drugiej poszerzał zasięg terytorialny władztwa Wettinów – w drodze zbrojnej uzyskał dużą część wójtostwa Plauen a kilka innych (leżących pośrodku posiadłości Wettinów) zhołdował, przyłączył Koburg we Frankonii będący wianem jego żony Katarzyny z Hennebergu, a także przejął od Wittelsbachów Dolnych Łużyc. Dzięki zrzeczeniu się ich na rzecz Karola IV Luksemburskiego, z którym blisko zresztą współpracował, zdobył środki finansowe, dzięki którym wykupił Leisnig, dotąd dzielący domenę Wettinów.
Po śmierci Fryderyka jego bracia oraz synowie dokonali ponownego podziału Miśni i Turyngii między siebie. Przeżyło go trzech synów: Fryderyk I Kłótnik (późniejszy książę elektor saski), Wilhelm II Bogaty oraz Jerzy, którzy początkowo przejęli władzę na terytorium przyznanym w 1379 r. ojcu.
Wywód przodków[edytuj | edytuj kod]
| Albrecht II Wyrodny | |||||||||||||
| Fryderyk I Dzielny | |||||||||||||
| Małgorzata Hohenstauf | |||||||||||||
| Fryderyk II Poważny | |||||||||||||
| NN | |||||||||||||
| Elżbieta z Lodbeburg-Arnshaugk | |||||||||||||
| NN | |||||||||||||
| Fryderyk III Srogi | |||||||||||||
| Ludwik II Bawarski | |||||||||||||
| Ludwik IV Bawarski | |||||||||||||
| Matylda Habsburg | |||||||||||||
| Matylda | |||||||||||||
| Bolko I Surowy | |||||||||||||
| Beatrycze świdnicka | |||||||||||||
| Beatrycze | |||||||||||||
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Harald Schieckel: Friedrich III. der Strenge. W: Neue Deutsche Biographie. T. 5. Berlin: Duncker & Humblot, 1961, s. 520–521. [dostęp 2009-12-15]. (niem.).
- Heinrich Theodor Flathe: Friedrich III. der Strenge. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 7. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1878, s. 565–567. [dostęp 2009-12-15]. (niem.).