Fryderyk Wilhelm Schweikert
_-_manufacturer_from_Lodz.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
fabrykant |
Fryderyk Wilhelm Schweikert (ur. 6 stycznia 1837 w Starowej Górze, zm. 1902) – łódzki przemysłowiec[1].
Był synem Jana Jakuba, wiejskiego kowala, który w 1800 przybył z Wirtembergii i osiadł wraz z innymi szwabskimi kolonistami w Starowej Górze[1].
Do Łodzi przybył z Pabianic w 1865. Założył fabrykę wyrobów bawełnianych przy ulicy Piotrkowskiej 147. Tamże w 1897 wybudował okazałą kamienicę według projektu Piotra Brukalskiego. W 1875 powstały nowe zakłady przy ulicy Rokicińskiej i przy ulicy Wólczańskiej 215. W 1899 przedsiębiorstwo zostało przekształcone w spółkę akcyjną. Żonaty z Amalią z domu Hampel, miał dwóch synów. Pierwszy, Robert Teodor Schweikert (ur. 1865 w Pabianicach), przejął kierownictwo firmy po śmierci ojca. Drugi syn, Ludwik Schweikert, po ukończeniu studiów chemicznych na Uniwersytecie w Zurichu, założył w Pabianicach zakłady chemiczne. Zginął podczas I wojny światowej na terenie Rosji[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Wiesław Pierzchała, Tajemnice rezydencji Schweikertów [online], Dziennik Łódzki, 24 marca 2013 [dostęp 2021-05-20] (pol.).