Figle i androny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Fun and Fancy Free)
Fun and Fancy Free
Gatunek

muzyczny, familijny, fantasy

Rok produkcji

1947

Data premiery

27 września 1947
Polska: 2004 (Miki i Czarodziejska Fasola)
Polska: 2018 (całość)

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

73 minuty

Reżyseria

Jack Kinney (animacja)
Bill Roberts (animacja)
Hamilton Luske (animacja)
William Morgan (sekwencje aktorskie)

Scenariusz

Homer Brightman, Eldon Dedini, Lance Nolley, Tom Oreb, Harry Reeves, Ted Sears, Sinclair Lewis

Główne role

Cliff Edwards
Edgar Bergen
Luana Patten
Walt Disney
Clarence Nash
Pinto Colvig
Billy Gilbert
Anita Gordon
Dinah Shore

Muzyka

Oliver Wallace, Paul J. Smith, Eliot Daniel

Zdjęcia

Charles P. Boyle

Montaż

Jack Bachom

Produkcja

Walt Disney

Wytwórnia

Walt Disney Productions

Dystrybucja

RKO Radio Pictures

Przychody brutto

3,165 mln USD

Strona internetowa

Figle i androny (ang. Fun and Fancy Free) – amerykański film animowany ze wstawkami aktorskimi z 1947 roku wyprodukowany przez wytwórnię Walt Disney Productions.

Tak jak poprzednie pełnometrażowe filmy animowane Walta Disneya kręcone w późnym okresie II wojny światowej i krótko po niej, jest to kompilacja krótkometrażówek, co pozwoliło wytwórni zmniejszyć koszta i zaoszczędzone pieniądze zainwestować w produkcję Kopciuszka, a następnie Alicji w krainie czarów i Piotrusia Pana[1].

Film składa z dwóch segmentów – Pierwszy jest oparty na opowiadaniu Little Bear Bongo Sinclaira Lewisa i gospodarzem jest Hipolit Świerszcz z Pinokia, a narratorem Dinah Shore[1]. Drugi segment – Miki i Czarodziejska Fasola (oryg. Mickey and the Beanstalk) to reinterpretacja angielskiej baśni ludowej Jaś i magiczna fasola, gdzie rolę Jasia odgrywają Myszka Miki, Kaczor Donald i Goofy jako trzej chłopi. Zaś gospodarzem i narratorem jest Edgar Bergen.

Jest to ostatnia produkcja z Myszką Miki, gdzie głosu użycza mu Walt Disney, który z powodu natłoku pracy producenckiej nie miał czasu, a także energii do dubbingowania[2]. Od tego momentu głosu Mikiemu podkładał dźwiękowiec James MacDonald, zaś Disney wcielał się w rolę Mikiego okazjonalnie w kilku programach telewizyjnych[1].

W Polsce segment Miki i Czarodziejska Fasola wydano osobno w 2004 roku przez Imperial Entertainment, w ramach szóstej części serii DVD Baśniowy świat (wykorzystano wersję z Walt Disney’s Wonderful World of Color, gdzie wstawki aktorskie zastąpiono animacją z profesorem von Drake’iem i Hermanem). Premiera całego filmu z nowo nagranym polskim dubbingiem odbyła się za pośrednictwem serwisu nc+ GO w 2018 roku.

Serwis Rotten Tomatoes przyznał mu wynik 71%[3].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Bongo[edytuj | edytuj kod]

Hipolit Świerszcz przybywa do wielkiego domu, gdzie natrafia na gramofon z płytami. Jedną z nich jest Bongo, musicalowy romans z narracją z Dinah Shore. Hipolit ustawia gramofon, by posłuchać płyty z Bongo.

Historia opowiada o cyrkowym niedźwiadku imieniem Bongo, który marzy o życiu na łonie natury. Gdy nadarza się okazja, ucieka z cyrkowego wagonu i trafia do lasu. Tam jego romantyczne wyobrażenie o naturze szybko zostają sprowadzone na ziemię. Jednak następnego ranka spotyka niedźwiedzicę o imieniu Lulubelle. Oboje zakochują się w sobie i są ze sobą, dopóki Bongo nie natrafia na rywala, ogromnego i wrednego niedźwiedzia o imieniu Lumpjaw. Lulubelle chce spoliczkować zaskoczonego Bongo, który unika tego i zamiast tego spoliczkowany zostaje Lumpjaw. Do Bongo dociera, że policzkowanie u dzikich niedźwiedzi oznacza wyraz miłości i Lumpjaw wbrew woli Lulubelle uznaje ją za swoją samicę. Bongo zamierza wyzwać na pojedynek Lumpjawa. Udaje mu się go wykiwać, ale oboje wpadają do rzeki kończącej się wodospadem. O ile Lumpjaw zostaje wyrzucony przez wodospad, tak Bongo unika tego losu. Od tej pory on i Lulubelle zostają parą.

Miki i Czarodziejska fasolka[edytuj | edytuj kod]

Hipolit po wysłuchaniu płyty natrafia na kartkę z zaproszeniem na urodziny aktorki dziecięcej Luany Patten. Hipolit dociera do domu Luany, gdzie gości ją Edgar Bergen i jego pacynki Charlie McCarthy i Mortimer Snerd. Bergen opowiada Luanie bajkę o tytule Miki i Czarodziejska Fasola.

W wesołej krainie szczęście zapewnia magiczna harfa mieszkająca w pięknym pałacu. Nagle podczas straszliwej burzy harfa zostaje porwana przez tajemniczą postać. Krainę dotykają wszelkie klęski i wszyscy jej mieszkańcy opuszczają ją, by uniknąć śmierci głodowej. Zostają jedynie trzej chłopi: Miki, Donald i Goofy. Ich jedynym jedzeniem jest jedna kromka chleba i ziarnko fasoli. Gdy jednego dnia znowu Miki musi pokroić chleb na grubość prześwitującego papieru, Donald doznaje załamania nerwowego i w akcie desperacji chce zabić ich wspólną krowę, by mieć cokolwiek do jedzenia. Goofy i Miki w ostatniej chwili go powstrzymują, jednak daje im to do myślenia i zapada decyzja o sprzedaży krowy.

Goofy i Donald oczekując na powrót Mikiego sprzedającego krowę, śpiewają o tym jakie wspaniałe jedzenie za to dostaną. Miki wróciwszy z targu, mówi im, że sprzedał krowę za garść magicznych fasoli. Wściekły Donald, myśląc że Miki dał się oszukać, wyrzuca fasole. Jednak, gdy cała trójka idzie spać fasola zaczyna rosnąć do niebotycznych rozmiarów wynosząc ich domek aż do chmur.

Następnego ranka onieśmieleni Miki, Donald i Goofy na szczycie fasoli natrafiają na gigantyczną krainę. Docierają do zamku, w którym jest suto zastawiony stół. Natrafiają także na magiczną harfę, która wyjaśnia im, że porwał ją zły olbrzym, będący właścicielem zamku. Wkrótce przybywa do niego olbrzym o imieniu Willie mający magiczne zdolności. Willie zasiada do uczty, gdzie przypadkiem dostrzega Mikiego. Ten wykorzystuje dziecinność olbrzyma i zdobywa jego zaufanie. Jednak Willie domyśla się podstępu i zamyka Goofy’ego i Donalda w szkatułce, gdzie uwięziona została magiczna harfa. Mikiemu udaje się w ostatniej chwili podzielić losu przyjaciół.

Willie trzyma klucz do szkatułki przy sobie i zmusza harfę, by dla niego zaśpiewała. Unikając uwagi Williego Miki i harfa ze sobą współpracują, wpierw usypiając go piosenką, a następnie zdobywając klucz, by uwolnić Goofy’ego i Donalda. Gdy cała czwórka zamierza uciec, Willie budzi się i wściekły zaczyna ich ścigać. Mikiemu udaje się opóźnić olbrzyma, by Donald i Goofy bezpiecznie uciekli z magiczną harfą do ich krainy i zaczęli ścinać fasolę. Miki zszedłszy pierwszy po łodydze fasoli na ziemię – dołącza do nich i ścięcie powoduje śmiertelny upadek Williego.

Bergen kończąc historię, mówiąc że po powrocie magicznej harfy jej kraina wróciła do dawnej świetności. Mortimerowi jest żal losu Williego, gdyż w gruncie rzeczy był sympatyczny i nie zasłużył na śmierć. Bergen mówi mu, że Willie jest fikcyjną postacią, gdy nagle pojawia się Willie i podnosząc dach pyta się, czy widzieli oni Mikiego. Zszokowany Bergen traci przytomność. Willie przeprasza za najście i kontynuuje swoje poszukiwania kierując się w stronę Hollywood.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

  • Cliff Edwards – Hipolit Świerszcz (głos)
  • Edgar Bergen
    • on sam,
    • Charlie McCarthy,
    • Mortimer Snerd
  • Luana Patten – ona sama
  • Walt Disney – Myszka Miki (głos)
  • Clarence Nash
    • Kaczor Donald (głos, Miki i Czarodziejska Fasola)
    • kot (głos)
  • Pinto Colvig
    • Goofy (głos, Miki i Czarodziejska Fasola)
    • leśne zwierzęta (głos, Bongo)
  • Billy Gilbert – olbrzym Willie (głos, Miki i Czarodziejska Fasola)
  • Anita Gordon – Magiczna Harfa (głos, Miki i Czarodziejska Fasola)
  • Dinah Shore – Narrator / śpiew (głos, Bongo)
  • James MacDonald
    • Bongo (głos, Bongo)
    • Lumpjaw (głos, Bongo)
  • Candy Candido – niedźwiedzie (głos, Bongo)
  • Mae Questel – ptaszek (głos, Bongo)
  • The Dinning Sisters – chór (głos, Bongo)
  • The King’s Men –
    • chór (głos, Bongo)
    • wrony (głos, Miki i Czarodziejska Fasola)
  • The Starlighters – chór (głos)

Wersja polska[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wersja[edytuj | edytuj kod]

Wersja polska: Start International Polska
Reżyseria: Joanna Wizmur
Tekst polski: Joanna Serafińska
Teksty piosenek: Marek Robaczewski
Kierownictwo muzyczne: Marek Klimczuk
Realizacja dźwięku: Janusz Tokarzewski
Produkcja polskiej wersji językowej: Disney Character Voices International, Inc.
Wystąpili:

Druga wersja[edytuj | edytuj kod]

Wersja polska: SDI Media Polska
Reżyseria: Agnieszka Zwolińska
Dialogi: Bartek Fukiet
Teksty piosenek: Agnieszka Zwolińska
Kierownictwo muzyczne: Agnieszka Tomicka
Dźwięk: Łukasz Fober
Mix: Piotr Zygo
Kierownictwo produkcji:

  • Beata Jankowska,
  • Marcin Kopiec

Produkcja polskiej wersji językowej: Disney Character Voices International, Inc.
Wystąpili:

Piosenki:

Późniejsza dostępność[edytuj | edytuj kod]

W późniejszych latach oba segmenty były wydane oddzielnie. Miki i Czarodziejską fasolę częściej wznawiano, gdyż uznano ją za bardziej przyswajalną przez dzieci, gdy Bongo był traktowany jako segment kierowany do starszej widowni.

Bongo został wyemitowany w telewizji w 1955 roku jako osobny epizod programu Walt Disney’s Disneyland[4]. W tej wersji stworzono nowy wstęp i tym razem to Hipolit Świerszcz całkowicie odpowiada za narrację, zastępując narrację Dinah Shore[4]. Następnie wydano go na kasety VHS w 1989 roku serii Walt Disney Mini-Classics[5].

Miki i Czarodziejska fasola został wyemitowany w telewizji w 1955 roku jako fragment epizodu programu Walt Disney’s Disneyland[6] pt. The Adventures of Mickey Mouse. Na potrzeby tego odcinka usunięto wszystkie sceny z Edgarem Bergenem i Luaną Patten, zaś w miejsce narracji Bergena nagrano nową w wykonaniu Sterlinga Hollowaya[7]. W tej wersji kolei dom, którego dach podnosił Willie należy do Walta Disneya i to jego Willie pyta się, czy widział Mikiego. Wersja z narracją Hollowaya została wydana ponownie w telewizji w 1984 roku jako fragment filmu telewizyjnego Donald Duck’s 50th Birthday oraz 1992 roku w ramach serialu animowanego Good Morning, Mickey!, stanowiącego składanki krótkometrażowych animacji. Z kolei sam odcinek The Adventures of Mickey Mouse został ponownie wydany w 1980 roku jako zmodyfikowany odcinek programu Disney’s Wonderful World pt. Mickey’s Greatest Adventures.

W 1963 roku Miki i Czarodziejska fasola jako fragment epizodu programu telewizyjnego Walt Disney’s Wonderful World of Color, doczekał się kolejnej przeróbki. Ponownie sceny z Bergenem i Patten zostały usunięte i tym razem zastąpione animacją z profesorem von Drake’iem[1], który służył za narratora i żukiem Hermanem, który odpowiadał za sarkastyczne komentarze i późniejszy żal po domniemanej śmierci Williego. Głosu profesorowi von Drake’u i Hermanowi użyczył Paul Frees[8]. Wersja ta była najczęściej wznawiana na rynek VHS i DVD[9][10].

Ostatnia wersja wyemitowana w 1973 roku jako odcinek programu telewizyjnego The Mouse Factory. Tym razem sceny z Bergenem i Patten zostały zastąpiono przez nowy materiał z Shari Lewis i odgrywaną przez nią Lamb Chop, gdzie Lewis była narratorem, a Lamb Chop jej słuchaczem[11]. W tej wersji Willie podnoszący dach domu (w którym teraz znajduje Shari Lewis) otrzymał nowo nagrane dialogi i sama scena kończy na jego pogawędce z Lamb Chop.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Stacy Conradt: 12 Facts About Fun and Fancy Free. Mental Floss, 2017-01-04. [dostęp 2019-10-19]. (ang.).
  2. Neal Gabler: Walt Disney: The Triumph of the American Imagination. Vintage Books, 2006, s. 426. ISBN 978-0-679-75747-4.
  3. Fun & Fancy Free (1947) – Rotten Tomatoes, Rotten Tomatoes [dostęp 2017-11-18] (ang.).
  4. a b The Magical World of Disney – Jiminy Cricket Presents Bongo. IMDb. [dostęp 2019-10-19]. (ang.).
  5. Walt Disney Mini Classics. WorldCat.org. [dostęp 2019-10-19]. (ang.).
  6. The Magical World of Disney – The Adventures of Mickey Mouse. IMDb. [dostęp 2019-10-19]. (ang.).
  7. Mickey and the Beanstalk | Alternate Versions. IMDb. [dostęp 2019-11-02]. (ang.).
  8. Walt Disney’s Wonderful World of Color – The Truth About Mother Goose. IMDb. [dostęp 2019-10-19]. (ang.).
  9. Mickey and the Beanstalk. The Internet Animation Database. [dostęp 2019-10-19]. (ang.).
  10. Walt Disney Animation Collection: Volume 1: Mickey and the Beanstalk. TCM shop. [dostęp 2019-10-19]. (ang.).
  11. The Mouse Factory – Mickey and the Beanstalk. IMDb. [dostęp 2019-10-19]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]