Future Days
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| Can | ||||
| Wydany | ||||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany | ||||
| Gatunek | ||||
| Długość |
41:03 (LP) | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent |
Can[1] | |||
| Oceny | ||||
| ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
Future Days – piąty album niemieckiej grupy krautrockowej Can, wydany w sierpniu 1973 roku. To ostatnia płyta zespołu na której występuje japoński wokalista Damo Suzuki, którego rola została zredukowana do minimum na korzyść keyboardów i perkusji Jaki Liebezeita. Na nagraniu znajduje się pierwszy ambientowy eksperyment grupy, 20-minutowy „Bel Air”, który zajmuje całą drugą stronę oryginalnego wydania, choć nie zabrakło miejsca dla 3-minutowego popowego singla „Moonshake”. Album otrzymał entuzjastyczne recenzje i znalazł się na 56. miejscu rankingu najlepszych płyt lat 70. według Pitchfork Media[6].
Lista utworów[edytuj | edytuj kod]
Strona A[edytuj | edytuj kod]
1. "Future Days" 9:30 2. "Spray" 8:29 3. "Moonshake" 3:04 21:03
Strona B[edytuj | edytuj kod]
1. "Bel Air" 20:00 20:00
Twórcy[edytuj | edytuj kod]
- Holger Czukay – gitara basowa, kontrabas
- Michael Karoli – gitara, skrzypce
- Jaki Liebezeit – perkusja, bębny
- Irmin Schmidt – keyboardy, syntezatory
- Damo Suzuki – perkusja, wokal
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Can – Future Days. Discogs. [dostęp 2023-10-30]. (ang.).
- ↑ Anthony Tognazzini: Future Days – Can. AllMusic. [dostęp 2017-11-15]. (ang.).
- ↑ Captcha. www.scaruffi.com. [dostęp 2018-06-25]. (ang.).
- ↑ Can: Future Days / Soon Over Babaluma / Unlimited Edition / Landed Album Review | Pitchfork. Pitchfork. [dostęp 2017-12-02]. (ang.).
- ↑ (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 134. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).
- ↑ Top 100 Albums of the 1970s | Pitchfork [online], pitchfork.com [dostęp 2017-12-02] (ang.).