Gęstość liczebności

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gęstość liczebności – wskaźnik wyrażający się stosunkiem liczebności danej klasy do rozpiętości przedziału klasowego[1]. Jego zapis matematyczny wygląda następująco:

gdzie:

– liczebność badanej populacji,
– szerokość przedziałów, w jakich zostały zaszeregowane wyniki badania.

Gęstością liczebności posługujemy się w celu oceny struktury badanej populacji statystycznej, przy różnych rozpiętościach przedziałów.

Przykładowo – jeżeli badana jest ankietowo wysokość zarobków jakiejś grupy społecznej (populacja statystyczna) i ankietowani mogli wybrać jeden z przedziałów:

  1. 1000–1500 (szerokość przedziału jest równa 500 jednostkom, np. złotym),
  2. 1500–2500 ( = 1000),
  3. 2500–5000 ( = 2500),

wówczas różna szerokość przedziałów może zamazać wyniki badania (zwłaszcza gdy w badaniu zostanie przewidzianych znacznie więcej przedziałów, niż tylko trzy – jak w tym uproszczonym modelu). Dzięki temu wskaźnikowi można uzyskać „regularne rozłożenie wyników”, co ma znaczenie przy konstruowaniu czytelnego diagramu i histogramu przedstawiających wyniki badania.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stanisława Ostasiewicz, Zofia Rusnak, Urszula Siedlecka: Statystyka. Elementy teorii i zadania. Wrocław: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej im. Oskara Langego, 2006, s. 30–31. ISBN 83-7011-783-X.