Gabriel Kniaginin

Gabriel Kniaginin
Data i miejsce urodzenia	8 maja 1905 ; Mediolan
Data i miejsce śmierci	23 czerwca 1980 ; Warszawa
	profesor nauk technicznych
	Specjalność: odlewnictwo
Alma Mater	Akademia Górniczo-Hutnicza
Profesura	1957
Uczelnia	Politechnika Śląska; Akademia Górniczo-Hutnicza
	Rektor Politechniki Śląskiej
	Odznaczenia

Gabriel Kniaginin (ur. 8 maja 1905 w Mediolanie, zm. 23 czerwca 1980 w Warszawie) – polski inżynier, specjalista w dziedzinie odlewnictwa żeliwa i staliwa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1923–1930 studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom w 1933). Jednocześnie pobierał lekcje śpiewu operowego (bas) w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie^[1]^[2].

Po zakończeniu studiów pracował w hucie "Pokój" w Rudzie Śląskiej i odlewni Zieleniewski-Fitzner-Gamper w Dąbrowie Górniczej. W latach 1937–1945 był dyrektorem odlewni Huty Bankowej. Od 1945 do 1947 pełnił funkcję dyrektora technicznego huty "Zabrze", od 1947 do 1949 był jej dyrektorem naczelnym. W latach 1949–1950 pozostawał na stanowisku dyrektora naczelnego Gliwickich Zakładów Hutniczych. W tym czasie wykładał w Szkole Hutniczej w Dąbrowie Górniczej^[2].

Był prorektorem ds. nauki Politechniki Śląskiej w latach 1950–1952 i rektorem od 1952 do 1954. Od 1957 pracował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1957 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1958 profesorem zwyczajnym oraz kierownikiem Katedry Metalurgii i Odlewnictwa Staliwa, którym pozostawał do 1975. Pełnił także funkcje dyrektora Instytutu Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa (1969–1972)^[3].

W 1963 obronił pracę doktorską nt. „Austeniczne staliwo manganowe”^[2]. Prowadził badania nad wpływem technologii wytapiania na czystość stali i odporność na zużycie staliwa wysokomanganowego.

Działał w Komisji i Komitecie Hutnictwa PAN. Był przewodniczącym gliwickiego koła Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego oraz Stowarzyszenia Technicznego Odlewników Polskich, Rady Redakcyjnej Archiwum Hutnictwa (1956–1959) oraz członkiem Rady Naukowej Instytutu Odlewnictwa w Krakowie (1949–1958)^[3].

Pochowany w alei zasłużonych cmentarza Rakowickiego w Krakowie^[2] (kwatera LXIX pas A-II-5)^[4].

Ważniejsze publikacje[edytuj | edytuj kod]

Odlewnictwo staliwa. Staliwo węglowe (Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Techniczne, 1956)
Austenityczne staliwo manganowe: studium monograficzne (PWN, Oddział w Krakowie, 1968)
Staliwo: metalurgia i odlewnictwo (Katowice, Śląsk, 1977)

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Order Sztandaru Pracy II klasy
Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi
Medal Komisji Edukacji Narodowej (1978)
Zasłużony Hutnik PRL
Nagroda Państwowa - zespołowa

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Gabriel Kniaginin. [w:] Historia AGH [on-line]. AGH. [dostęp 2024-03-20].
↑ ^a ^b ^c ^d HieronimH. Sieński HieronimH., Profesor Gabriel Kniaginin, „Biuletyn AGH”, 89, 2015, s. 27–29 [dostęp 2024-03-20] .
↑ ^a ^b Kniaginin Gabriel (1905–1980), prof. zw. dr inż., Politechnika Śląska [zarchiwizowane 2019-02-25] .
↑ Internetowy lokalizator grobów. Gabriel Kniaginin, Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie [zarchiwizowane 2019-01-27] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Gabriel Kniaginin (1952 - 1954) [online] [zarchiwizowane z adresu 2006-06-23] .

[agh-1] Gabriel Kniaginin. [w:] Historia AGH [on-line]. AGH. [dostęp 2024-03-20].

[Biuletyn-2] HieronimH. Sieński HieronimH., Profesor Gabriel Kniaginin, „Biuletyn AGH”, 89, 2015, s. 27–29 [dostęp 2024-03-20] .

[polsl-3] Kniaginin Gabriel (1905–1980), prof. zw. dr inż., Politechnika Śląska [zarchiwizowane 2019-02-25] .

[4] Internetowy lokalizator grobów. Gabriel Kniaginin, Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie [zarchiwizowane 2019-01-27] .

[1]

[2]

[3]

[4]