Gallus (rodzaj ptaków)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gallus[1]
Brisson, 1760[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – kur cejloński (G. lafayetii)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Gallini

Rodzaj

Gallus

Typ nomenklatoryczny

Phasianus gallus Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Gallusrodzaj ptaków z podrodziny bażantów (Phasianinae) w rodzinie kurowatych (Phasianidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w orientalnej Azji[7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała samców 65–80 cm, samic 35–46 cm; masa ciała samców 672–1450 g, samic 485–1050 g,[7].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Gallus: łac. gallus „kogut, kogut gospodarski”[8].
  • Alector: gr. αλεκτωρ alektōr, αλεκτορος alektoros „kogut”[8]. Gatunek typowy: Phasianus gallus Linnaeus, 1758.
  • Creagrius: gr. κρεαγριον kreagrion „haczyk, widły” (tj. haczyko-ogonowy), od zdrobnienia κρεαγρα kreagra „hak do mięsa”, od κρεας kreas, κρεως kreōs „mięso”; αγρεω agreō „złapać”[8]. Gatunek typowy: Phasianus varius Shaw, 1798.
  • Gallina: łac. gallina „kura”, od gallus „kogut”[8]. Gatunek typowy: Phasianus gallus Linnaeus, 1758.
  • Pliogallus: gr. πλειων pleiōn „więcej, większy”, forma wyższa od πολυς polus „dużo”; rodzaj Gallus Brisson, 1760 (kur)[8]. Gatunek typowy: †Pliogallus crassipes Gaillard, 1939.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gallus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. M.J. Brisson: Ornithologie, ou, Méthode contenant la division des oiseaux en ordres, sections, genres, especes & leurs variétés: a laquelle on a joint une description exacte de chaque espece, avec les citations des auteurs qui en ont traité, les noms quils leur ont donnés, ceux que leur ont donnés les différentes nations, & les noms vulgaires. T. 1. Parisiis: Ad Ripam Augustinorum, apud Cl. Joannem-Baptistam Bauche, bibliopolam, ad Insigne S. Genovesae, & S. Joannis in Deserto, 1760, s. 26, 166. (łac. • fr.).
  3. F. de P. von Schrank: Fauna Boica: durchgedachte Geschichte der in Baiern einheimischen und zahmen Thiere. T. 1. Nürnberg: in der Stein’schen Buchhandlung, 1798, s. 135. (niem.).
  4. C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Breslau: A. Schulz, 1841, s. 387. (niem.).
  5. G.R. Gray: A list of the genera of birds: with their synonyma an indication of the typical species of each genus. Wyd. 2. London: R. and J.E. Taylor, 1841, s. 78. (ang.).
  6. C. Gaillard. Contribution a l’étude des oiseaux fossiles. „Archives du Muséum d'Histoire Naturelle de Lyon”. 15 (2), s. 59, 1939. (fr.). 
  7. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Pheasants, Grouse, and Allies (Phasianidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.phasia1.01. [dostęp 2020-05-28]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  8. a b c d e Etymologia za: James A. Jobling: The Key to Scientific Names. [w:] Birds of the World [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2021. (ang.).
  9. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Gallini Brehm,CL, 1831 (wersja: 2020-04-13). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-05-28].