Gazeta Polska (tygodnik)
| Częstotliwość |
tygodnik |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres |
ul. Filtrowa 63/43, |
| Wydawca | |
| Tematyka |
społeczno-polityczny |
| Średni nakład |
(styczeń 2018) 110 076 |
| Średnia sprzedaż |
(styczeń 2018) 31 199[1] |
| ISSN | |
| OCLC | |
| Strona internetowa | |
Gazeta Polska – ogólnopolski tygodnik (początkowo miesięcznik) o tematyce społeczno-polityczno-historycznej założony w 1993 przez Piotra Wierzbickiego, pełniącego jednocześnie funkcję redaktora naczelnego do 2005 roku.
Od 1997 roku istnieje strona internetowa tygodnika pod adresem gazetapolska.pl[2]. Od marca 2006 wydawnictwo i dziennikarze związani z „Gazetą Polską” wydawali również miesięcznik „Niezależna Gazeta Polska”, który po scaleniu z kwartalnikiem „Nowe Państwo” od września 2009 ukazuje się jako „Niezależna Gazeta Polska – Nowe Państwo”[3]. Od września 2011 niektórzy dziennikarze tygodnika publikują także w dzienniku „Gazeta Polska Codziennie”, a ponadto w internetowym portalu informacyjnym Niezalezna.pl.
Zespół redakcyjny
Funkcję redaktora naczelnego pełni od 2005 roku Tomasz Sakiewicz. Do publicystów i felietonistów piszących na łamach „Gazety Polskiej” należeli bądź należą m.in.: Katarzyna Gójska-Hejke (zastępca redaktora naczelnego), Dorota Kania, Piotr Lisiewicz, Jacek Kwieciński, Eliza Michalik, Robert Tekieli, Maciej Rybiński, Krystyna Grzybowska, Jacek Łęski, Piotr Semka, Jerzy Targalski, Marcin Wolski, Rafał A. Ziemkiewicz, Waldemar Łysiak, Tomasz Łysiak, Stanisław Michalkiewicz, Leszek Żebrowski, Piotr Gontarczyk, Paweł Paliwoda, Andrzej Waśko, Ryszard Czarnecki, Bogdan Czajkowski, Andrzej Gwiazda, ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, Tomasz P. Terlikowski, Wojciech Wencel, Krzysztof Wyszkowski oraz Krzysztof Wołodźko.
Tematyka
„Gazeta Polska” jest pismem o profilu prawicowo-konserwatywnym, poświęconym w znacznej mierze bieżącym wydarzeniom społecznym, gospodarczym i politycznym. Wyróżniającą się tematyką jest analiza współczesnej polskiej polityki zagranicznej, w tym także w zakresie współdziałania z Unią Europejską. Często publikowane są artykuły dotyczące nieprawidłowości (np. korupcji) we wszystkich strefach życia publicznego. Znaczne miejsce zajmują też tematy związane z historią Polski. Przedstawiane są między innymi sylwetki żołnierzy Armii Krajowej i ofiar komunistycznego aparatu represji. W publicystyce „Gazety Polskiej” często poruszane są zagadnienia dekomunizacji i lustracji osób publicznych.
Po katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku w kwietniu 2010 wiele uwagi poświęcono również wyjaśnieniu jej przyczyn, kwestionowano między innymi rzetelność badania przebiegu katastrofy przez rosyjski Międzypaństwowy Komitet Lotniczy i polską Komisję Badania Wypadków Lotniczych[4][5].
Kluby Gazety Polskiej
Czytelnicy „Gazety Polskiej” tworzą lokalne kluby dyskusyjne, zwane Klubami Gazety Polskiej, organizujące projekcje filmów[6] oraz spotkania z politykami[7][8], dziennikarzami, publicystami i pisarzami z nurtu prawicowego[6]. Po katastrofie smoleńskiej członkowie Klubów organizują comiesięczne obchody upamiętniające jej ofiary, a w szczególności marsze pamięci.
Człowiek Roku Gazety Polskiej
Od 1995 redakcja tygodnika przyznaje corocznie wyróżnienie Człowiek Roku Gazety Polskiej. W przeszłości tytuł otrzymywali m.in. Bogusław Nizieński, Alicja Grześkowiak[9]. Ponadto nagrodzeni zostali:
- 1997: Leszek Czajkowski[10][11].
- 2001: Jan Nowak-Jeziorański[12]
- 2003: Elżbieta Radziszewska (za walkę z „SLD-owską pseudoreformą”)[13]
- 2004: Jarosław Kaczyński
- 2005: Radosław Sikorski
- 2006: Janusz Kurtyka[14]
- 2007: Mariusz Kamiński (za „skuteczne zwalczanie korupcji”)[15]
- 2008: Sławomir Cenckiewicz i Piotr Gontarczyk[16] (za książkę SB a Lech Wałęsa)[17]
- 2009: Tomasz Kaczmarek (za „bezkompromisową walkę z korupcją”)[18]
- 2010: Antoni Macierewicz[19]
- 2011: Jarosław Marek Rymkiewicz[20]
- 2012: Wacław Berczyński, Wiesław Binienda, Kazimierz Nowaczyk, Grzegorz Szuladziński[21]
- 2013: Viktor Orbán, Krzysztof Szwagrzyk[22]
- 2014: 11 osób związanych z Euromajdanem na Ukrainie: Olha Bohomołeć, Artur Cyciurski, Tetiana Czornowoł, Andrij Deszczycia, Andrzej Gabrow, Serhij Nihojan, Andrij Parubij, Wołodymyr Prawosudow, Leon Polański, Mykoła Pilecki, Jerzy Wójcicki[23]
- 2015: Jarosław Kaczyński[24]
- 2016: Mateusz Morawiecki[25]
- Laureaci nagrody 25-lecia tygodnika „Gazety Polskiej”, wręczonej w 2018: Lech Kaczyński i Jarosław Kaczyński[26][27]
Nagrody
- 2013: redakcja „Gazety Polskiej” otrzymała nagrodę im. Juliana Kulentego „Media w służbie Ewangelii” w kategorii mediów krajowych[28]
- 2014: redakcja „Gazety Polskiej” otrzymała nagrodę pod nazwą „Syzyf Roku” w kategorii Media Roku, przyznawaną przez Kongregację Przemysłowo-Handlową[29].
Inne informacje
Według analizy Instytutu Monitorowania Mediów w kategorii „Najbardziej opiniotwórcze tygodniki i dwutygodniki” Gazeta Polska zajęła czwarte miejsce we wrześniu 2011[30], piąte miejsce w październiku 2011[31], szóste miejsce w listopadzie 2011[32], czwarte miejsce w maju 2012[33], piąte miejsce w czerwcu 2012[34] oraz drugie miejsce w grudniu 2012[35]. Ponadto w podsumowaniu za rok 2012 Gazeta Polska uplasował się na piątym miejscu w kategorii „Najbardziej opiniotwórcze tygodniki i dwutygodniki”[36].
Konflikt Sakiewicza i Wierzbickiego
W 2005 na łamach gazety ukazał się artykuł zatytułowany Przejąć „Gazetę Polską”[37]. Autor twierdził, że w latach 2000–2005 próbowano przejąć tygodnik celem zinfiltrowania prawicy i realizacji własnych planów politycznych. Artykuł zawierał hipotezę, że działania nadzorowała grupa o niejasnych kontaktach z biznesem, wywiadem rosyjskim oraz środowiskiem postkomunistycznej lewicy. Celem miałaby być zmiana udziałowców, umieszczenie zaufanych członków w zarządzie gazety i wymiana zespołu redakcyjnego, a docelowo reorientacja polityczna w okresie przedwyborczym. Udział w tych działaniach mieli brać m.in.: ówczesny redaktor naczelny tygodnika Piotr Wierzbicki i jego zastępczyni Elżbieta Isakiewicz.
Według Piotra Wierzbickiego, Tomasz Sakiewicz jeszcze jako szef działu krajowego, miał rzekomo przyjść do niego z propozycją „pisania artykułów za łapówki”. Chodziło o jedną z firm telekomunikacyjnych, która chciała, by „Gazeta Polska” pisała o niej dobrze, nie ujawniając jednak przed czytelnikami, że artykuł jest sponsorowany (kryptoreklama)[38].
Sprawa Suboticia
4 października 2006 w gazecie opublikowano artykuł pt. WSI na wizji[39] autorstwa Tomasza Sakiewicza i Katarzyny Gójskiej-Hejke, według którego sekretarz programowy stacji TVN Milan Subotić, w 1984 współpracował z wojskowymi służbami PRL, a później z WSI[40][41]. Publikacja tego artykułu spowodowała liczne komentarze medialne. Według części komentatorów artykuł przedstawiał nieprawdę, a jego powstanie miało charakter polityczny i było zainspirowane przez ówczesną partię rządzącą[42]. Subotić przyznał się do kontaktów z wywiadem wojskowym PRL, zaprzeczył zaś, by był współpracownikiem WSI. W związku z tym złożył pozew cywilny przeciwko „Gazecie Polskiej” oraz Ministerstwu Obrony Narodowej, na którego dokumentach opierali się autorzy artykułu, żądając od nich przeprosin[40][43]. 18 października 2012 Sąd Apelacyjny w Warszawie prawomocnym wyrokiem nakazał Ministerstwu Obrony Narodowej przeprosić Milana Suboticia za to, że w „Raporcie Macierewicza został opisany jako agent WSI”[44][45]. W połowie lutego 2013 nie został wznowiony proces, który Milana Subotić wytoczył „Gazecie Polskiej” z uwagi na brak decyzji ministra obrony narodowej dotyczącej zwolnienia z tajemnicy państwowej świadka[46][47]. 23 stycznia 2014 Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił powództwo cywilne Milana Suboticia wytoczone przeciw „Gazecie Polskiej” i autorom artykułu WSI na wizji uznając je za niezasadne, jako że „na podstawie materiałów posiadanych przez Gazetę Polską, redakcja miała prawo napisać artykuł, ponieważ raport z weryfikacji WSI jest dokumentem urzędowym”[48]. W kwietniu 2017, wskutek orzeczenia Sądu Najwyższego, Milan Subotić został przeproszony przez Tomasza Sakiewicza i Katarzynę Gójską-Hejke za „opublikowanie niezgodnych z prawdą i krzywdzących treści” jakoby ten był współpracownikiem WSI po roku 1993.[49]
Przypisy
- ↑ Sprzedaż tygodników opinii w styczniu 2018 roku. wirtualnemedia.pl, 2018-03-28. [dostęp 2018-03-28]. (pol.).
- ↑ Witaj w Gazecie Polskiej [online], 27 stycznia 1997 [dostęp 2017-11-09] [zarchiwizowane z adresu 1997-01-27].
- ↑ „Nowe Państwo - NGP” w internecie. niezalezna.pl, 2013-05-31. [dostęp 2013-05-31]. (pol.).
- ↑ Grzegorz Wierzchołowski, Leszek Misiak: Do katastrofy doszło w powietrzu. Gazeta Polska, 2011-07-06. [dostęp 2012-01-28].
- ↑ Leszek Misiak, Grzegorz Wierzchołowski: Tu-154 nie ściął brzozy, przeleciał nad nią. Gazeta Polska, 2011-10-06. [dostęp 2011-10-06].
- ↑ a b Spotkania klubów "GP", pł, Niezalezna.pl, 2011-07-12 10:30
- ↑ Czarnecki w Krakowie, Niezalezna.pl, 2011-07-12 08:20
- ↑ Warszawa: spotkanie z Mariuszem Kamińskim, Niezalezna.pl, 2011-07-07 15:30
- ↑ Kurtyka i ks. Isakowicz-Zaleski laureatami nagród „Gazety Polskiej”. press.pl. [dostęp 2013-04-26]. (pol.).
- ↑ Spod pióra i strun. gazetapolska.pl. [dostęp 2013-04-26]. (pol.).
- ↑ Spod pióra i strun. hej-kto-polak.pl, 2012-07-01. [dostęp 2013-06-11]. (pol.).
- ↑ Jan Nowak-Jeziorański laureatem nagrody „Gazety Polskiej” 2001. wp.pl. [dostęp 2013-04-27]. (pol.).
- ↑ Postać tygodnia - Elżbieta Radziszewska. wprost.pl. [dostęp 2013-04-26]. (pol.).
- ↑ Nagrody wręczone. panstwo.net. [dostęp 2013-04-26]. (pol.).
- ↑ Mariusz Kamiński „Człowiekiem Roku” Gazety Polskiej. money.pl, 2 stycznia 2008. [dostęp 2013-04-26].
- ↑ Człowiek roku 2008. stefczyk.tv. [dostęp 2013-11-22]. (pol.).
- ↑ Biogram Sławomira Cenckiewicza. slawomircenckiewicz.pl, 2009-15-21. [dostęp 2013-11-22]. (pol.).
- ↑ Agent Tomek blogerem na Niezależna.pl. niezalezna.pl. [dostęp 2013-04-26]. (pol.).
- ↑ Laureaci roku 2010. gazetapolska.pl. [dostęp 2013-04-26]. (pol.).
- ↑ Człowiek Roku 2011 „Gazety Polskiej” - Rymkiewicz – Pisarz i Obywatel. gazetapolska.pl. [dostęp 2013-04-26]. (pol.).
- ↑ „Gazeta Polska” ma 20 lat! Zobacz relację z uroczystej gali. gazetapolska.pl. [dostęp 2013-04-26]. (pol.).
- ↑ Ludzie Roku 2013 „Gazety Polskiej”: Viktor Orbán i Krzysztof Szwagrzyk. niezalezna.pl, 1 stycznia 2014. [dostęp 2 stycznia 2014].
- ↑ Tytuł Człowieka Roku 2014 „Gazety Polskiej” otrzymują Ludzie Majdanu. niezalezna.pl, 12 stycznia 2015. [dostęp 12 stycznia 2015].
- ↑ Wojciech Mucha: Jarosław Kaczyński – Człowiek Roku „Gazety Polskiej” za rok 2015. gazetapolska.pl, 2015-12-30. [dostęp 2015-12-30].
- ↑ Wicepremier Morawiecki z nagrodą Człowiek Roku 2016 „Gazety Polskiej”. „Odczytuję tę nagrodę jako honor”. niezalezna.pl, 2017-01-30. [dostęp 2017-01-30].
- ↑ Lech i Jarosław Kaczyńscy laureatami nagrody 25-lecia „Gazety Polskiej”. niezalezna.pl, 2018-01-03. [dostęp 2018-02-08].
- ↑ Gala z okazji 25-lecia „Gazety Polskiej”. Prezes PiS: warto walczyć, warto być odważnym. niezalezna.pl, 2018-02-06. [dostęp 2018-02-08].
- ↑ http://gloria.tv / Nagroda im. Juliana Kulentego „Media w służbie Ewangelii” dla Gazety Polskiej
- ↑ Kongregacja Przemysłowo-Handlowa przyznała „Gazecie Polskiej” Nagrodę Syzyfa w kategorii Media roku 2013. niezalezna.pl, 30 października 2014. [dostęp 30 października 2014].
- ↑ Najbardziej opiniotwórcze polskie media w sierpniu 2011 roku. instytut.com.pl. [dostęp 2013-06-09]. (pol.).
- ↑ Najbardziej opiniotwórcze polskie media we wrześniu 2011 roku. instytut.com.pl. [dostęp 2013-06-09]. (pol.).
- ↑ Najbardziej opiniotwórcze polskie media w listopadzie 2011 roku. instytut.com.pl. [dostęp 2013-06-09]. (pol.).
- ↑ Najbardziej opiniotwórcze polskie media w maju 2012 roku. instytut.com.pl. [dostęp 2013-06-09]. (pol.).
- ↑ Najbardziej opiniotwórcze polskie media w czerwcu 2012roku. instytut.com.pl. [dostęp 2013-06-09]. (pol.).
- ↑ Najbardziej opiniotwórcze polskie media w grudniu 2012 roku. instytut.com.pl. [dostęp 2013-06-09]. (pol.).
- ↑ Najbardziej opiniotwórcze polskie media w 2012 roku. instytut.com.pl. [dostęp 2013-06-09]. (pol.).
- ↑ Józef Darski: Przejąć Gazetę Polską. Gazeta Polska, 2005-10-13. [dostęp 2012-01-28].
- ↑ „Gazetą Polska” bez Piotra Wierzbickiego. „Rzeczpospolita”, 2005-06-10.
- ↑ Macierewicz miał rację. niezalezna.pl. [dostęp 2013-04-10]. (pol.).
- ↑ a b Olga Alehno: Macierewicz miał rację. Gazeta Polska, 2011-11-03. [dostęp 2012-01-28]. (zawarto tekst artykułu WSI na wizji z 2006)
- ↑ Dorota Pardecka: IPN: dokumenty Suboticia odtajnione 17 października. wiadomosci24.pl, 2006-10-20. [dostęp 2012-01-28].
- ↑ Wojciech Czuchnowski, Agnieszka Kublik: Co robił Milan Subotić w TVP. wyborcza.pl, 2006-10-05. [dostęp 2012-01-28].
- ↑ Milan Subotić walczy w sądzie z „Gazetę Polską”. money.pl, 2007-10-11. [dostęp 2012-01-28].
- ↑ MON ma przeprosić Milana Suboticia, b. sekretarza programowego TVN. wirtualnemedia.pl, 18 października 2012. [dostęp 23 stycznia 2014].
- ↑ MON ma przeprosić Suboticia za „agenta WSI”. tvn24.pl. [dostęp 2013-04-10]. (pol.).
- ↑ Milan Subotić kontra „Gazeta Polska”. niezalezna.pl. [dostęp 2013-04-10]. (pol.).
- ↑ Rozgrywka MONu z sądem. gpcodziennie.pl. [dostęp 2013-04-10]. (pol.).
- ↑ „WSI na wizji”. Gazeta Polska wygrała z Milanem Suboticiem!. niezalezna.pl, 23 stycznia 2014. [dostęp 23 stycznia 2014].
- ↑ Sakiewicz i Gójska-Hejke w „Gazecie Wyborczej” przepraszają Suboticia za tekst z „Gazety Polskiej”. 2017-04-30. [dostęp 2017-09-03].