Gazolina (1897)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Gazolina (statek))
Gazolina
Ilustracja
Poprzednie nazwy

Kosmopoliet, Rewa

Następne nazwy

Sofija Marijo, Schwalbe II

Bandera

 Polska

Port macierzysty

Gdańsk

Armator

Polski Związek Przemysłowców Naftowych

Dane podstawowe
Typ

masowiec

Historia
Stocznia

Sappemeer (Holandia)

Data wodowania

1897

Data oddania do eksploatacji

1920

Data wycofania ze służby

1924

Dane techniczne
Nośność (DWT)

220

Liczebność załogi

7

Długość całkowita (L)

31,3 m

Szerokość (B)

5,8 m

Pojemność

Brutto 127/Netto 101 RT

Napęd mechaniczny
Silnik

Żarowy 3-cylindrowy 50 KM

Gazolinapolski szkuner żaglowo-motorowy zakupiony w 1920 roku razem z materiałami wybuchowymi. Słynny z międzynarodowej załogi o dziwnych pomysłach i pływaniu mimo minimalnych nakładów armatora i przeciwności losu. Część problemów została spowodowana doborem załogi według zasady "im tańsza tym lepsza".

Dane[edytuj | edytuj kod]

Stacjonował w Gdańsku początkowo przy Polskim Haku a następnie w Nowym Porcie).

Uwagi: dane w nawiasach pochodzą z innych źródeł. Statek był kilkakrotnie przebudowywany, w tym przedłużony oraz zmieniony na motorowiec.

Kalendarium[edytuj | edytuj kod]

  • 1897 – budowa w Sappemeer w Holandii jako Kosmopoliet
  • 1920 – przybycie do Gdańska, zakup przez rząd polski i przemianowanie na Rewa
  • 1921 – zakup przez Polski Związek Przemysłowców Naftowych i przemianowanie na Gazolina
  • 1924 – sprzedaż do Rygi, zmiana bandery na łotewską i przemianowanie na Sofija Marijo
  • ? – zmiana bandery na niemiecką, zdjęcie ożaglowania i przemianowanie na Schwalbe II
  • w latach sześćdziesiątych XX wieku wykazywany we flocie NRF (w 1960 r. w hamburskiej firmie Peter von Horn)
  • czerwiec 1965 – złomowanie

Pierwsza załoga[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcie załogi z 1923 r.

Załoga z 1923 r.[edytuj | edytuj kod]

  • po lewej na beczce – szyper Otto Wendi
  • stoi po prawej – bosman Aleksander Górny
  • "białogwardyjcy" stojący w środku (od lewej:
    • "supercargo"
    • motorzysta
    • marynarz Pietrow
    • kucharz Wania
  • w kole ratunkowym – chłopiec okrętowy – warszawiak Stefan P. Wesołowski

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]