Gekon żmijowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gekon żmijowy
Hemidactylus imbricatus[1]
Bauer, Giri, Greenbaum, Jackman, Dharne & Shouche, 2008
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

gady

Rząd

łuskonośne

(bez rangi) Gekkota
Rodzina

gekonowate

Rodzaj

Hemidactylus

Gatunek

gekon żmijowy

Synonimy
  • Homonota fasciata Jerdon, 1853[2]
  • Teratolepis fasciataGünther, 1869[2]
  • Teratolepis fasciatusPianka & Vitt, 2003[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Gekon żmijowy (Hemidactylus imbricatus) – gatunek jaszczurki z rodziny gekonowatych (Gekkonidae).

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten po raz pierwszy opisał w 1853 roku Edward Blyth, nadając mu nazwę Homonota fasciata; późniejsi autorzy zaliczali ten gatunek do rodzaju Teratolepis jako jedynego przedstawiciela tego rodzaju. Z badań Bauera i współpracowników (2008) wynika, że gatunki gekonów zaliczane do rodzaju Hemidactylus nie tworzą kladu, do którego nie należałby również gekon żmijowy; w konsekwencji zasadne okazało się zaliczenie gekona żmijowego do rodzaju Hemidactylus. Ponieważ nazwę Hemidactylus fasciatus nosi już gatunek afrykańskiego gekona opisany przez Johna Graya w 1842 roku, Bauer i współpracownicy (2008) ustanowili dla gekona żmijowego nową nazwę gatunkową Hemidactylus imbricatus[4].

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Niewielki gekon osiągający średnio 8 cm długości. Głowa trójkątna, oczy bez powiek z pionową źrenicą. Ogon gruby, grzbieto-brzusznie spłaszczony. Grzbiet szaro-brązowy. Wzdłuż ciała biegną ciemniejsze pręgi po sam ogon. Poprzecznie do nich biegną jaśniejsze pręgi również od głowy po sam ogon. Ciało pokryte drobnymi łuskami. Palce bez przylg zakończone pazurkami.

Rozmiary: Dorasta do 10 cm.
Długość życia: Żyje ok. 8 lat (max. 10).
Pokarm: Zwierzęcy (świerszcze, karaczany, szarańcza).
Aktywny: Jaszczurka aktywna w nocy.
Dymorfizm płciowy: Widoczny po czasie 3–4 miesięcy od wyklucia.

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten występuje w Pakistanie, głównie w prowincji Sindh w południowo-wschodniej części kraju, a także w Pendżabie na północy[3]. Jedno stwierdzenie odnotowano w dystrykcie Jalna w stanie Maharasztra w Indiach[3]. Inne stwierdzenia z Indii, a nawet Sri Lanki są najprawdopodobniej błędne[2].

Występuje na suchych, skalistych terenach.

Zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Jak wszystkie jaszczurki płochliwa, jednak nie ciężko ją oswoić. Z uwagi na drobne ciało należy być ostrożnym, biorąc ją na dłoń. Nie jest agresywna. Można ją trzymać z innymi gatunkami, jednak jest to niewskazane.

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]

Żywią się drobnymi bezkręgowcami: ćmami, muchami, mniejszymi motylami i niewielkimi świerszczami. Podczas hodowli warto jak najobficiej urozmaicać pokarm. Owady z odłowu mogą przenosić pasożyty, bakterie, grzyby czy roztocza. Należy pamiętać o dodatkowych witaminach[5].

Terrarium[edytuj | edytuj kod]

Terrarium najlepiej typu wertykalnego (wysokie) ze względu na wspinaczkę. Wentylowane. Optymalne wymiary 40x30x20 cm dla 2 samic i 1 samca (długość/głębokość/wysokość), lecz im większe, tym bardziej komfortowo będą się czuły. Mata grzewcza lub kamienie podgrzewane. Jako podłoże najlepiej stosować włókno kokosowe. Ważne jest, by posiadało co najmniej kilka kryjówek.

  • Oświetlenie: najlepiej stosować promiennik podczerwieni (50W), zależnie od wielkości terrarium. Lampy UVB niewymagane.
  • Temperatura : 26–30 °C, punktowo nawet do 40 °C (noc 22–25 °C)
  • Wilgotność powietrza : Na poziomie 50–65% (2 razy dziennie zwilżamy terrarium)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hemidactylus imbricatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d P. Uetz, J. Hallermann, Hemidactylus imbricatus, [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2024-01-04] (ang.).
  3. a b c Hemidactylus imbricatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Aaron M. Bauer, Varad B. Giri, Eli Greenbaum, Todd R. Jackman, Mahesh S. Dharne i Yogesh S. Shouche. On the systematics of the gekkonid genus Teratolepis Günther, 1869: another one bites the dust. „Hamadryad”. 33 (1), s. 13–27, 2008. (ang.). 
  5. Witold Borkowski, Hemidactylus imbricatus - gekon żmijowy [online], Terrarium, 5 lipca 2019 [dostęp 2022-07-28] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]