Generator magnetohydrodynamiczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schemat generatora MHD

Generator magnetohydrodynamiczny, generator magnetogazodynamicznyurządzenie do przetwarzania energii cieplnej gazu w energię elektryczną. W urządzeniu zamiana energii cieplnej w energię mechaniczną przebiega bez wprawiania w ruch elementów urządzenia. Zamiana energii następuje poprzez zamianę energii cieplnej na energię kinetyczną plazmy, a ta na energię elektryczną. W celu łatwiejszej jonizacji gazu stosuje się tzw. posiew, czyli wprowadzenie do gazu metali alkalicznych o niskich potencjałach jonizacji, jak cez, rubid, potas, sód, w ilości 0,1-1%.

Jego działanie oparte jest na zjawisku powstania prądu elektrycznego w przewodniku (tu płynnym lub gazowym) poruszającym się w polu magnetycznym. W generatorze gazowym przewodnikiem jest plazma, czyli silnie rozgrzany gaz przewodzący prąd elektryczny.

Idea znana była już w XIX wieku, Faraday prowadził doświadczenia z zanurzanymi na przeciwległych brzegach Tamizy płytami metalowymi i usiłował uzyskać pomiędzy nimi napięcie elektryczne (mające się pojawić wskutek przepływu wody w ziemskim polu magnetycznym)[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Józef Paska: [http://elektroenergetyka.pl/upload/file/2006/8/elektroenergetyka_nr_06_08_3.pdf Urządzenia bezpośredniej przemiany energii pierwotnej w elektryczną]. [dostęp 2012-10-23].