Geografia społeczno-ekonomiczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Glovacki (dyskusja | edycje) o 11:58, 7 lip 2017. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Geografia społeczno-ekonomiczna (także: antropogeografia, geografia człowieka) – nauka geograficzna badająca różne aspekty działalności człowieka, w tym także konsekwencje społeczne i gospodarcze dla tej aktywności w przestrzeni geograficznej. Jeden z dwóch głównych działów geografii (obok geografii fizycznej)

Historia

Geografia człowieka nawiązuje do dawnej antropogeografii (i często jest z nią utożsamiana). Od końca XVIII w. w badaniach geograficznych coraz większą uwagę przywiązywano do człowieka i jego miejsca w przestrzeni geograficznej

Podział

Wyróżnia się również geografię stosowaną (np. geografia wojskowa), podejmującą badania, na które istnieje konkretne zapotrzebowanie ze strony społeczeństwa czy gospodarki.

Problematyka

  • Wyczerpywalność zasobów naturalnych.
  • Eksplozja demograficzna i jej konsekwencje.
  • Produkcja żywności na świecie; problem nadwyżek i niedobór żywności.
  • Konsekwencje urbanizacji i uprzemysłowienia.
  • Degradacja środowiska człowieka (antropopresja).