Geologia wojskowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Geologia wojskowa – nauka badająca geologiczne (dotyczące skorupy Ziemi), hydrologiczne (dotyczące wód podziemnych) i inżynieryjno-geologiczne warunki terenu z punktu widzenia potrzeb wojskowych oraz zajmująca się zastosowaniem nauk geologicznych do militarnych zastosowań, co obejmuje budowę infrastruktury, zazwyczaj podczas lokalnych sytuacji kryzysowych lub zagranicznych misji pokojowych[1].

Formalne początki geologii wojskowej miały miejsce w czasach wojen napoleońskich, ale w praktyce sięga ona czasów początków wojen oblężniczych[1][2][3].

Działy geologii wojskowej[a][edytuj | edytuj kod]

Analiza terenu[edytuj | edytuj kod]

Geolodzy byli zatrudniani od czasów wojen napoleońskich, aby zapewnić analizę terenu, który miał stać się teatrem wojennym, zarówno w przypadku zbliżającej się bitwy, jak i w celu oceny poziomu trudności dostaw logistycznych[1][4][5]. Naukowo stwierdzono, że bitwy prawdopodobnie występują na skałach z permu, triasu lub pensylwanu, prawdopodobnie ze względu na ich typowe ukształtowanie terenu i drenaż[6]. W bardziej praktyczny sposób geologia została wykorzystana do identyfikacji najlepszych miejsc inwazji aliantów podczas II wojny światowej, w tym w Afryce Północnej, Włoszech i Francji. Obejmowało to badanie właściwości piasku na plażach Normandii, tolerancji gleby w głębi lądu na bombardowanie, osadów dna morskiego kanału La Manche[7] oraz występowania osuwisk na Sycylii. Podobnie niemieccy geolodzy stworzyli mapy południowej Anglii na potrzeby operacji Lew Morski, identyfikując lokalizacje kamieniołomów i przydatność rodzajów skał do kopania rowów itp.[8]

Geotechnika[edytuj | edytuj kod]

Geolodzy byli zaangażowani w budowę fortów, tuneli i bunkrów zarówno podczas konfliktów zbrojnych, jak i w czasie pokoju[1][9]. Obejmowało to kopanie tuneli w północno-wschodnich Włoszech i Austrii podczas tak zwanej wojny minowej w czasie I wojny światowej. Skały w Dolomitach różnią się od tych w innych regionach, a do projektowania tuneli potrzebni byli specjaliści. Materiały wybuchowe były następnie umieszczane w tunelach i detonowane, aby spowodować obsuwanie się skał i zaszkodzenie wojskom wroga[10][11].

Pozyskiwanie zasobów[edytuj | edytuj kod]

Geolodzy są wykorzystywani do określania zarówno lokalizacji, jak i dostępności zasobów strategicznych i taktycznych podczas wojny[1][3]. Od 1966 r. niemiecka armia również wykorzystuje geologów do łagodzenia i przewidywania skutków środowiskowych wydobycia zasobów[12].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Działy geologii wojskowej to wojskowe odmiany działów innych nauk geologicznych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e James R. Underwood, Peter L. Guth, Military Geology in War and Peace, Geological Society of America, 1998, ISBN 978-0-8137-5813-8 [dostęp 2024-03-22] (ang.).
  2. ↑ Erdmann, C. E. (1943). „Application of geology to the principles of war”. Geological Society of America Bulletin. 54 (8): 1169–1194. Bibcode:1943GSAB...54.1169E. doi:10.1130/GSAB-54-1169. ISSN 0016-7606.
  3. ↑ a b Kiersch, George A.; Underwood, James R. (1998). „Geology and military operations, 1800–1960: An overview”. Military Geology in War and Peace. Recenzje w Engineering Geology. Vol. 13. doi:10.1130/REG13-p5. ISBN 0-8137-4113-0. ISSN 0080-2018.
  4. ↑ Edward P.F. Rose, C. Paul Nathanail, Geology and Warfare: Examples of the Influence of Terrain and Geologists on Military Operations, Geological Society of London, 2000, ISBN 978-1-86239-065-2 [dostęp 2024-03-22] (ang.).
  5. ↑ George A. Kiersch, Engineering geosciences and military operations, „Engineering Geology”, 49 (2), 1998, s. 123–176, DOI: 10.1016/S0013-7952(97)00080-X, ISSN 0013-7952 [dostęp 2024-03-22].
  6. ↑ Robin Andrews, Meet The Covert Geologists That Helped The Allies Win The Second World War [online], Forbes [dostęp 2024-03-22] (ang.).
  7. ↑ Rose, Edward P. F.; Pareyn, Claude (1998). British applications of military geology for ‘Operation Overlord’ and the battle in Normandy, France, 1944. Recenzje w Engineering Geology. Vol. 13. doi:10.1130/REG13-p55. ISBN 0-8137-4113-0. ISSN 0080-2018.
  8. ↑ f, Chooser, chooser.crossref.org, DOI: 10.1144/sp473.15 [dostęp 2024-03-22] (ang.).
  9. ↑ David Bressan, War Geology [online] [dostęp 2024-03-22].
  10. ↑ David Bressan, War Geology [online] [dostęp 2024-03-22].
  11. ↑ Roy Macleod, ‘Kriegsgeologen and practical men’: military geology and modern memory, 1914–18, „The British Journal for the History of Science”, 28 (04), 1995, s. 427, DOI: 10.1017/S0007087400033483, ISSN 0007-0874 [dostęp 2024-03-22] (ang.).
  12. ↑ Edward P.F. Rose, C. Paul Nathanail, Geology and Warfare: Examples of the Influence of Terrain and Geologists on Military Operations, Geological Society of London, 2000, ISBN 978-1-86239-065-2 [dostęp 2024-03-22] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Geologia_wojskowa&oldid=73336395”