Georg Olivier von Wallis
 Georg Olivier von Wallis (1673–1744), miedzioryt współczesny | |
| Data i miejsce urodzenia |
2 sierpnia 1673 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 grudnia 1744 |
| Ojciec | |
| Matka |
Magdalena (1655–1712)[3], z domu von Attems |
| Żona |
1. Maria Antonia von Götzen 2. Maria Teresa von Kinsky (1721–1751) |
| Dzieci |
Stefan Olivier von Wallis (1744–1832)[4] |
Georg Olivier von Wallis (młodszy, 2 sierpnia 1673 w Wiedniu – 19 grudnia 1744 tamże) – austriacki feldmarszałek, hrabia Rzeszy, baron Carrighmain ze szlachty walijsko-irlandzkiej od trzech pokoleń w służbie cesarskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Georga Ernsta von Wallisa (1637–1689)[1][2] barona Carrighmain i Magdaleny (1655–1712)[3] z domu von Attems, niekiedy nazywany „młodszym” dla odróżnienia od dziadka, Oliviera Wallisa (1600–1667). Bratem Georga Oliviera był hrabia Franz Paul von Wallis (1677–1737), gubernator Siedmiogrodu.
Wallis był uzdolnionym wodzem wojsk habsburskich w licznych kampaniach; wsławionym zwłaszcza przez zdobycie Neapolu i Messyny w czasie wojny czwórprzymierza, gubernatorem twierdzy w Mesynie i Twierdzy w Moguncji.
Po nieudanej kampanii w VII wojnie austriacko-tureckiej 1735–1739, przegranej bitwie pod Grocką (22 lipca 1739) i utracie Belgradu z północną Serbią w następstwie traktatu belgradzkiego, co przyćmiło jego blask zwycięzcy. Wallisa uwięziono na rozkaz cesarza Karola VI w twierdzy Spielberg koło Brna. Po dziewięciu miesiącach, po śmierci cesarza, został zwolniony przez Marię Teresę[5]. Następnie często wzywany był do Wiednia jako cesarski doradca.
Georg Olivier von Wallis rezydował już wtedy w Wolanach na ziemi kłodzkiej. Po ojcu i matce Magdalenie z d. von Attems odziedziczył m.in. Trzebieszowice z przebudowanym w stylu baroku pałacem i Wolany. Ożeniony z hrabianką Marią Antonią von Götzen, córką Johanna Ernsta von Götzena (1667–1707) i siostrą Franza Antona von Götzena (1693–1738), której rodzina posiadała znaczne dobra na ziemi kłodzkiej. Drugą żoną była Maria Teresa von Kinsky (1721–1751), córka późniejszego księcia Rzeszy Stephana Wilhelma Kinsky’ego. Zakupił także m.in. klucz stroński po Althannach i Lasówkę, oraz zgromadził w swym ręku w latach 1709–1734 kilka sąsiadujących majątków, których właścicielami były ongiś m.in. stare kłodzkie rody jak Czettritzowie, Schaffgotschowie i Pannwitzowie. Po bracie odziedziczył Pławnicę, Idzików, Stary Waliszów i Lasówkę. W majątku Wernersdorf, na jego prośbę przemianowanym w 1738 na Wallisfurth (ob. Wolany), na pamiątkę krajobrazów Irlandii i Walii, skąd wyemigrowali przodkowie feldmarszałka, zbudował w 1735 wspaniały pałac; także pałac w Pławnicy 1718 i pałac Wallisów w Kłodzku[5][6].
Podczas jednego z pobytów w Wiedniu Wallis zmarł 19 grudnia 1744 pozostawiając dobra małoletniemu synowi, Stefanowi Oliwierowi. W tym czasie Śląsk i hrabstwo kłodzkie były już w rękach Fryderyka II. Wolanami i kluczem strońskim zarządzały żona i teściowa hrabiego w imieniu jego małoletniego syna, który w wieku lat czterdziestu, w 1783 sprzedał wszystkie dobra w hrabstwie kłodzkim za 300 tys. talarów Ludwikowi W.F. von Schlabrendorfowi, krajowemu dyrektorowi budów[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Georg Ernst Wallis. [dostęp 2023-10-26].
- ↑ a b Sękowski, Roman (1931–2023): Herbarz szlachty śląskiej. Informator genealogiczno-heraldyczny, T. 12, U-Wiz, 2001. s. 160. [dostęp 2023-10-26].
- ↑ a b Maria Magdalena von Attems. [dostęp 2023-10-26].
- ↑ Stephan Olivier Wallis. [dostęp 2023-10-26].
- ↑ a b c Grzybowski 2009 ↓.
- ↑ Grzybowski 2011 ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Henryk Grzybowski, Właściciele pałacu na Wolanach i zaskakujące losy ich potomków…, „Ziemia Kłodzka”, 187, Wydawnictwo Ziemia Kłodzka, 2009, s. 23–30, ISSN 1234-9208 (pol.).
- Henryk Grzybowski, Georg Olivier von Wallis, [w:] Janusz Laska, Mieczysław Kowalcze, Popularna Encyklopedia Ziemi Kłodzkiej, t. 4 (suplem.), Kłodzko-Nowa Ruda: Kłodzkie Towarzystwo Oświatowe, 2011, s. 356, ISBN 978-83-62337-36-1.