George Dixon (bokser)
| |
| Pseudonim |
Little Chocolate |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
161 cm |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
kogucia, piórkowa |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
163 |
| Zwycięstwa |
67 |
| Przez nokauty |
36 |
| Porażki |
29 |
| Remisy |
50 |
George Dixon (ur. 29 lipca 1870 w Halifaksie, zm. 6 stycznia 1908[a] w Nowym Jorku[1]) – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata kategorii koguciej i piórkowej.
Był pierwszym czarnoskórym pięściarzem, który zdobył tytuł zawodowego mistrza świata[2]. Chociaż był Kanadyjczykiem, przez większość dorosłego życia mieszkał w Bostonie. Jego oficjalny rekord wynosi 163 walki zawodowe, ale w rzeczywistości stoczył ich znacznie więcej, być może ponad 800[3].
Pierwszą walkę zawodową stoczył w 1886, gdy miał 16 lat. 27 czerwca 1890 w Londynie pokonał Nunca Wallace’a, który nie wyszedł do 19. rundy[4]. Od tej pory był uznawany za mistrza świata w kategorii koguciej. Obronił ten tytuł nokautując w 40. rundzie Johnny’ego Murphy’ego 23 października tego roku w Providence[5].
Później walczył z bokserami kategorii piórkowej. Po pokonaniu 31 marca 1891 w Troy przez techniczny nokaut w 22. rundzie Cala McCarthy’ego (z którym zremisował w 1890 po 70. rundach) został uznany za mistrza świata w kategorii do 115 funtów[6]. Zyskał powszechne uznanie jako mistrz świata wagi piórkowej (do 118 funtów), gdy 27 czerwca 1892 w Nowym Jorku znokautował Freda Johnsona w 14. rundzie[7]. W następnych latach pokonał m.in. Torpedo Billy’ego Murphy’ego w 1893 i trzykrotnie zremisował z Youngiem Griffo. 5 grudnia 1895 w Nowym Jorku zremisował z Frankiem Erne[8], a 27 listopada 1896 przegrał z tym pięściarzem i utracił mistrzostwo świata[9]. Odzyskał je po wygranej z Erne’em 24 marca 1897 w Nowym Jorku[10], by ponownie stracić 4 października tego roku w San Francisco, tym razem na rzecz Solly’ego Smitha[11].
Ponownie został mistrzem świata kategorii piórkowej 11 listopada 1898, gry w Nowym Jorku wygrał z Dave’em Sullivanem[12]. Bronił tego tytułu dziewięciokrotnie, zanim 9 stycznia 1900 w Nowym Jorku Terry McGovern wygrał z nim przez techniczny nokaut w 8. rundzie[13].
Dixon walczył zawodowo do 1906, ale coraz częściej przegrywał. Pokonali go m.in. Terry McGovern, Young Corbett II, Abe Attell i Jim Driscoll.
Zmarł w biedzie w 1908 (niektóre źródła podają 1909[14]).
Został wybrany podczas pierwszej elekcji w 1990 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy[14].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Niektóre źródła podają datę 6 stycznia 1909.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ George Dixon („Little Chocolate”) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 110-111. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
- ↑ Monte D. Cox, George Dixon, Little Chocolate…“A Fighter Without A Flaw” [online], Cox's Corner Profiles [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1890-06-27 (114lbs) George Dixon w rtd 18 (30) Nunc Wallace, Pelican Club, Soho, London, England [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1890-10-23 (114lbs) George Dixon w rtd 40 (finish) Johnny Murphy, Gladstone AC, Providence, Rhode Island, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1891-03-31 (115/116lbs) George Dixon w rsc 22 (finish) Cal McCarthy, Bicycle Club Rink, Troy, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1892-06-27 (118lbs) George Dixon w co 14 (finish) Fred Johnson, Coney Island AC, Brooklyn, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1895-12-05 (126lbs) George Dixon drew 10 Frank Erne, New Manhattan AC, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-02] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1896-11-27 (122lbs) Frank Erne w pts 20 George Dixon, Broadway AC, Manhattan, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1897-03-24 (122lbs) George Dixon w pts 25 Frank Erne, Broadway AC, Manhattan, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-02] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1897-10-04 (120lbs) Solly Smith w pts 20 George Dixon, Woodward’s Pavilion, San Francisco, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1898-11-11 (120/122lbs) George Dixon w disq 10 (25) Dave Sullivan, Lenox AC, Manhattan, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1900-01-09 (118lbs) Terry McGovern w rtd 8 (25) George Dixon, Coney Island AC, Brooklyn, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ a b George Dixon [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-06-05] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 110-111. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
- George Dixon [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- George Dixon („Little Chocolate”) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- Monte D. Cox, George Dixon, Little Chocolate…“A Fighter Without A Flaw” [online], Cox's Corner Profiles [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Dixona [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- George DIXON [online], Sport & Note [dostęp 2015-06-05] (ang.).