Gersdorffit
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny | |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
5,5 |
| Przełam |
nierówny |
| Łupliwość |
doskonała |
| Układ krystalograficzny |
regularny |
| Gęstość minerału |
5,9 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
srebrzystobiały (szybko matowieje i ciemnieje) |
| Rysa |
szaroczarna |
| Połysk |
metaliczny |
Gersdorffit – minerał z gromady siarczków. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju ośmiościanów, 48-ścianów i 12-ścianów pentagonalnych. Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych oraz w zrostach z innymi kruszcami. Jest nieprzezroczysty, szybko matowieje i ciemnieje. Jest dobrym przewodnikiem elektryczności, rozpuszcza się w gorącym kwasie azotowym. Jest podobny do linneitu, chloantytu, ullmannitu. Tworzy paragenezy z millerytem, nikielinem, chloantytem.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Jest produktem hydrotermalnym średnich temperatur. Najczęściej współwystępuje z takimi minerałami jak: chalkopiryt, syderyt, ullmannit.
Miejsca występowania:
- Na świecie: Niemcy, Czechy, Austria – Tyrol; Gersdorffit występuje też w Kanadzie – Cobalt w Ontario, Sudbury, w Rosji na Uralu oraz na Syberii.
- W Polsce: niewielkie ilości znaleziono w kopalni Miedzianka koło Jeleniej Góry i w Miedziance koło Chęcin.
Osobne ziarna gersdorffitu rozpoznano w okolicach Jawora (żyły kruszcowe), w bazaltach Pienin i dolnośląskich łupkach miedzionośnych.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Gersdorfit jest wykorzystywany do otrzymywania niklu i arsenu (ruda niklu 35,42% Ni i 45,23% As).
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
milleryt, nikielin, chloantyt, chalkopiryt, syderyt, ullmannit.