Getto w Bereźnem
Getto w Bereźnem (lub Bereznem) – getto dla ludności żydowskiej zorganizowane przez okupacyjne władze hitlerowskie w czasach II wojny światowej w mieście Bereźne.
Od początku okupacji niemieckiej w 1941 roku Żydzi zostali poddani różnym represjom – nakazano im nosić opaski Gwiazdą Dawida, zdać złoto i kosztowności, zmuszano ich do nieodpłatnego wykonywania ciężkich prac. Nie mogli opuszczać miejscowości, byli bici i okradani przez policjantów ukraińskich.
Getto powstało 6 października 1941 roku. Początkowo mieszkało w nim 3 tys. Żydów, lecz w połowie czerwca 1942 przesiedlono do getta Żydów z okolicznych wsi. Do czasu likwidacji getta zdołało z niego zbiec około 200 osób, które ukrywały się w okolicznych wsiach u Polaków[1], bądź przyłączyły się do sowieckiej partyzantki. Getto zostało zlikwidowane 25 sierpnia 1942 roku przez SD z Równego wraz z niemiecką żandarmerią i ukraińską policją. W trakcie akcji rozstrzelano 3680 Żydów. Znany jest przypadek uratowania Żydówki T. Reznik przez komendanta ukraińskiej policji.
W 1990 roku na terenie technikum leśnego w Bereźnem postawiono pomnik ofiar Holokaustu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 198, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6, s.82.