Gieorgij Bajdukow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Lowdown (dyskusja | edycje) o 11:32, 3 lut 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Gieorgij Filippowicz Bajdukow (ros. Гео́ргий Фили́ппович Байдуко́в, ur. 26 maja 1907 w miejscowości Taryszta w guberni tomskiej, zm. 28 grudnia 1994 w Moskwie) – radziecki pilot doświadczalny i dowódca wojskowy, generał pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1936).

Życiorys

W 1918 skończył szkołę podstawową w Barabińsku, pracował na kolei omskiej, w 1924 ukończył zawodową szkołę techniczną w Omsku, od marca 1926 służył w Armii Czerwonej. W październiku 1926 skończył leningradzką wojskowo-teoretyczną szkołę Sił Wojskowo-Powietrznych, a w 1928 wojskową szkołę lotników i został pilotem w samodzielnym oddziale lotniczym w Moskiewskim Okręgu Wojskowym, 1930-1934 był pilotem doświadczalnym Naukowo-Badawczego Instytutu Sił Wojskowo-Powietrznych. Prowadził wiele testowych prac nad myśliwcami i uczestniczył w opracowaniu metod "ślepych" startów i lądowań, od listopada 1934 uczył się na Wydziale Inżynieryjnym Akademii Wojskowo-Powietrznej im. Żukowskiego. W marcu 1935 został odwołany z akademii dla przygotowania transarktycznego lotu na samolocie ANT-25, 20 sierpnia 1935 w składzie załogi Zygmunta Lewoniewskiego brał udział w próbie przelotu, przerwanej z powodu usterki technicznej. Po tym prowadził dalsze testy ANT-25, we wrześniu 1935 został pilotem doświadczalnym zakładu lotniczego nr 22 w Moskwie; testował bombowce TB-3. 20-22 lipca 1936 jako drugi pilot załogi Walerija Czkałowa wykonał (wraz z Aleksandrem Bielakowem) lot z Moskwy przez Ocean Arktyczny i Pietropawłowsk Kamczacki, pokonując 9374 km w ciągu 56 godzin i 20 minut. 18-20 czerwca 1937 na samolocie ANT-25 z tą załogą wykonał lot bez międzylądowań z Moskwy przez Biegun Północny i Vancouver pokonując 8504 km w ciągu 63 godzin i 16 minut. Od marca 1940 do sierpnia 1941 testował bombowce Pe-2. Od września 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako zastępca dowódcy, a w lutym-marcu 1942 dowódca 31 Mieszanej Dywizji Lotniczej, od marca do maja 1942 dowodził Siłami Wojskowo-Powietrznymi 4 Armii Uderzeniowej, a w maju-czerwcu 1942 211 Mieszaną Dywizją Lotniczą. Od czerwca 1942 do grudnia 1943 dowodził 212 Szturmową Dywizją Lotniczą/4 Gwardyjską Dywizją Lotniczą, a od stycznia 1944 do maja 1945 4 Szturmowym Korpusem Lotniczym, od grudnia 1941 do marca 1943 walczył na Froncie Kalinińskim, od lipca do października 1943 Woroneskim, od października do grudnia 1943 1 Ukraińskim, od czerwca do sierpnia 1944 1 Białoruskim, a od sierpnia 1944 do maja 1945 2 Białoruskim. Brał udział w bitwie pod Moskwą, operacji rżewsko-syczewskiej, wielkołuckiej i biełgorodzko-charkowskiej, bitwie o Dniepr, operacji kijowskiej, żytomiersko-berdyczowskiej, bobrujskiej, osowieckiej, mławsko-elbląskiej, pomorskiej i berlińskiej. Od grudnia 1945 do lipca 1946 był zastępcą dowódcy 13 Armii Powietrznej Leningradzkiego Okręgu Wojskowego, w 1951 ukończył Wyższą Akademię Wojskową, służył w Sztabie generalnym Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Kraju, 1955-1957 był I zastępcą szefa, a 1955-1972 szefem 4 Głównego Zarządu Ministerstwa Obrony ZSRR, następnie 1972-1988 naukowym konsultantem dowództwa wojsk obrony przeciwlotniczej. W maju 1988 zakończył służbę wojskową. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Awanse

  • starszy porucznik (14 lutego 1936)
  • kapitan (15 grudnia 1936)
  • major 927 lipca 1937)
  • pułkownik (28 lutego 1938)
  • generał major lotnictwa (17 marca 1943)
  • generał porucznik lotnictwa (19 sierpnia 1944)
  • generał pułkownik lotnictwa (9 maja 1961)

Odznaczenia i nagrody

I inne.

Bibliografia