Gieorgij Bono

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gieorgij Bono
Георгий Петрович Боно
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

21 stycznia 1900
Krzemieniec

Data śmierci

1969

Przebieg służby
Lata służby

1919–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona
ludowe Wojsko Polskie

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Medal „Za obronę Moskwy” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Order Krzyża Grunwaldu III klasy Złoty Krzyż Zasługi Medal za Warszawę 1939–1945 Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk

Georgij Pietrowicz Bono (ros. Георгий Петрович Боно; ur. 9 stycznia?/21 stycznia 1900 w Krzemieńcu, zm. 1969) – radziecki wojskowy, generał brygady Ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Skończył Korpus Kadetów w Niżnym Nowogrodzie. Od czerwca 1919 był żołnierzem 27 Zachodniego pułku strzelców Armii Czerwonej, w styczniu 1920 ukończył kurs dowódców. Wiosną 1921 był oficerem sztabu Zapasowej Brygady Strzelców, następnie pełnomocnikiem naczelnika Kazańskiego Dowództwa Konwojów. Od maja 1923 do czerwca 1929 w Tataro-Baszkirskiej Szkole Wojennej. Był oficerem służby finansowej, m.in. naczelnikiem oddziału finansowego sanatorium „Archangielskoje” od grudnia 1936. Od lipca 1938 wykładowca na kursach finansowych.

W styczniu 1941 został starszym pomocnikiem naczelnika oddziału i naczelnikiem oddziału Urzędu Finansowego Naczelnego Komitetu Obrony ZSRR. Od listopada 1941 był naczelnikiem oddziału finansowego 20 Armii Frontu Zachodniego, następnie Północno-Zachodniego (od 1 lutego 1943), uczestniczył w walkach z Niemcami. W styczniu 1944 został naczelnikiem oddziału finansowego Frontu Północno-Zachodniego, a w maju 1944 Frontu Nadbałtyckiego. W marcu 1945 skierowany do służby w WP w stopniu podpułkownika. Był Szefem Oddziału Finansowego Kwatermistrzostwa WP, a od 1946 szefem Departamentu Finansów MON. Generał od 14 grudnia 1945. W grudniu 1946 powrócił do ZSRR.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Mieszkał w Moskwie. Miał żonę Lidię i syna Igora[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, T. I: A-H, Toruń 2010, s. 184-185

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 184–185.
  • Henryk Kosk, Generalicja polska, t. I, Pruszków 1998