Gierałtów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gierałtów
wieś
Ilustracja
Fragment wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

bolesławiecki

Gmina

Nowogrodziec

Wysokość

220-230[2] m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

1184[3]

Strefa numeracyjna

75

Kod pocztowy

59-730[4]

Tablice rejestracyjne

DBL

SIMC

0191508

Położenie na mapie gminy Nowogrodziec
Mapa konturowa gminy Nowogrodziec, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Gierałtów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Gierałtów”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Gierałtów”
Położenie na mapie powiatu bolesławieckiego
Mapa konturowa powiatu bolesławieckiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Gierałtów”
Ziemia51°12′18″N 15°18′47″E/51,205000 15,313056[1]

Gierałtów (niem. Gersdorf a. Queis[5]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie bolesławieckim, w gminie Nowogrodziec.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Gierałtów to duża wieś leżąca na północnym skraju Pogórza Izerskiego, nad północnym biegiem Czernej Wielkiej, na wysokości około 220–230 m n.p.m.[2]

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

W roku 1946 w wyniku powojennych zmian granic państwowych wieś została włączona administracyjnie do nowo powstałego województwa wrocławskiego, ustalono również jej obecną nazwę[6]. W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Gierałtów, po jej zniesieniu w gromadzie Wykroty. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W I połowie XVI wieku wieś należała do dób rady miejskiej Lubania. W latach 1852-1866 majątek gierałtowski był własnością kompozytora Adolfa von Henselta, który gościł tu Richarda Wagnera i Hansa Christiana Andersena[7].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[8]:

  • kościół parafialny pw. św. Antoniego z XV w., przebudowany w latach 1780-1781. We wnętrzu barokowe rzeźby, organy oraz płyta nagrobna z XVIII w.[7]
  • zespół pałacowy, z XVI–XIX w.:
    • pałac-dwór, nie istnieje, rozebrany w latach 60. XX wieku[9]
    • park z klonem srebrzystym "Znachorem", który jest pomnikiem przyrody[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 32513
  2. a b Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie (A-Ł). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 202-206. ISBN 83-85773-60-6.
  3. GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 298 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  5. M. Choroś, Ł. Jarczak, Słownik nazw miejscowych Dolnego Śląska, Opole 1995, s. 39.
  6. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  7. a b c Waldemar Bena opis do mapy "Bory Dolnośląskie, Przemkowski Park Krajobrazowy" Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2004 ISBN 83-88049-83-6
  8. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 4. [dostęp 2012-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  9. L.A. Dannenberg, M. Donath: Schlösser in der polnischen Oberlausitz. Meißen: 2011, s. 175.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]