Giovanni Angelo Becciu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Giovanni Angelo Becciu
Kardynał diakon
Ilustracja
Giovanni Angelo Becciu (2018)
Herb duchownego Custos sanctitatis charitas
Strażnikiem świętości jest miłosierdzie
Kraj działania

Angola, Kuba, Watykan

Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1948
Pattada

Prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych
Okres sprawowania

2018–2020

Delegat specjalny przy Zakonie Maltańskim
Okres sprawowania

2017–2020

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

27 sierpnia 1972

Nominacja biskupia

15 października 2001

Sakra biskupia

1 grudnia 2001

Kreacja kardynalska

28 czerwca 2018
Franciszek

Kościół tytularny

św. Linusa

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1 grudnia 2001

Miejscowość

Pattada

Miejsce

amfiteatr 2001

Konsekrator

Angelo Sodano

Współkonsekratorzy

Paolo Romeo
Sebastiano Sanguinetti

Giovanni Angelo Becciu (ur. 2 czerwca 1948 w Pattadzie) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, dyplomata watykański, arcybiskup, nuncjusz apostolski w Angoli; akredytowany również na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej w latach 2001–2009, nuncjusz apostolski na Kubie w latach 2009–2011, substytut do spraw ogólnych Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej w latach 2011–2018, delegat specjalny przy Zakonie Maltańskim w latach 2017–2020, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w latach 2018–2020, kardynał diakon od 2018 (od 2020 nie ma praw elektorskich[a]).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

27 sierpnia 1972 otrzymał święcenia kapłańskie i został inkardynowany do diecezji Ozieri. W 1980 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej.

15 października 2001 papież Jan Paweł II prekonizował go arcybiskupem tytularnym Rusellae oraz mianował nuncjuszem apostolskim w Angoli. 15 listopada 2001 został również mianowany nuncjuszem apostolskim na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej. Święcenia biskupie otrzymał 1 grudnia 2001 w Pattadzie. Udzielił mu ich kardynał Angelo Sodano, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej, któremu asystowali arcybiskup Paolo Romeo, nuncjusz apostolski we Włoszech, i Sebastiano Sanguinetti, biskup diecezjalny Ozieri.

23 lipca 2009 papież Benedykt XVI mianował go nuncjuszem apostolskim na Kubie.

10 maja 2011 papież przeniósł go na stanowisko substytuta do spraw ogólnych w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej.

20 maja 2018 podczas modlitwy Regina Coeli papież Franciszek ogłosił, że mianował go kardynałem. 28 czerwca 2018 na konsystorzu w bazylice św. Piotra kreował go kardynałem diakonem, a jako kościół tytularny nadał mu kościół św. Linusa w Rzymie[1][2].

26 maja 2018 papież Franciszek mianował go prefektem Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Urząd ten objął 1 września 2018, zastępując kard. Angelo Amato[3][4].

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

24 września 2020 papież Franciszek przyjął złożoną przez niego rezygnację z funkcji prefekta oraz ze wszystkich przywilejów wynikających z posiadania przez niego godności kardynalskiej. Oznacza to, że Becciu zachował tytuł kardynała, ale nie może korzystać z żadnych przysługujących mu z tego powodu praw, m.in. z prawa udziału w konklawe[5].

Dymisja Becciu to pokłosie artykułu we włoskim tygodniku „L’Espresso”, który opisał m.in. udzielenie dotacji firmie brata Becciu z Sardynii, zaangażowanej w działalność dobroczynną, a także sprawę zakupu przez Watykan nieruchomości w Londynie w czasach, gdy Becciu był zastępcą sekretarza stanu. Becciu uznał, że w żadnej z tych spraw nie ma sobie nic do zarzucenia, uznał publikacje „L’Espresso” za zniesławiające i szkalujące, a także pozwał wydawcę gazety o 10 mln euro z przeznaczeniem na cele dobroczynne, uznając, że publikacje tygodnika pozbawiając go prawa udziału w konklawe naraziły następne konklawe na nieważność oraz pozbawiły go osobiście szansy wyboru na papieża[6].

W 2021 roku Watykan oskarżył kardynała oraz dziewięć innych osób o nabycie londyńskiej nieruchomości oraz finansowanie filmów, w tym korzystając z zebranego na cele dobroczynne świętopietrza[7]. W grudniu 2023 roku kardynał Angelo Becciu został skazany na pięć lat i sześć miesięcy pozbawienia wolności po zakończeniu procesu w sprawie zarządzania funduszami Sekretariatu Stanu i sprzedaży nieruchomości w Londynie. Razem z kardynałem Becciu sądzono w Watykanie dziewięć innych osób, wśród nich finansistów i pracowników Sekretariatu Stanu.[8][9]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Kardynał Becciu zrzekł się uprawnień elektorskich i innych prerogatyw przysługujących mu jako kardynałowi, a papież Franciszek przyjął jego decyzję 24 września 2020.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Calendario delle Celebrazioni presiedute dal Santo Padre Francesco (Giugno – Agosto 2018), 29.05.2018. press.vatican.va, 2018-05-29. [dostęp 2018-05-29]. (wł.).
  2. Annuncio di Concistoro il 29 giugno per la creazione di nuovi Cardinali. press.vatican.va, 2018-05-20. [dostęp 2018-05-29]. (wł.).
  3. Nomina del Prefetto della Congregazione delle Cause dei Santi. press.vatican.va. [dostęp 2018-05-26]. (wł.).
  4. Jeden z kardynałów-nominatów został nowy prefektem Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. deon.pl. [dostęp 2018-05-26]. (pol.).
  5. Rinunce e nomine (continuazione). press.vatican.va. [dostęp 2020-09-25]. (wł.).
  6. Kardynał Becciu żąda 10 mln euro od „L’Espresso” za zniesławienie i wykluczenie z konklawe [online], www.wirtualnemedia.pl, 20 listopada 2020 [dostęp 2020-11-24] (pol.).
  7. Tom Kington Rome, Rocketman: Vatican funded explicit film of Elton John’s life, ISSN 0140-0460 [dostęp 2021-07-22] (ang.).
  8. Kardynał Becciu skazany przez watykański trybunał na pięć i pół roku więzienia [online], TVN24, 16 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-16] (pol.).
  9. Sąd Watykański: kard. Becciu skazany na 5 lat 6 miesięcy pozbawienia wolności - Vatican News [online], www.vaticannews.va, 16 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-16] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]