Gipsobeton

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gipsobeton (beton gipsowy) – związana i stwardniała masa będąca mieszanką gipsu, kruszywa i wody.

Kruszywo mogą stanowić np. piasek, wapień[1], gruz ceglany, żużel paleniskowy, trociny[2]. Ze względu na zastosowane tworzywo gipsobetony dzielą się na[1]:

  • gipsobetony z naturalnych kruszyw mineralnych (piasek, wapień lekki)
  • gipsobetony z kruszyw lekkich – g. ceglany, żużlowy (żużel paleniskowy), g. z żużlem wielkopiecowym pumeksowym
  • gipsobeton organiczny – g. trocinowe

Wyroby z gipsobetonu można stosować w pomieszczeniach, gdzie wilgotność względna jest nie wyższa, niż 70%[2]. Używane są do wyrobu ściennych, stropowych, podkładowych oraz izolacyjnych drobnowymiarowych elementów prefabrykowanych, do wykonywania ścian monolitycznych w deskowaniach przestawnych, podkładów pod podłogi i warstw izolacyjnych[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Norma branżowa. Gipsobeton. Wymagania i badania. Instytut Technologii Budowlanej, Warszawa. [dostęp 2015-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 stycznia 2015)].
  2. a b Encyklopedia Powszechna PWN. T. 2. G-M. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 62.