Chrościce (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Gmina Chrościce)
Chrościce
gmina wiejska
1867–1954[1]
Państwo

 Polska

Województwo

1919–39: warszawskie
1945–54: warszawskie

Powiat

miński

Data powstania

1 stycznia 1867

Data likwidacji

29 września 1954

Siedziba

Kałuszyn

Szczegółowy podział administracyjny (1952)
Liczba gromad

24

brak współrzędnych

Chrościce (początkowo Chruścice, alt. Chróścice[2]; od 1973 Kałuszyn) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1954 roku w woj. warszawskim. Nazwa gminy pochodzi od wsi Chrościce, lecz siedzibą władz gminy był Kałuszyn, który stanowił odrębną gminę miejską[2][3][4].

Za Królestwa Polskiego gmina Chrościce należała do powiatu mińskiego w guberni warszawskiej[5][6].

W połowie 1870 roku do gminy Chrościce włączono północną część obszaru zniesionej gminy Kałuszyn[7][8][9].

W okresie międzywojennym gmina Chrościce należała do powiatu mińskiego w woj. warszawskim. 1 kwietnia 1939 roku do gminy Chrościce przyłączono część obszaru gminy Kuflew (eksklawę obejmującą gromadę Patok) oraz część obszaru znoszonej gminy Czarnogłów (gromady Garczyn Duży, Garczyn Mały, Nart, Pokrzywnik, Strzebula, Turek, Zimnowoda i Żebrówka)[10].

Po wojnie gmina zachowała przynależność administracyjną. Według stanu z 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 24 gromad: Abramy, Chrościce, Falbogi, Garczyn Duży, Garczyn Mały, Kazimierzów, Kluki, Kruki, Milew, Mroczki, Nart, Olszewice, Patok, Pokrzywnik, Ryczołek, Strzebula, Szembory, Szymony, Turek, Wąsy, Wity, Wólka Kałuska, Zimnowoda i Żebrówka[11].

21 września 1953 roku część obszaru gminy Chrościce (gromadę Kruki) włączono do gminy Kuflew[12].

Jednostka została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[13]. Po reaktywowaniu gmin z dniem 1 stycznia 1973 roku gminy Chrościce nie przywrócono[14], utworzono natomiast jej terytorialny odpowiednik, gminę Kałuszyn.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. warszawskiego; w czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
  2. a b Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Instytut Wydawniczy Kolumna, 1948.
  3. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933.
  4. Podział administracyjny Rzeczypospolitej Polskiej: Praca zespołowa pod redakcją prof. Stanisława Srokowskiego. Warszawa: Biblioteka Samorządowca Nr 77, 1948.
  5. Postanowienie z 17 (29) września 1866, ogłoszone 5 (17) stycznia 1867 (Dziennik Praw, rok 1866, tom 66, nr 219, s. 279).
  6. Postanowienie z 29 grudnia 1867 (10 stycznia 1868), ogłoszone 8 (20) lutego 1868 (Dziennik Praw, rok 1868, tom 67, nr 228, s. 359).
  7. Krótka statystyka gubernij Królestwa Polskiego obejmująca rozległość i ludność tychże gubernij oraz wykaz miast, osad i gmin (Przedruk uzupełniony ze Skorowidza do Dziennika Praw, wydanego w połowie 1870 r.). Warszawa 1870.
  8. Skorowidz Królestwa Polskiego, czyli Spis alfabetyczny miast, wsi, folwarków, kolonii i wszystkich nomenklatur w guberniach Królestwa Polskiego, z wykazaniem: gubernii, powiatu, gminy, parafii, sądu pokoju lub gminnego, oraz najbliższej stacyi pocztowej, wraz z oddzielnym spisem gmin podług najświeższej ich liczby i nazwy ułożony, wykazujący: odległość każdej danej gminy od miasta powiatowego i sądu swojego gminnego; czy i jakie znajdują się w gminie zakłady fabryczne lub przemysłowe, szkoły itp. oraz ludność każdej gminy, obejmujący także podział sądownictwa krajowego świeżo urządzonego. T. 2.
  9. Powiat (nowo)miński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 452.
  10. Dz.U. z 1939 r. nr 41, poz. 274.
  11. Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa.
  12. Dz.U. z 1953 r. nr 42, poz. 200.
  13. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191.
  14. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312.