Miadzioł (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Gmina Miadzioł)
Miadzioł
gmina wiejska
1921–1939[1]
Państwo

 Polska

Województwo

(1919–20: okręg wileński)
(1920–21: okręg nowogródzki)
1921–22: nowogródzkie
(1922–26: Ziemia Wileńska)
1926–39: wileńskie

Powiat

do 1920: wilejski
1920–25: duniłowicki
1926–39: postawski

Siedziba

Miadzioł

Populacja (1921)
• liczba ludności


15.611[2]

Szczegółowy podział administracyjny (1921)
Liczba gromad

189

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Miadzioł”
54°52′12,0000″N 26°55′48,0000″E/54,870000 26,930000

Miadzioł (pocz. Miadzioły) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. nowogródzkim/Ziemi Wileńskiej/woj. wileńskim (obecnie na Białorusi). Siedzibą gminy było miasteczko Miadzioł (825 mieszk. w 1921 roku[2][3])[4].

Początkowo gmina należała do powiatu wilejskiego. 7 listopada 1920 r. została przyłączona do nowo utworzonego powiatu duniłowickiego pod Zarządem Terenów Przyfrontowych i Etapowych[5]. 19 lutego 1921 r. wraz z całym powiatem weszła w skład nowo utworzonego województwa nowogródzkiego. 13 kwietnia 1922 roku gmina wraz z całym powiatem duniłowickim została przyłączona do objętej władzą polską Ziemi Wileńskiej[6], przekształconej 20 stycznia 1926 roku w województwo wileńskie. 1 stycznia 1926 roku nazwę powiatu duniłowickiego zmieniono na powiat postawski[7]. 1 kwietnia 1927 roku do gminy Miadzioł przyłączono część obszaru gminy Kobylnik, natomiast części obszaru gminy Miadzioł włączono do gmin Żośna, Kobylnik i Mańkowicze[8][9].

Po wojnie obszar gminy Miadzioł wszedł w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 15 611 osób, 3 836 było wyznania rzymskokatolickiego, 11 414 prawosławnego, 3 ewangelickiego, 91 staroobrzędowego, 201 mojżeszowego, 66 mahometańskiego. Jednocześnie 4 254 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 11 189 białoruską, 56 żydowską, 20 rosyjską, 49 litewską, 1 małoruską, 42 tatarską. Było tu 2 356 budynków mieszkalnych[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Od 1921 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. nowogródzkiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
  2. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
  3. Miadzioł Stary i Nowy łącznie
  4. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  5. Dz. Urz. ZTPiE z 1920 r. Nr 3, poz. 24
  6. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213 – Art. 8.
  7. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  8. Dz.U. z 1927 r. nr 13, poz. 102
  9. gmina Mańkowicze zmieniła równocześnie nazwę na gmina Hruzdowo
  10. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 7, część 2, 1924, s. 28.