Skórzec (gmina w województwie białostockim)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skórzec
gmina wiejska
1919-1934[1]
Państwo

 Polska

Województwo

białostockie

Powiat

bielski

Siedziba

Skórzec

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, w centrum znajduje się punkt z opisem „Skórzec”
52°36′36,0000″N 22°34′48,0000″E/52,610000 22,580000

Skórzec (od 1934 Ciechanowiec) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1934 roku w woj. białostockim. Siedzibą władz gminy był Skórzec[2].

W okresie międzywojennym gmina Skórzec należała do powiatu bielskiego w woj. białostockim. Gminę zniesiono z dniem 1 października 1934 roku, a z jej obszaru utworzono nową gminę Ciechanowiec i częściowo gminę Drohiczyn; część obszaru zniesionej gminy włączono także do gminy Grodzisk[3] .

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 9.669 osób, wśród których 9.420 było wyznania rzymskokatolickiego, 169 prawosławnego, 1 ewangelickiego a 79 mojżeszowego. Jednocześnie 9.611 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 44 białoruską, 1 żydowską, 12 rosyjską a 1 fińską. Było tu 1.572 budynków mieszkalnych[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. białostockiego.
  2. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  3. Dz.U. z 1934 r. nr 70, poz. 675
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 28.