Gołąbek brzoskwiniowy
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
gołąbek brzoskwiniowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Russula persicina Krombh. Naturgetr. Abbild. Beschr. Schwämme (Prague) 9: 12 (1845) | |
| Zasięg | |
 Zasięg występowania w Europie | |
Gołąbek brzoskwiniowy (Russula persicina Krombh.) – gatunek niejadalnego grzyba z rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Russula, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
[[synonim (taksonomia):
- Russula intactior (Jul. Schäff.) Jul. Schäff. 1939
- Russula luteotacta subsp. intactior Jul. Schäff. 1939
- Russula persicina var. intactior (Jul. Schäff.) Kühner & Romagn. 1953
- Russula persicina var. intactior (Jul. Schäff.) Bon 1983
- Russula rubicunda Quél. 1895Synonimy]][1].
Nazwę polską podała Alina Skirgiełło w 1991 r.[2]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Początkowo półkulisty, potem trochę dzwonkowaty do płaskiego z długo podwiniętym brzegiem, purpurowokrwisty, o prawie czarnym środku, niekiedy z żółtawymi plamami, matowy i szorstki. Do 12 cm średnicy[3].
Młode – jasnokremowe, potem żółtawe; gęste[3].
Biały, delikatnie zabarwiony na czerwono, z żółtymi plamami (zwłaszcza u podstawy), cylindryczny lub nieco rozszerzony u dołu[3].
Biały, dosyć jędrny; bardzo ostry w smaku, jednak o łagodnym zapachu[3].
Kremowy.
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje głównie w Europie, poza nią notowany tylko w stanie Michigan w USA[4]. Bardzo rzadki w Polsce[3]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych w Danii, Niemczech, Anglii, Finlandii[2].
Rośnie na ziemi w lasach, głównie w buczynach oraz lasach mieszanych pod bukami, czasami także pod świerkami[5].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
Gołąbek czerwononogi (Russula rhodopoda) różni się silnie błyszczącym kapeluszem, trzonem czerwonawym jedynie u podstawy i słabym zapachem owocowym. Mylony również z trującym gołąbkiem czerwonofioletowym (Russula sardonia)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2013-03-05] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f Edmund Garnweidner, Hertha Garnweidner, Alicja Borowska, Alina Skirgiełło: Grzyby. Przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej. Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 154. ISBN 83-7319-976-4.
- ↑ Discover Life [online] [dostęp 2015-12-05] (ang.).
- ↑ Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.