Gołąbek smaczny

Gołąbek smaczny
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	gołąbkowce
Rodzina	gołąbkowate
Rodzaj	gołąbek
Gatunek	gołąbek smaczny
	Nazwa systematyczna
	Russula delica Fr.; Epicr. syst. mycol. (Upsaliae): 350 (1838)
	Zasięg
	; Zasięg w Europie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gołąbek smaczny (Russula delica Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Russula, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Synonimy^[2]:

Agaricus exsuccus (Pers.) Sacc. 1887
Agaricus piperatus var. exsuccus (Pers.) Pers. 1801
Agaricus vellereus var. exsuccus (Pers.) Fr. 1821
Lactarius exsuccus (Pers.) W.G. Sm. (J. Bot. 1873
Lactarius piperatus ß exsuccus Pers. 1800
Lactarius vellereus var. exsuccus (Pers.) Cooke 1871
Lactarius vellereus ß exsuccus (Pers.) Fr. 1821
Lactifluus exsuccus (J. Otto) Kuntze 1891

Nazwę polską podała Alina Skirgiełło w 1991 r.^[3]

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Średnica 8–15 cm, najpierw półkulisty, później łukowaty o silnie podwiniętym brzegu, w końcu płaski o wklęsłym środku lub nawet lejkowaty. Jest gruby, matowy, o gładkich i niekarbowanych brzegach. Młode okazy są białe, potem pojawiają się na nich ochrowe plamy, w końcu całe przyjmują ochrowy kolor^[4].

Blaszki

Dość gęste, przyrośnięte. Początkowo białe z niebieskawo-zielonkawym nalotem na ostrzach, później kremowe lub ochrowe^[4].

Trzon

Wysokość 2–6 cm, grubość 1,5–3 cm, pełny, twardy, cylindryczny. Kolor białawy, nieco brązowiejący^[4].

Miąższ

Bardzo twardy i kruchy, biały, zapach owocowy, na starość śledziowy. Smak łagodny. Po uszkodzeniu barwi się na ochrowo^[4].

Wysyp zarodników

Biały. Zarodniki szerokoelipsoidalne, o powierzchni delikatnie punktowanej lub siateczkowatej. Rozmiary: 8-11 x 7-8 μm^[5].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

W lasach liściastych, iglastych i mieszanych, szczególnie w buczynach. Występuje zarówno na glebach obojętnych, jak i zasadowych^[4].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Grzyb jadalny, ale tylko młode owocniki^[5].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

Podobny pod względem wyglądu jest mleczaj biel (Lactarius piperatus) oraz mleczaj chrząstka (Lactarius vellereus), jednakże łatwo je odróżnić, gdyż obydwa te gatunki po uszkodzeniu wydzielają białe mleczko^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Index Fungorum. [dostęp 2013-03-05]. (ang.).
↑ Species Fungorum. [dostęp 2013-04-15]. (ang.).
↑ Alina Skirgiełło: Gołąbek (Russula). Grzyby (Mycota), tom 20. Podstawczaki (Basidiomycetes), gołąbkowce (Russulales), gołąbkowate (Russulaceae). Warszawa=Kraków: PWN, 1991. ISBN 83-01-09137-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
↑ ^a ^b Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-09-00714-0.

[if-1] Index Fungorum. [dostęp 2013-03-05]. (ang.).

[sf-2] Species Fungorum. [dostęp 2013-04-15]. (ang.).

[russula-3] Alina Skirgiełło: Gołąbek (Russula). Grzyby (Mycota), tom 20. Podstawczaki (Basidiomycetes), gołąbkowce (Russulales), gołąbkowate (Russulaceae). Warszawa=Kraków: PWN, 1991. ISBN 83-01-09137-1.

[wag-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.

[Wojewoda-5] Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-09-00714-0.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]