Gołębie (województwo lubelskie)
50°38′24″N 24°04′48″E/50,640000 24,080000
 |
Ten artykuł od 2012-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| wieś | |
 Pałac z 1902 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
84 |
| Kod pocztowy |
22-540[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LHR |
| SIMC |
0886825[5] |
Położenie na mapie gminy Dołhobyczów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego  | |
| 50°38′24″N 24°04′48″E/50,640000 24,080000[1]
| |
Gołębie (dawniej Hołubie) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Dołhobyczów[5][6].
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0886831 | Gołębie | osada |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Dołhobyczów[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 264 mieszkańców i była piątą co do wielkości miejscowością gminy[8].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Kryłowie[9].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś istniała już w 1472 roku. Pierwsza wzmianka o prawosławnej cerkwi św. Michała Archanioła w Hołubiu pochodzi z 1578 roku. Parafia wchodziła w skład dekanatu hrubieszowskiego. Po zawarciu unii brzeskiej świątynia przeszła na katolicyzm w obrządku unickim, zaś po likwidacji unickiej diecezji chełmskiej ponownie przyjęła prawosławie. Prywatna wieś szlachecka Hołubie, położona w województwie bełskim, w 1739 roku należała do klucza Uhrynów Lubomirskich[10]. Ostatnią murowaną cerkiew wybudowano w 1876 roku. We wsi w połowie XIX w. powstał cmentarz unicki, następnie przemianowany na prawosławny, czynny do końca II wojny światowej[11]. Pierwsza szkoła gramoty powstała we wsi w XIX wieku. W 1921 roku notowano 138 domów i 689 mieszkańców; 594 Ukraińców i 20 Żydów.
W latach 1937–1939 postanowiono utworzyć w Gołębiu parafię neounicką. Nieczynna w okresie międzywojennym prawosławna cerkiew została zniszczona w 1938 roku[12][13]. W czasie wojny reaktywowano prawosławną parafię, nabożeństwa odbywały się w budynku mieszkalnym. Po wojnie i wysiedleniach ukraińskich mieszkańców do ZSRR, parafia przestała istnieć. Murowana świątynia stała nieużytkowana, później przerobiono ją na magazyn PGR.
Znane osoby[edytuj | edytuj kod]
W miejscowości urodził się:
- Stefan Swieżawski – polski historyk filozofii, autor ponad 250 prac naukowych, w tym: Dziejów filozofii europejskiej w XV wieku, najobszerniejszego dzieła w literaturze światowej poświęconego filozofii tego okresu.
- Wacław Zembrzuski – polski pedagog, nauczyciel i filozof. Razem z żoną jest patronem XI Liceum Ogólnokształcącego w Poznaniu[14].
Obiekty zabytkowe[edytuj | edytuj kod]
- zespół pałacowy, nr rej.: A/284 z 16.10.1984:
- pałac, 1902 r.
- park, przełom XVIII/XIX w.
- brama wjazdowa, 1902 r.[15]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 34692
- ↑ Wieś Gołębie w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-02-03] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-02-03].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 323 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ BIP gminy, sołectwa [dostęp 2023-12-31]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581-1754, w: Studia Historyczne, rok V, zeszyt 3 (58), 1972, s. 437.
- ↑ D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994, s. 33.
- ↑ Grzesiuk K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918-1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 226. ISBN 978-83-7548-003-0.
- ↑ Zburzona w 1938 r. cerkiew we wsi Hołubie (pow. hrubieszowski)
- ↑ Patroni, „Liceum Ogólnoszktałcące nr 11 w Poznaniu” [dostęp 2018-09-23] (pol.).
- ↑ nr rej.:A-14 z 11.11.2000 Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Hołubie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 113.
- Siedziba gminy: Dołhobyczów
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Osady | |
| Osady wsi |
|
| Inne miejscowości |
