Gończy smalandzki
 Gończy smalandzki | |
| Inne nazwy |
Smålandsstövare, Smålands Hound |
|---|---|
| Kraj pochodzenia | |
| Wymiary | |
| Wysokość |
46-50 cm |
| Masa |
15-18 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa VI, Sekcja 1, |
Gończy smalandzki – rasa psa, należąca do grupy psów gończych i posokowców, zaklasyfikowana do sekcji średnich psów gończych. Podlega próbom pracy[1].
Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Rasa powstała w XIII wieku. Jej nazwa pochodzi od nazwy krainy w Szwecji, Smalandii. Jednym z pierwszych hodowców był baron von Essen, któremu rasa zawdzięcza krótki ogon. Szwedzki związek kynologiczny zatwierdził rasę w 1921.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Pysk tępo zakończony. Oczy ciemne, spokojne. Budowa zwarta. Muskularne nogi i podciągnięty brzuch. Wydatne przedpiersie. Stopy duże.
Szata gęsta, gładka i lśniąca.
Umaszczenie jest czarne, podpalane na pysku, brwiach i na dolnej części kończyn. Mogą występować też białe znaki na końcu stóp i ogona.
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]
Aktywny i entuzjastyczny.
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]
Pies wykorzystywany do polowań na lisy i zające.
Zdrowie i pielęgnacja[edytuj | edytuj kod]
Wymaga dużo ruchu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David Alderton „Psy”, Wiedza i życie, Warszawa 2006
- Bruce Fogle: Wielka encyklopedia: Psy. Warszawa: MUZA SA, 1996. ISBN 83-7079-672-9.
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.