Goryczel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Goryczel
Ilustracja
Morfologia (goryczel jastrzębcowaty)
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Cichorioideae

Rodzaj

goryczel

Nazwa systematyczna
Picris L.
Sp. Pl. 792. 1753
Typ nomenklatoryczny

Picris hieracioides L.[3]

Synonimy
  • Choeroseris Link
  • Closirospermum Neck. ex Rupr.
  • Deckera Sch.Bip.
  • Fidelia Sch.Bip.
  • Hagioseris Boiss.
  • Medicusia Moench
  • Ptilosia Tausch
  • Spitzelia Sch.Bip.[4]
Kwiatostan goryczela jastrzębcowatego
Picris albida

Goryczel (Picris L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Należy do niego 46 gatunków[4]. Zasięg rodzaju obejmuje Stary Świat i Australię. W Polsce występuje jeden gatunek rodzimy z tego rodzaju – goryczel jastrzębcowaty Picris hieracioides. Picris asplenioides wykorzystywany był w starożytnym Egipcie w rytuałach pogrzebowych[5].

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj najbardziej zróżnicowany jest w rejonie Morza Śródziemnego, gdzie wraz z Azją południowo-zachodnią rośnie większość jego przedstawicieli[5][6]. Drugie centrum zróżnicowania stanowi Australia[6]. W Europie rośnie 12 gatunków[5] (brak ich w północnej części kontynentu)[4]. Przedstawiciele rodzaju występują poza tym w północnej Afryce, na południu sięgając do obszarów górskich w Etiopii i Nigerii, poza tym na rozległych obszarach Azji (z wyjątkiem tropików). Jako rośliny introdukowane (głównie goryczel jastrzębcowaty Picris hieracioides) rosną w Ameryce Północnej i południowej Afryce[4].

Gatunki flory Polski[7]

Pierwsza nazwa naukowa według listy krajowej[7], druga – obowiązująca według bazy taksonomicznej Plants of the World online (jeśli jest inna)[4]

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Rośliny zielne (roczne, dwuletnie i byliny)[6][8] osiągające od ok. 10 cm do ponad 1 m wysokości. Łodyga zwykle pojedyncza i rozgałęziona na szczycie[8]. Pędy pokryte są sztywnymi, rozwidlonymi na szczycie i haczykowatymi włoskami, rzadziej włoski są proste[8][6]. Korzeń jest palowy lub wiązkowy, część gatunków tworzy kłącza[8].
Liście
Skupione w rozetę przyziemną lub wyrastają skrętolegle wzdłuż łodygi. Dolne, odziomkowe liście są ogonkowe, wyższe zwykle są siedzące. Blaszka liściowa jest owalna, jajowata, lancetowata do równowąskiej; całobrzega, zatokowoząbkowana do pierzasto klapowanej[8].
Kwiaty
Skupione w koszyczki tworzących pozorne baldachy na szczytach pędów. Okrywy dzwonkowate lub urnowate o średnicy ponad 6 mm, z listkami lancetowatymi do równowąskich, ułożonymi w 1–2 rzędach. Listki okrywy są równe, zaostrzone, zwykle obłonione na brzegach. Dno kwiatostanu nagie – bez plewinek i włosków, płaskie lub wypukłe. Wszystkie kwiaty języczkowe, żółte[8].
Owoce
Niełupki, zwykle wszystkie takie same w koszyczku, czerwonobrązowe do ciemnobrązowych, wrzecionowate, zwykle bez dzióbka, z 5–10 żebrami. Puch kielichowy w postaci pierzastych włosków białawych lub słomiastych[8].
Rodzaj podobny
Helminthotheca wyróżniający się powiększonymi zewnętrznymi listkami okrywy[9].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Pozycja systematyczna

Rodzaj z rodziny astrowatych Asteraceae, podrodziny Cichorioideae, z plemienia Cichorieae i podplemienia Hypochaeridinae[10]. W obrębie podplemienia jest siostrzany względem rodzaju Helminthotheca[11][12]. W niektórych ujęciach gatunki z tamtego rodzaju są włączane do rodzaju goryczel Picris[10][7]. Rodzaje te są siostrzane względem rodzaju brodawnik Leontodon[12].

Pozycja filogenetyczna rodzaju w obrębie podplemienia Hypochaeridinae[12]
Hypochaeridinae


Prenanthesprzenęt



Urospermum






Hypochaerisprosienicznik






Scorzoneroides






Helminthotheca



Picrisgoryczel




Leontodonbrodawnik






Wykaz gatunków[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. Index Nominum Genericorum. [dostęp 2009-02-22].
  4. a b c d e f Picris L.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-12-23].
  5. a b c David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 715, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  6. a b c d Zhu Shi, Norbert Kilian: Picris Linnaeus. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2022-12-23].
  7. a b c Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 130, ISBN 978-83-62975-45-7.
  8. a b c d e f g John L. Strother: Picris Linnaeus. [w:] Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2022-12-23].
  9. Helminthotheca. [w:] Cichorieae Portal [on-line]. [dostęp 2022-09-24].
  10. a b Genus Picris L.. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2022-12-23].
  11. Norbert Kilian, Birgit Gemeinholzer, Hans Walter Lack, Cichorieae, [w:] V.A. Funk i inni red., Systematics, evolution and biogeography of Compositae, Vienna: International Association for Plant Taxonomy, 2009.
  12. a b c Neela Enke, Birgit Gemeinholzer, Christian Zidorn. Molecular and phytochemical systematics of the subtribe Hypochaeridinae (Asteraceae, Cichorieae). „Organisms Diversity & Evolution”. 12, s. 1–16, 2012.