Grabarka (gmina Nurzec-Stacja)
52°25′16″N 22°59′30″E/52,421111 22,991667
| wieś | |
 Kamień upamiętniający powstanie wspólnoty gruntowej wsi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
85 |
| Kod pocztowy |
17-330[4] |
| Tablice rejestracyjne |
BSI |
| SIMC |
0037747[5] |
Położenie na mapie gminy Nurzec-Stacja  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu siemiatyckiego  | |
| 52°25′16″N 22°59′30″E/52,421111 22,991667[1]
| |
Grabarka (białorus. Грабарка[6]) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Nurzec-Stacja[5][7].
Wieś jest siedzibą sołectwa Grabarka, do którego należy również miejscowość Wakułowicze.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Grabarka, po jej zniesieniu w gromadzie Boratyniec Ruski. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa białostockiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś położona w ziemi mielnickiej w 1795 roku, wchodziła w skład klucza siemiatyckiego księżnej Anny Jabłonowskiej[8]. Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności, przeprowadzonego w 1921 roku, Grabarka liczyła 10 domostw i zamieszkiwana była przez 63 osoby. Zdecydowana większość mieszkańców miejscowości, w liczbie 55 osób, zadeklarowała wyznanie prawosławne, zaś pozostałe 8 osób zgłosiło wyznanie mojżeszowe. Podział religijny mieszkańców Grabarki pokrywał się z ich strukturą narodowo-etniczną, gdyż 55 osób podało białoruską przynależność narodową, natomiast pozostałych 8-u mieszkańców zadeklarowało żydowską tożsamość narodową. W owym czasie miejscowość znajdowała się w gminie Radziwiłłówka, powiatu bielskiego[9].
Inne[edytuj | edytuj kod]
W pobliżu miejscowości znajduje się Góra Grabarka, która wzięła swą nazwę od wsi i stała się znanym miejscem kultu religijnego dla wyznawców prawosławia w Polsce[10]. Znajdują się tam: żeński monaster Świętych Marty i Marii oraz 3 cerkwie klasztorne. Główna cerkiew (pw. Przemienienia Pańskiego) jest jednocześnie świątynią parafialną. Monaster, cerkwie, dwa Domy Pielgrzyma oraz cmentarz tworzą osadę Grabarka-Klasztor. Natomiast wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Siemiatyczach Stacji[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 37017
- ↑ Wieś Grabarka w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-12-27] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 329 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Грабарка, вёска. Radzima.net. [dostęp 2016-08-12].
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Karol de Perthées , Mappa Szczegulna Woiewodztwa Podlaskiego, 1795, Janina Berger-Mayerowa, Księżna Pani na Kocku i Siemiatyczach : (działalność gospodarcza i społeczna Anny z Sapiehów Jabłonowskiej), w: Archiwum Towarzystwa Naukowego we Lwowie. Wydział 2, Historyczno-Filozoficzny. Tom 18, Zeszyt 1, Lwów 1937, s. 330.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 17: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 35 (26).
- ↑ Grabarka. Monaster na św. Górze 1947–2007. Białystok: 2007, s. 15. ISBN 978-83-917747-0-0.
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Grabarka (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 528.