Grand Prix Australii 2007

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grand Prix Australii 2007
XXIII ING Australian Grand Prix
1. wyścig z 17 w sezonie
753. Grand Prix Formuły 1
Tor Albert Park
Australia Albert Park
Data

1618 marca 2007

Trasa
Liczba okrążeń

58

Długość okrążenia

5,303 km

Dystans

307,574 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

22 kierowców

Ukończyło wyścig

17 kierowców

Wyniki
Pole position

Kimi Räikkönen
(1:26.072, Ferrari)

Zwycięzca

Kimi Räikkönen
(1h25:28.770, Ferrari)

Najszybsze
okrążenie

Kimi Räikkönen
(1:25.235, Ferrari)

1. Grand Prix w sezonie 2007
Następne

Grand Prix Malezji

Grand Prix Australii
2006 2007 2008

Wyniki Grand Prix Australii, pierwszej rundy Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 2007.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Sesje treningowe[edytuj | edytuj kod]

Dzięki zmianom w regulacjach[1] już w piątek (16 marca) można było zaobserwować spory ruch na torze (Albert Park).

W czasie pierwszej sesji treningowej wystąpili tylko dwaj kierowcy testowi: Sebastian Vettel dla BMW Sauber oraz Kazuki Nakajima dla AT&T Williams, resztę stanowili główni kierowcy. Początkowo sesja odbywała się na mokrym torze, w związku z czym czasy nie były porównywalne z wynikami w ubiegłym sezonie. Jednak w miarę trwania sesji tor stawał się coraz szybszy. Najlepszy czas okrążenia w czasie pierwszej sesji uzyskał Fernando Alonso (Vodafone McLaren Mercedes) 1:29.214 (23 okrążeń). Natomiast najwięcej okrążeń (26) zaliczył Adrian Sutil (Spyker).

Drugi piątkowy trening odbył na suchym torze. Tym razem wszystkie zespoły wystawiły swoich głównych kierowców. W połowie sesji w bolidzie Kovalainena uległa awarii pompa paliwowa, a chwilę potem Barrichello stracił kontrolę nad pojazdem na ostatnim zakręcie i wypadł z toru, co stało się przyczyną przerwania treningu. Po kilkunastu minutach wznowiono sesję. Najlepszy na drugim treningu okazali się kierowcy Ferrari: Massa z czasem 1:27.353 i tuż za nim Räikkönenem (+0.397), trzeci czas uzyskał Hamilton na McLarenie (+0.476). Większość kierowców pokonała pomiędzy 25 – 35 okrążeń (czyli więcej niż połowa wyścigu[2]).

W czasie sobotniego jednogodzinnego treningu kierowcy pokonali mniejszą, w porównaniu z piątkowymi sesjami, liczbę okrążeń. Najszybszy okazał się Räikkönenem na Ferrari z czasem 1:26.064 (14 okrążeń).

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Już w pierwszej części kwalifikacji wyeliminowani zostali Rubens Barrichello oraz David Coulthard. Druga część kwalifikacji zaczęła się pechowo dla Massy. W jego Ferrari uległa awarii skrzynia biegów. Poniżej oczekiwań (na 13. miejscu) uplasował się drugi kierowca Renault Heikki Kovalainen.

Kwalifikacje wygrał Kimi Räikkönen (Ferrari) z czasem 1:26.072 i prawie pół sekundową przewagą nad kierowcą McLarena Fernando Alonso. Dobrym wynikiem dla BMW Sauber jest 3 miejsce startowe Heidfelda. Za niespodziankę można uznać zajęcie przez kierowców Super Aguri miejsc 10 i 11.

Wyścig[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy po starcie wyścigu

Do wyścigu przystąpili wszyscy kierowcy. Po starcie Kimi Räikkönen objął prowadzenie i szybko uzyskał kilku-sekundową przewagę. Dobrym startem popisał się Heidfeld, który wyprzedził jednego McLarena i przez długi czas zajmował 3 miejsce.

Już na początku wyścigu doszło do kolizji pomiędzy Davidsonem a Sutilem. Obaj kierowcy mogli jednak kontynuować wyścig.

Pierwszy przedwcześnie zakończył wyścig Albers, który wypadł z toru na 11 okrążeniu[3] Pierwsza techniczna awaria spotkała Scotta Speeda, który na 31 okrążeniu musiał odstawić bolid. W 37 rundzie zepsuł się również pojazd Roberta Kubicy. W bolidzie Polaka awarii uległa skrzynia biegów. Co prawda dojechał on jeszcze do boksów, ale wyścig był tym samym dla niego zakończony.

Na 49 okrążeniu doszło do kolizji pomiędzy Davidem Coulthardem a Alexandrem Wurzem. Pojazd Coultharda – Red Bull przeleciał nad Williamsem twardo lądując poza torem. Obaj nie mogli kontynuować wyścigu.

Wyścig, ze sporą przewagą nad rywalami, wygrał Kimi Räikkönen na Ferrari. Na drugim i trzecim miejscu uplasowali się kierowcy McLarena: Fernando Alonso i Lewis Hamilton. Czwarte miejsce zajął kierowca BMW Sauber Nick Heidfeld.

Lista startowa[edytuj | edytuj kod]

Nr Kierowca Zespół Samochód Silnik Opony
1 Hiszpania Fernando Alonso Vodafone McLaren Mercedes McLaren MP4-22 Mercedes-Benz FO108T 2,4l V8 B
2 Wielka Brytania Lewis Hamilton Vodafone McLaren Mercedes McLaren MP4-22 Mercedes-Benz FO108T 2,4l V8 B
3 Włochy Giancarlo Fisichella ING Renault F1 Team Renault R27 Renault RS27 2,4l V8 B
4 Finlandia Heikki Kovalainen ING Renault F1 Team Renault R27 Renault RS27 2,4l V8 B
5 Brazylia Felipe Massa Scuderia Ferrari Marlboro Ferrari F2007 Ferrari 056 2,4l V8 B
6 Finlandia Kimi Räikkönen Scuderia Ferrari Marlboro Ferrari F2007 Ferrari 056 2,4l V8 B
7 Wielka Brytania Jenson Button Honda Racing F1 Team Honda RA107 Honda RA807E 2,4l V8 B
8 Brazylia Rubens Barrichello Honda Racing F1 Team Honda RA107 Honda RA807E 2,4l V8 B
9 Niemcy Nick Heidfeld BMW Sauber F1 Team BMW Sauber F1.07 BMW P86/7 2,4l V8 B
10 Polska Robert Kubica BMW Sauber F1 Team BMW Sauber F1.07 BMW P86/7 2,4l V8 B
11 Niemcy Ralf Schumacher Panasonic Toyota Racing Toyota TF107 Toyota RVX-07 2,4l V8 B
12 Włochy Jarno Trulli Panasonic Toyota Racing Toyota TF107 Toyota RVX-07 2,4l V8 B
14 Wielka Brytania David Coulthard Red Bull Racing Red Bull RB3 Renault RS27 2,4l V8 B
15 Australia Mark Webber Red Bull Racing Red Bull RB3 Renault RS27 2,4l V8 B
16 Niemcy Nico Rosberg AT&T Williams Williams FW29 Toyota RVX-07 2,4l V8 B
17 Austria Alexander Wurz AT&T Williams Williams FW29 Toyota RVX-07 2,4l V8 B
18 Włochy Vitantonio Liuzzi Scuderia Toro Rosso Toro Rosso STR2 Ferrari 056 2,4l V8 B
19 Stany Zjednoczone Scott Speed Scuderia Toro Rosso Toro Rosso STR2 Ferrari 056 2,4l V8 B
20 Niemcy Adrian Sutil Etihad Aldar Spyker F1 Team Spyker F8-VII Ferrari 056 2,4l V8 B
21 Holandia Christijan Albers Etihad Aldar Spyker F1 Team Spyker F8-VII Ferrari 056 2,4l V8 B
22 Japonia Takuma Satō Super Aguri F1 Super Aguri SA07 Honda RA807E 2,4l V8 B
23 Wielka Brytania Anthony Davidson Super Aguri F1 Super Aguri SA07 Honda RA807E 2,4l V8 B
Nr Kierowca Zespół Samochód Silnik Opony

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Sesje treningowe[edytuj | edytuj kod]

Sesja Nr Kierowca Konstruktor Czas Okr.
1 1 Hiszpania Fernando Alonso McLaren-Mercedes 1:29.214 23
2 5 Brazylia Felipe Massa Ferrari 1:27.353 32
3 6 Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari 1:26.064 14

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

P Kierowca Q1 Q2 Q3 P st.
1 Finlandia Kimi Räikkönen 1:26.644 1:25.644 1:26.072 1
2 Hiszpania Fernando Alonso 1:26.697 1:25.326 1:26.493 2
3 Niemcy Nick Heidfeld 1:26.895 1:25.358 1:26.556 3
4 Wielka Brytania Lewis Hamilton 1:26.674 1:25.577 1:26.755 4
5 Polska Robert Kubica 1:26.696 1:25.882 1:27.347 5
6 Włochy Giancarlo Fisichella 1:27.270 1:25.944 1:27.634 6
7 Australia Mark Webber 1:26.978 1:26.623 1:27.934 7
8 Włochy Jarno Trulli 1:27.014 1:26.688 1:28.404 8
9 Niemcy Ralf Schumacher 1:27.328 1:26.739 1:28.692 9
10 Japonia Takuma Satō 1:27.365 1:26.758 1:28.871 10
11 Wielka Brytania Anthony Davidson 1:26.986 1:26.909 11
12 Niemcy Nico Rosberg 1:27.596 1:26.914 12
13 Finlandia Heikki Kovalainen 1:27.529 1:26.964 13
14 Wielka Brytania Jenson Button 1:27.540 1:27.264 14
15 Austria Alexander Wurz 1:27.479 1:27.393 15
16 Brazylia Felipe Massa 1:26.712 ---------[4] 22[5]
17 Brazylia Rubens Barrichello 1:27.679 16
18 Stany Zjednoczone Scott Speed 1:28.305 17
19 Wielka Brytania David Coulthard 1:28.579 18
20 Włochy Vitantonio Liuzzi 1:29.267 19
21 Niemcy Adrian Sutil 1:29.339 20
22 Holandia Christijan Albers 1:31.932 21

Wyścig[edytuj | edytuj kod]

P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Okr. Czas / Strata Komentarz
1 Bez zmian 6 Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari 58 1h25:28.770
2 Bez zmian 1 Hiszpania Fernando Alonso McLaren-Mercedes 58 +0:07.242
3 Awans 1 2 Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren-Mercedes 58 +0:18.595
4 Spadek 1 9 Niemcy Nick Heidfeld BMW Sauber 58 +0:38.763
5 Awans 1 3 Włochy Giancarlo Fisichella Renault 58 +1:06.469
6 Awans 16 5 Brazylia Felipe Massa Ferrari 58 +1:06.805
7 Awans 5 16 Niemcy Nico Rosberg Williams-Toyota 57 +1 okr.
8 Awans 1 11 Niemcy Ralf Schumacher Toyota 57 +1 okr.
9 Spadek 1 12 Włochy Jarno Trulli Toyota 57 +1 okr.
10 Awans 3 4 Finlandia Heikki Kovalainen Renault 57 +1 okr.
11 Awans 5 8 Brazylia Rubens Barrichello Honda 57 +1 okr.
12 Spadek 2 22 Japonia Takuma Satō Super Aguri-Honda 57 +1 okr.
13 Spadek 6 15 Australia Mark Webber Red Bull-Renault 57 +1 okr.
14 Awans 5 18 Włochy Vitantonio Liuzzi Toro Rosso-Ferrari 57 +1 okr.
15 Spadek 1 7 Wielka Brytania Jenson Button Honda 57 +1 okr. [6]
16 Spadek 5 23 Wielka Brytania Anthony Davidson Super Aguri-Honda 56 +2 okr.
17 Awans 3 20 Niemcy Adrian Sutil Spyker-Ferrari 56 +2 okr. [7]
Niesklasyfikowani
  17 Austria Alexander Wurz Williams-Toyota 48 kolizja z Coulthardem
  14 Wielka Brytania David Coulthard Red Bull-Renault 48 kolizja z Wurzem
  10 Polska Robert Kubica BMW Sauber 36 skrzynia biegów
  19 Stany Zjednoczone Scott Speed Toro Rosso-Ferrari 28 przebita opona
  21 Holandia Christijan Albers[8] Spyker-Ferrari 10 wypadek
P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Okr. Czas / Strata Komentarz

Najszybsze okrążenie[edytuj | edytuj kod]

Nr Kierowca Konstruktor Czas Okr.
6 Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari 1:25.235 41

Klasyfikacje po wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy[edytuj | edytuj kod]

P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 N Finlandia Kimi Räikkönen 1 10 1 - - 1 1 -
2 N Hiszpania Fernando Alonso 1 8 - 1 - - - -
3 N Wielka Brytania Lewis Hamilton 1 6 - - 1 - - -
4 N Niemcy Nick Heidfeld 1 5 - - - - - -
5 N Włochy Giancarlo Fisichella 1 4 - - - - - -
6 N Brazylia Felipe Massa 1 3 - - - - - -
7 N Niemcy Nico Rosberg 1 2 - - - - - -
8 N Niemcy Ralf Schumacher 1 1 - - - - - -
9 N Włochy Jarno Trulli 1 - - - - - - -
10 N Finlandia Heikki Kovalainen 1 - - - - - - -
11 N Brazylia Rubens Barrichello 1 - - - - - - -
12 N Japonia Takuma Satō 1 - - - - - - -
13 N Australia Mark Webber 1 - - - - - - -
14 N Włochy Vitantonio Liuzzi 1 - - - - - - -
15 N Wielka Brytania Jenson Button 1 - - - - - - -
16 N Wielka Brytania Anthony Davidson 1 - - - - - - -
17 N Niemcy Adrian Sutil 1 - - - - - - -
Niesklasyfikowani
- Wielka Brytania David Coulthard 1 - - - - - - 1
- Austria Alexander Wurz 1 - - - - - - 1
- Polska Robert Kubica 1 - - - - - - 1
- Stany Zjednoczone Scott Speed 1 - - - - - - 1
- Holandia Christijan Albers 1 - - - - - - 1
P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Konstruktorzy[edytuj | edytuj kod]

P +/- Konstruktor Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 N Wielka Brytania McLaren-Mercedes 2 14 - 1 1 - - -
2 N Włochy Ferrari 2 13 1 - - 1 1 -
3 N Niemcy BMW Sauber 2 5 - - - - - 1
4 N Francja Renault 2 4 - - - - - -
5 N Wielka Brytania Williams-Toyota 2 2 - - - - - 1
6 N Japonia Toyota 2 1 - - - - - -
7 N Japonia Honda 2 - - - - - - -
8 N Japonia Super Aguri-Honda 2 - - - - - - -
9 N Austria Red Bull-Renault 2 - - - - - - 1
10 N Włochy Toro Rosso-Ferrari 2 - - - - - - 1
11 N Holandia Spyker-Ferrari 2 - - - - - - 1
P +/- Konstruktor Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Prowadzenie w wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Nr Kierowca Okrążenia Suma
6 Finlandia Kimi Räikkönen 1-18, 23-42, 45-58 52
2 Wielka Brytania Lewis Hamilton 19-22 4
1 Hiszpania Fernando Alonso 43-44 2

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wprowadzenie m.in.: 1,5 godzinnych sesji treningowych oraz możliwość używania innych silników pierwszego dnia.
  2. Pełny dystans wyścigu o GP Australii 2007 wynosi 58 okrążeń.
  3. W sezonie 2006 Albers również był 1. kierowcą który nie ukończył wyścigu.
  4. Nie ustanowił czasu okrążenia z powodu awarii skrzyni biegów.
  5. Pozycja startowa obniżona o 10 miejsc za wymianę silnika po kwalifikacjach.
  6. Kara przejazdu przez aleję serwisową za przekroczenie obowiązującego w niej limitu prędkości.
  7. Kara przejazdu przez aleję serwisową za przekroczenie białej linii podczas wyjazdu z niej.
  8. Wystartował z boksów.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]