Grand Prix Holandii 1982

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grand Prix Holandii 1982
Grote Prijs van Nederland
9. wyścig z 16 w sezonie
366. Grand Prix Formuły 1
Tor Circuit Park Zandvoort
Holandia Circuit Park Zandvoort
Data

3 lipca 1982

Trasa
Liczba okrążeń

72

Długość okrążenia

4,252 km

Dystans

306,144 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

31 kierowców

Zakwalifikowało się

26 kierowców

Ukończyło wyścig

15 kierowców

Wyniki
Pole position

René Arnoux
(1:14,233, Renault)

Zwycięzca

Didier Pironi
(1:38:03,254, Ferrari)

Najszybsze
okrążenie

Derek Warwick
(1:19,780, Toleman)

9. Grand Prix w sezonie 1982
Poprzednie

Grand Prix Kanady

Następne

Grand Prix Wielkiej Brytanii

Grand Prix Holandii
1981 1982 1983
Didier Pironi i Michele Alboreto podczas Grand Prix Holandii 1982

Grand Prix Holandii 1982 (oryg. Grote Prijs van Nederland) – dziewiąta runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1982, która odbyła się 3 lipca 1982, po raz 27. na torze Zandvoort.

29. Grand Prix Holandii, 27. zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.

Wyścig[edytuj | edytuj kod]

Poz Nr Kierowca konstruktor Okrążenie Czas/Powód n.u Poz. start. Punkty
1 28 Francja Didier Pironi Ferrari 72 1:38:03.254 4 9
2 1 Brazylia Nelson Piquet Brabham-BMW 72 + 0:21,649 3 6
3 6 Finlandia Keke Rosberg Williams-Ford 72 + 0:22,365 7 4
4 8 Austria Niki Lauda McLaren-Ford 72 + 1:23.729 5 3
5 5 Irlandia Derek Daly Williams-Ford 71 + 1 okr. 12 2
6 30 Włochy Mauro Baldi Arrows-Ford 71 + 1 okr. 16 1
7 3 Włochy Michele Alboreto Tyrrell-Ford 71 + 1 okr. 14
8 27 Francja Patrick Tambay Ferrari 71 + 1 okr. 6
9 7 Wielka Brytania John Watson McLaren-Ford 71 + 1 okr. 11
10 29 Szwajcaria Marc Surer Arrows-Ford 71 + 1 okr. 17
11 23 Włochy Bruno Giacomelli Alfa Romeo 70 + 2 okr. 8
12 9 Niemcy Manfred Winkelhock ATS-Ford 70 + 2 okr. 18
13 10 Chile Eliseo Salazar ATS-Ford 70 + 2 okr. 25
14 31 Francja Jean-Pierre Jarier Osella-Ford 69 + 3 okr. 23
15 2 Włochy Riccardo Patrese Brabham-BMW 69 + 3 okr. 10
Niesklasyfikowani
NU 17 Niemcy Jochen Mass March-Ford 60 silnik 24
NU 33 Holandia Jan Lammers Theodore-Ford 41 silnik 26
NU 11 Włochy Elio de Angelis Lotus-Ford 40 prowadzenie bolidu 15
NU 22 Włochy Andrea de Cesaris Alfa Romeo 35 elektryka 9
NU 15 Francja Alain Prost Renault 33 silnik 2
NU 16 Francja René Arnoux Renault 21 zawieszenie/poślizg 1
NU 4 Wielka Brytania Brian Henton Tyrrell-Ford 21 przepustnica 20
NU 18 Brazylia Raul Boesel March-Ford 21 silnik 22
NU 20 Brazylia Chico Serra Fittipaldi-Ford 18 układ paliwowy 19
NU 35 Wielka Brytania Derek Warwick Toleman-Hart 15 wyciek oleju 13
NU 26 Francja Jacques Laffite Ligier-Matra 4 prowadzenie bolidu 21
Nie zakwalifikowali się
NZ 14 Kolumbia Roberto Guerrero Ensign-Ford
NZ 36 Włochy Teo Fabi Toleman-Hart
NZ 25 Stany Zjednoczone Eddie Cheever Ligier-Matra
NZ 12 Brazylia Roberto Moreno Lotus-Ford
Nie przedkwalifikowali się
NZ 19 Hiszpania Emilio de Villota March-Ford

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]