Grand Prix Meksyku 1964

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grand Prix Meksyku 1964
Gran Premio de Mexico 1964
10. wyścig z 10 w sezonie
131. Grand Prix Formuły 1
Tor Autódromo Hermanos Rodríguez
Meksyk Autódromo Hermanos Rodríguez
Data

25 października 1964

Trasa
Liczba okrążeń

65

Długość okrążenia

5,000 km

Dystans

325,000 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

20 kierowców

Zakwalifikowało się

19 kierowców

Sklasyfikowano

13 kierowców

Ukończyło wyścig

11 kierowców

Wyniki
Pole position

Jim Clark
(1:57,24, Lotus-Climax)

Zwycięzca

Dan Gurney
(2:09:50,32, Brabham-Climax)

Najszybsze
okrążenie

Jim Clark
(1:58,37, Lotus-Climax)

10. Grand Prix w sezonie 1964
Poprzednie

Grand Prix Stanów Zjednoczonych

Grand Prix Meksyku
1963 1964 1965

Grand Prix Meksyku 1964 (oryg. Gran Premio de Mexico) – ostatnia runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1964, która odbyła się 25 października 1964, po raz 2. na torze Autódromo Hermanos Rodríguez.

3. Grand Prix Meksyku, 2. zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.

Walka o tytuł[edytuj | edytuj kod]

Przed wyścigiem szanse na tytuł zachowywało trzech Brytyjczyków, a sytuacja przedstawiała się następująco:

1. Graham Hill 39 pkt
2. John Surtees 34 pkt
3. Jim Clark 30 pkt

Pierwszy z rywalizacji wypadł lider klasyfikacji Graham Hill. Były mistrz świata zaliczył kolizję z kierowcą Ferrari – Włochem Lorenzo Bandinim, za sprawą tej kolizji Hill spadł na koniec stawki. Na ostatnim okrążeniu awaria silnika dopadła wciąż jeszcze aktualnego mistrza – Jima Clarka, który ostatecznie został sklasyfikowany na 5 miejscu. Sprawca kolizji z Hillem natomiast po raz kolejny dał o sobie znać gdy znajdując się na drugim miejscu w wyścigu dał się wyprzedzić koledze z zespołu, aktualnemu wiceliderowi klasyfikacji – Johnowi Surteesowi, któremu 6 punktów za drugie miejsce dało mistrzostwo świata.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Źródło: statsf1.com[1]

P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata
1 1 Wielka Brytania Jim Clark Lotus-Climax D 1:57,24 – –
2 6 Stany Zjednoczone Dan Gurney Brabham-Climax D 1:58,10 +0,86 +0,86
3 8 Włochy Lorenzo Bandini Ferrari D 1:58,60 +0,50 +1,36
4 7 Wielka Brytania John Surtees Ferrari D 1:58,70 +0,10 +1,46
5 2 Wielka Brytania Mike Spence Lotus-Climax D 1:59,21 +0,51 +1,97
6 3 Wielka Brytania Graham Hill BRM D 1:59,80 +0,59 +2,56
7 5 Australia Jack Brabham Brabham-Climax D 1:59,99 +0,19 +2,75
8 16 Szwecja Jo Bonnier Brabham-Climax D 2:00,17 +0,18 +2,93
9 18 Meksyk Pedro Rodríguez Ferrari D 2:00,90 +0,73 +3,66
10 9 Nowa Zelandia Bruce McLaren Cooper-Climax D 2:01,12 +0,22 +3,88
11 4 Stany Zjednoczone Richie Ginther BRM D 2:01,15 +0,03 +3,91
12 15 Nowa Zelandia Chris Amon Lotus-BRM D 2:01,17 +0,02 +3,93
13 22 Szwajcaria Jo Siffert Brabham-BRM D 2:01,37 +0,20 +4,13
14 17 Meksyk Moisés Solana Lotus-Climax D 2:01,43 +0,06 +4,19
15 10 Stany Zjednoczone Phil Hill Cooper-Climax D 2:02,00 +0,57 +4,76
16 11 Wielka Brytania Innes Ireland BRP-BRM D 2:02,35 +0,35 +5,11
17 14 Wielka Brytania Mike Hailwood Lotus-BRM D 2:04,11 +1,76 +6,87
18 12 Wielka Brytania Trevor Taylor BRP-BRM D 2:04,90 +0,79 +7,66
19 23 Stany Zjednoczone Hap Sharp Brabham-BRM D 2:06,90 +2,00 +9,66
P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata

Wyścig[edytuj | edytuj kod]

Źródła: statsf1.com[2]

P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas / Strata Komentarz
1 Awans 1 6 Stany Zjednoczone Dan Gurney Brabham-Climax D 65 2:09:50,32
2 Awans 2 7 Wielka Brytania John Surtees Ferrari D 65 +1:08,94
3 Bez zmian 8 Włochy Lorenzo Bandini Ferrari D 65 +1:09,63
4 Awans 1 2 Wielka Brytania Mike Spence Lotus-Climax D 65 +1:21,86
5 Spadek 4 1 Wielka Brytania Jim Clark Lotus-Climax D 64 +1 okr. olej
6 Awans 3 18 Meksyk Pedro Rodríguez Ferrari D 64 +1 okr.
7 Awans 3 9 Nowa Zelandia Bruce McLaren Cooper-Climax D 64 +1 okr.
8 Awans 3 4 Stany Zjednoczone Richie Ginther BRM D 64 +1 okr.
9 Awans 6 10 Stany Zjednoczone Phil Hill Cooper-Climax D 63 +2 okr. silnik
10 Awans 4 17 Meksyk Moisés Solana Lotus-Climax D 63 +2 okr.
11 Spadek 5 3 Wielka Brytania Graham Hill BRM D 63 +2 okr.
12 Awans 4 11 Wielka Brytania Innes Ireland BRP-BRM D 61 +4 okr.
13 Awans 6 23 Stany Zjednoczone Hap Sharp Brabham-BRM D 60 +5 okr.
Niesklasyfikowani
  15 Nowa Zelandia Chris Amon Lotus-BRM D 46 +19 okr. skrzynia biegów
  5 Australia Jack Brabham Brabham-Climax D 44 +21 okr. elektryka
  14 Wielka Brytania Mike Hailwood Lotus-BRM D 12 +53 okr. przegrzanie
  22 Szwajcaria Jo Siffert Brabham-BRM D 11 +54 okr. pompa paliwowa
  16 Szwecja Jo Bonnier Brabham-Climax D 9 +56 okr. zawieszenie
  12 Wielka Brytania Trevor Taylor BRP-BRM D 6 +59 okr. przegrzanie
Nie wystartowali / niedopuszczeni do ponownego startu
  24 Stany Zjednoczone Anthony Foyt BRM D 0 nie przybył
P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas / Strata Komentarz

Najszybsze okrążenie[edytuj | edytuj kod]

Źródło: statsf1.com[3]

Nr Kierowca Konstruktor Czas Okr.
1 Wielka Brytania Jim Clark Lotus-Climax 1:58,37 –

Prowadzenie w wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Źródło: statsf1.com[4]

Nr Kierowca Konstruktor Okrążenia Suma
1 Wielka Brytania Jim Clark Lotus-Climax 1-63 63
6 Stany Zjednoczone Dan Gurney Brabham-Climax 64-65 2

Klasyfikacja po wyścigu[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz też: Lista systemów punktacji Formuły 1.

Pierwsza szóstka otrzymywała punkty według klucza 9-6-4-3-2-1. Liczone było tylko 6 najlepszych wyścigów danego kierowcy.

Uwzględniono tylko kierowców, którzy zdobyli jakiekolwiek punkty

P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 +1 Wielka Brytania John Surtees 10 40 2 3 1 2 2 4
2 -1 Wielka Brytania Graham Hill 10 39 (41) 2 3 – 1 1 2
3 0 Wielka Brytania Jim Clark 10 32 3 – – 5 4 4
4 +1 Włochy Lorenzo Bandini 10 23 1 – 3 – – 3
5 -1 Stany Zjednoczone Richie Ginther 10 23 – 2 – – – –
6 +3 Stany Zjednoczone Dan Gurney 10 19 2 – – 2 2 4
7 -1 Nowa Zelandia Bruce McLaren 10 13 – 2 – – – 5
8 -1 Australia Jack Brabham 10 11 – – 2 – 1 4
9 -1 Wielka Brytania Peter Arundell 4 11 – – 2 – – –
10 0 Szwajcaria Jo Siffert 10 7 – – 1 – – 4
11 0 Wielka Brytania Bob Anderson 7 5 – – 1 – – 1
12 +9 Wielka Brytania Mike Spence 6 4 – – – – – 1
13 -1 Tony Maggs 5 4 – – – – – 1
14 -1 Wielka Brytania Innes Ireland 7 4 – – – – – 2
15 -1 Szwecja Jo Bonnier 9 3 – – – – – 5
16 -1 Nowa Zelandia Chris Amon 9 2 – – – – – 5
17 -1 Francja Maurice Trintignant 5 2 – – – – – 2
18 -1 Stany Zjednoczone Walt Hansgen 1 2 – – – – – –
19 -1 Stany Zjednoczone Phil Hill 9 1 – – – – – 4
20 -1 Wielka Brytania Trevor Taylor 7 1 – – – – – 5
21 -1 Wielka Brytania Mike Hailwood 10 1 – – – – – 4
22 N Meksyk Pedro Rodríguez 1 1 – – – – – –
P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Konstruktorzy[edytuj | edytuj kod]

Tylko jeden, najwyżej uplasowany kierowca danego konstruktora, zdobywał dla niego punkty. Również do klasyfikacji zaliczano 6 najlepszych wyników.

P +/- Konstruktor Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 0 Włochy Ferrari 22 45 (49) 3 3 4 2 2 7
2 0 Wielka Brytania BRM 33 42 (51) 2 5 – 1 1 6
3 0 Wielka Brytania Lotus-Climax 25 37 (40) 3 – 2 5 4 7
4 0 Wielka Brytania Brabham-Climax 31 30 2 – 3 2 3 11
5 0 Wielka Brytania Cooper-Climax 21 16 – 2 – – – 10
6 0 Wielka Brytania Brabham-BRM 17 7 – – 1 – – 10
7 0 Wielka Brytania BRP-BRM 13 5 – – – – – 6
8 0 Wielka Brytania Lotus-BRM 23 3 – – – – – 12
Niesklasyfikowani
Japonia Honda 3 0 – – – – – 2
Wielka Brytania Cooper-Ford 1 0 – – – – – –
Wielka Brytania Brabham-Ford 1 0 – – – – – 1
Niemcy Porsche 1 0 – – – – – 1
Wielka Brytania Scirocco-Climax 1 0 – – – – – 1
Włochy ATS 1 0 – – – – – 1
P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ MEXICO 1964 Qualifications. statsf1.com. [dostęp 2021-09-29]. (ang.).
  2. ↑ MEXICO 1964 Result. statsf1.com. [dostęp 2021-09-29]. (ang.).
  3. ↑ MEXICO 1964 Best Laps. statsf1.com. [dostęp 2021-09-29]. (ang.).
  4. ↑ MEXICO 1964 Laps led. statsf1.com. [dostęp 2021-09-29]. (ang.).
Grand Prix Meksyku zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1
←1963 Grand Prix Formuły 1 w sezonie 1964 1965→
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix_Meksyku_1964&oldid=72786184”