Granica czesko-niemiecka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Granica międzypaństwowa
Państwa graniczące

 Niemcy
 Czechy

Okres istnienia

od 1992

Długość

818,9[1] km

Kamień graniczny (widoczne są jeszcze symbole ČS – Československo i tablica Wolnego Państwa Bawarii) na szczycie Třístoličník/Dreisesselberg
Przejście graniczne Dolní Poustevna (w głębi) – Sebnitz

Granica czesko-niemieckagranica międzypaństwowa, ciągnąca się na długości 818,9 km od trójstyku z Austrią na południu do trójstyku z Polską na północy.

Biegnie ona na północny zachód od trójstyku z Austrią wzdłuż Szumawy i Lasu Czeskiego, następnie zakręca na północny wschód i biegnie wzdłuż Rudaw do trójstyku z Polską.

Obecne granice Czech wywodzą się ze średniowiecza, są oparte o pasma górskie, Szumawę i Rudawy. Przebiega tak samo jak fragment granicy Cesarstwa Niemieckiego i Austro-Węgier sprzed I wojny światowej. Przed rozpadem Czechosłowacji w 1992 roku biegła w tym samym miejscu granica czechosłowacko-niemiecka.

Długość granicy[edytuj | edytuj kod]

Obecnie długość granicy czesko-niemieckiej wynosi 818,9 km[1].

Czechy kraje sąsiadujące z Niemcami[edytuj | edytuj kod]

Niemcy kraje związkowe sąsiadujące z Czechami[edytuj | edytuj kod]

Rzeki[edytuj | edytuj kod]

Kilka rzek przecina granicę lub ją stanowi na pewnym jej odcinku. Są to m.in.:

Historyczny przebieg[edytuj | edytuj kod]

Traktat wersalski podpisany 28 czerwca 1919 opisał nową granicę między Niemcami i Czechosłowacją następująco: „Granica między Niemcami a Austrją z 3 sierpnia 1914 r., od punktu jej zetknięcia się z dawną granicą administracyjną, dzielącą Czechy od prowincji Górnej Austrji do północnego punktu występu dawnej prowincji Śląska austrjackiego, położonego mniej-więcej 8 km. na wschód od Prudnika[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Statistická ročenka České republiky 2019. Praga: Český statistický úřad, 2019, s. 66. ISBN 978-80-250-2955-8. (cz. • ang.).
  2. Traktat pokoju między mocarstwami sprzymierzonemi i skojarzonemi i Niemcami, podpisany w Wersalu dnia 28 czerwca 1919 roku, Część II., Dz.U. 1920 nr 35, poz. 200.