Granik wielki
| Epinephelus marginatus[1] | |||
| (Lowe, 1834) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
Epinephelinae | ||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
granik wielki | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Granik wielki[3] (Epinephelus marginatus) – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny strzępielowatych (Serranidae).
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Atlantyk, we wschodniej części od Zatoki Biskajskiej do południowej Afryki, także Morze Śródziemne, w części zachodniej od Gujany do Brazylii.
Żyje przy brzegach klifowych nad dnem skalistym z licznymi szczelinami i pieczarami, na głębokości od 8 do 200 m. Żyje samotnie w granicach wyraźnie zaznaczonego terytorium z dużą ilością kryjówek, zazwyczaj przebywa w pobliżu kryjówki lub w jej wnętrzu.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Dorasta maksymalnie do 2,5 m długości, choć zazwyczaj nie przekracza 1,5 m[4]. Osiąga masę ciała do 330 kg[5], jednak standardowa masa wynosi ok. 60 kg[4]. Ciało podłużnie owalne, bocznie spłaszczone. Pokryte drobnymi grzebykowatymi łuskami. Pokrywa skrzelowa z 3 krótkimi kolcami. Otwór gębowy szeroki z wysuwalnymi szczękami. Uzębienie w postaci długich, spiczastych zębów, mogących się odchylać do tyłu dzięki stawowemu połączeniu u podstawy. Płetwa grzbietowa długa, najpierw podparta 11 twardymi promieniami, a później 13–16 miękkimi, wcięta w miejscu, gdzie kończą się promienie twarde. Płetwa odbytowa podparta 3 twardymi i 8–9 miękkimi promieniami. Płetwa piersiowa podparta 1 twardym i 5 miękkimi promieniami. Płetwa ogonowa zaokrąglona.
Ubarwienie: grzbiet zielonkawobrązowy, boki jaśniejsze, brzuch żółtawy. Na głowie żółtozielone marmurkowanie rozmieszczone promieniście wokół oczu. Na bokach prążki przechodzące w smugi. Płetwy obwiedzione, grzbietowa obwódką koloru pomarańczowego, pozostałe obwódką jasnoniebieską.
Odżywianie[edytuj | edytuj kod]
Odżywia się skorupiakami, mięczakami i rybami.
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Tarło odbywa się w miesiącach letnich. Ikra unosi się swobodnie w wodzie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Epinephelus marginatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Epinephelus marginatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Fritz Terofal, Claus Militz, Ryby morskie, Warszawa : "Świat Książki", 1996, ISBN 83-7129-306-2 (występuje pod synonimiczną nazwą łacińską Epinephelus guaza)
- ↑ a b FishBase Epinephelus marginatus
- ↑ Wirtualna Polska Media S.A, Złowił giganta. Olbrzym ważył 330 kg [online], wiadomosci.wp.pl, 27 sierpnia 2015 [dostęp 2018-12-16] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
- Epinephelus marginatus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 24 czerwca 2010]