Granulacja (technika złotnicza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Etruski kolczyk, zdobiony techniką granulacji (ok. 400-300 p.n.e.

Granulacja – technika złotnicza, polegająca na zdobieniu przedmiotów (gł. biżuterii) drobnymi kuleczkami złota lub srebra.

Kuleczki, nazywane granulkami, były układane w ornamenty i nalutowywane na przedmioty, najczęściej z tego samego metalu[1].

Technika znana jest od starożytności, szczególnie wysoki poziom osiągnęła u Etrusków[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Zwolińska Krystyna, Malicki Zasław: Mały słownik terminów plastycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974.
  2. ↑ Sztuka świata. T. 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, ISBN 978-83-213-4726-4.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • M. Gradowski Dawne złotnictwo Warszawa 1984
  • Słownik terminologiczny sztuk pięknych Warszawa 2006

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

  • A. Twardecki Mały słownik sztuki starożytnej Grecji i Rzymu, Warszawa 1998
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Granulacja_(technika_złotnicza)&oldid=69254115”