Greg Rusedski
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
6 września 1973 |
| Wzrost |
193 cm |
| Gra |
leworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1991 |
| Zakończenie kariery |
kwiecień 2007 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
15 |
| Najwyżej w rankingu |
4 (6 października 1997) |
| Australian Open |
4R (2001) |
| Roland Garros |
4R (1999) |
| Wimbledon |
QF (1997) |
| US Open |
F (1997) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
3 |
| Najwyżej w rankingu |
63 (19 czerwca 1995) |
| Australian Open |
2R (1995) |
| Roland Garros |
1R (2006) |
| Wimbledon |
2R (1994) |
| US Open |
2R (1994) |
| Strona internetowa | |
Gregory Rusedski (ur. 6 września 1973 w Montrealu) – brytyjski tenisista pochodzenia kanadyjskiego, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Jego matka jest Angielką, a ojciec, urodzony w Niemczech, jest pochodzenia polsko-ukraińskiego.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
W gronie juniorów Rusedski wygrał dwa wielkoszlemowe turnieje w konkurencji gry podwójnej chłopców. Pierwszy tytuł wywalczył w parze z Sébastienem Leblancem w 1990 roku podczas US Open, a drugie zwycięstwo odniósł w 1991 roku na Wimbledonie, wspólnie z Karimem al-Alamim.
Jako zawodowy tenisista startował od 1991 roku, do kwietnia 2007 roku.
W grze pojedynczej Rusedski triumfował w 15 turniejach rangi ATP World Tour oraz doszedł do 12 finałów. Jednym ze zwycięstw Brytyjczyka jest mistrzostwo w 1999 roku w pucharze wielkiego szlema. Była to ostatnia edycja imprezy, a w finale pokonał Tommy'ego Haasa. Wśród finałów do jakich Rusedski awansował jest finał w 1997 roku na US Open, gdzie poniósł w spotkaniu o tytuł porażkę z Patrickiem Rafterem.
W grze podwójnej Rusedski został zwycięzcą trzech zawodów z cyklu ATP World Tour, a także był uczestnikiem dwóch finałów.
W latach 1995–2007 reprezentował Wielką Brytanię w Pucharze Davisa rozgrywając łącznie 43 meczów, z których w 30 zwyciężył.
W 1996 i 2000 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich, startując wyłącznie w grze pojedynczej. W Atlancie doszedł do III rundy pokonany przez Sergiego Bruguerę, a w Sydney odpadł w I rundzie z Arnaudem Clémentem[1].
W rankingu gry pojedynczej Rusedski najwyżej był na 4. miejscu (6 października 1997), a w klasyfikacji gry podwójnej na 63. pozycji (19 czerwca 1995).
Gra Rusedskiego opierała się na potężnym serwisie – przez jakiś czas dzierżył rekord najszybszego serwisu (239,7 km/h), ale wynik ten został poprawiony przez Andy'ego Roddicka[2][3]. Starał się szybko zakończyć wymiany często atakując przy siatce[2]. Styl ten pasował do szybkich nawierzchni. Słabszym elementem tenisisty był bekhend, który z reguły grał slajsem[2].
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (15–12)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 11 lipca 1993 | Newport | Trawiasta |  Javier Frana
|
7:5, 6:7(7), 7:6(5) |
| Finalista | 1. | 24 października 1993 | Pekin | Dywanowa (hala) |  Michael Chang
|
6:7(5), 7:6(6), 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 30 kwietnia 1995 | Seul | Twarda |  Lars Rehmann
|
6:4, 3:1 krecz |
| Finalista | 2. | 21 maja 1995 | Coral Springs | Ceglana |  Todd Woodbridge
|
4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 3. | 13 października 1996 | Pekin | Dywanowa (hala) |  Martin Damm
|
7:6(5), 6:4 |
| Finalista | 3. | 2 lutego 1997 | Zagrzeb | Dywanowa (hala) |  Goran Ivanišević
|
6:7(4), 6:4, 6:7(6) |
| Finalista | 4. | 15 lutego 1997 | San Jose | Twarda (hala) | Pete Sampras
|
6:3, 0:5 krecz |
| Zwycięzca | 4. | 22 czerwca 1997 | Nottingham | Trawiasta |  Karol Kučera
|
6:4, 7:5 |
| Finalista | 5. | 7 września 1997 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Patrick Rafter
|
3:6, 2:6, 6:4, 5:7 |
| Zwycięzca | 5. | 5 października 1997 | Bazylea | Dywanowa (hala) | Mark Philippoussis
|
6:3, 7:6(6), 7:6(3) |
| Finalista | 6. | 12 października 1997 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Goran Ivanišević
|
6:3, 7:6(4), 6:7(4), 2:6, 3:6 |
| Finalista | 7. | 8 lutego 1998 | Split | Dywanowa (hala) | Goran Ivanišević
|
6:7(3), 6:7(5) |
| Zwycięzca | 6. | 22 lutego 1998 | Antwerpia | Twarda |  Marc Rosset
|
7:6(3), 3:6, 6:1, 6:4 |
| Finalista | 8. | 15 marca 1998 | Indian Wells | Twarda |  Marcelo Ríos
|
3:6, 7:6(15), 6:7(4), 4:6 |
| Finalista | 9. | 4 października 1998 | Tuluza | Twarda (hala) |  Jan Siemerink
|
4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 7. | 8 listopada 1998 | Paryż | Dywanowa (hala) | Pete Sampras
|
6:4, 7:6(4), 6:3 |
| Finalista | 10. | 28 lutego 1999 | Londyn | Dywanowa (hala) | Richard Krajicek
|
6:7(6), 7:6(5), 5:7 |
| Finalista | 11. | 29 sierpnia 1999 | Boston | Twarda |  Marat Safin
|
4:6, 6:7(11) |
| Zwycięzca | 8. | 3 października 1999 | Puchar Wielkiego Szlema | Twarda (hala) | Tommy Haas
|
6:3, 6:4, 6:7(5), 7:6(5) |
| Zwycięzca | 9. | 17 października 1999 | Wiedeń | Twarda (hala) | Nicolas Kiefer
|
6:7(5), 2:6, 6:3, 7:5, 6:4 |
| Zwycięzca | 10. | 4 marca 2001 | San Jose | Twarda (hala) | Andre Agassi
|
6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 11. | 13 stycznia 2002 | Auckland | Twarda |  Jérôme Golmard
|
6:7(0), 6:4, 7:5 |
| Zwycięzca | 12. | 18 sierpnia 2002 | Indianapolis | Twarda |  Félix Mantilla
|
6:7(6), 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 13. | 22 czerwca 2003 | Nottingham | Trawiasta | Mardy Fish
|
6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 14. | 11 lipca 2004 | Newport | Trawiasta | Alexander Popp
|
7:6(5), 7:6(2) |
| Finalista | 12. | 17 października 2004 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Nikołaj Dawydienko
|
6:3, 3:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 15. | 10 lipca 2005 | Newport | Trawiasta | Vince Spadea
|
7:6(3), 2:6, 6:4 |
Gra podwójna (3–2)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 10 lipca 1994 | Newport | Trawiasta |  Alex Antonitsch
|
Kent Kinnear David Wheaton
|
6:4, 3:6, 6:4 |
| Finalista | 1. | 23 października 1994 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Alex Antonitsch
|
Mike Bauer David Rikl
|
6:7, 4:6 |
| Finalista | 2. | 12 marca 1995 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) | Guillaume Raoux
|
Mark Keil Peter Nyborg
|
7:6, 4:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 2. | 15 września 1996 | Bournemouth | Ceglana | Marc-Kevin Goellner
|
Rodolphe Gilbert Nuno Marques
|
6:3, 7:6 |
| Zwycięzca | 3. | 28 lutego 1999 | Londyn | Dywanowa (hala) |  Tim Henman
|
 Byron Black Wayne Ferreira
|
6:3, 7:6(6) |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Greg Rusedski Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-02-09] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-09] (ang.).
- ↑ a b c Profile: Greg Rusedski. bbc.co.uk, 11 czerwca 2000. [dostęp 2017-04-06]. (ang.).
- ↑ Roddick slams record 150 mph serve. telegraph.co.uk, 8 lutego 2004. [dostęp 2017-04-06]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-24] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-24] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-10-24] (ang.).