Greta Scacchi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Greta Scacchi
Ilustracja
Greta Scacchi (2008)
Imię i nazwisko

Greta Gracco

Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1960
Mediolan

Zawód

aktorka

Lata aktywności

od 1981

Multimedia w Wikimedia Commons

Greta Scacchi, właśc. Greta Gracco[1][2][3] (ur. 18 lutego 1960 w Mediolanie) – włosko-australijska aktorka filmowa i teatralna, zdobywczyni nagrody Emmy, nominowana do Złotego Globu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Mediolanie[4][5] jako córka Pameli Carsanigi, angielskiej tancerki i antykwariuszki[6], oraz Luca Scacchi Gracco, włoskiego handlarza dziełami sztuki i malarza[7]. Jej rodzice rozwiedli się, gdy miała cztery lata. Wtedy matka z Gretą i jej dwoma starszymi braćmi wróciła do rodzinnej Anglii, najpierw do Londynu, a potem do Haywards Heath. W 1975 roku, po ślubie matki z włoskim naukowcem Giovanni Carsanigą, rodzina przeniosła się do Perth w Australii, gdzie jej ojczym był profesorem języka włoskiego na University of Western Australia[8]. Uczęszczała do Shenton College/Hollywood Senior High School[9] i dołączyła do University Dramatic Society, gdzie zadebiutowała w New Dolphin Theatre w przedstawieniu Edwarda Bonda Wczesny poranek (Early Morning). Pracowała w Australii jako pasterka, a potem jako tłumaczka języka włoskiego.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W 1977 roku powróciła do Londynu, gdzie uczyła się aktorstwa w Bristol Old Vic Theatre School[10], a jej koleżanką ze studiów była Miranda Richardson.

Grała niewielkie role teatralne oraz brała udział w reklamach. Wkrótce trafiła na ekran w jednym z odcinków brytyjskiego serialu BBC Bergerac (1981), dramacie Dominika Grafa Druga twarz (Das Zweite Gesicht, 1982)[11] w roli Anny i krótkometrażowej komedii Punktualnie co do minuty (Dead on Time, 1983) z Rowanem Atkinsonem. W 1984 roku zdobyła nominację do nagrody BAFTA w kategorii Najbardziej obiecujący debiut aktorski za postać Olivii w melodramacie Jamesa Ivory W upale i kurzu (Heat and Dust, 1983) wg powieści Ruth Prawer Jhabvala.

Wystąpiła potem w komedii romantycznej Dušana Makavejeva Dziecko Coca-Coli (1985) z Erikiem Robertsem, włoskim dramacie Paolo i Vittorio Tavianich Dzień dobry, Babilonio (Good Morning, Babylon, 1987)[12] z Vincentem Spano i Charlesem Dance, filmie sensacyjnym Michaela Radforda Biała intryga (1988) z Charlesem Dance, dramacie kryminalnym Alana J. Pakuli Uznany za niewinnego (1990) z Harrisonem Fordem i czarnej komedii Roberta Altmana Gracz (1992). Odrzuciła rolę Catherine Tramell w dreszczowcu Paula Verhoevena Nagi instynkt (1992), którą później zagrała Sharon Stone.

W 1988 roku w Los Angeles Greta i Valeria Golino były współlokatorkami. Zasiadała w jury konkursu głównego na 49. MFF w Cannes (1996) oraz w jury sekcji "Cinéfondation" na 52. MFF w Cannes (1999).

Za kreację carycy Aleksandry Romanowej w telewizyjnym dramacie historycznym HBO Uli Edela Rasputin (Rasputin: Dark Servant of Destiny,) z Alanem Rickmanem, w 1996 roku otrzymała Emmy oraz nominację do Złotego Globu i Satelity w kategorii Najlepsza aktorka drugoplanowa w serialu, miniserialu lub filmie telewizyjnym. W 1998 roku ponownie była nominowana do Satelity za rolę Penelopy w filmie Odyseja (The Odyssey, 1997)[13]. Rola włosko-australijskiej samotnej matki w dramacie Dziewczyna do wzięcia (Looking for Alibrandi, 2000) przyniosła jej nagrodę Australian Film Institute. W 2007 roku Gildii Aktorów Ekranowych w kategorii Wybitny występ aktorki w miniserialu lub filmie telewizyjnym za rolę Noli Johns telewizyjnym westernie Waltera Hilla Przerwany szlak (Broken Trail, 2006)[14] z Robertem Duvallem i Thomasem Hadenem Churchem.

Występowała też na deskach teatrów w Europie, Australii i Ameryce. W 2008 na scenie Arnoud Theatre w Guildford zagrała rolę Hester w spektaklu Głębokie błękitne morze autorstwa Terence’a Rattigana.

W 2009 wraz z Emilią Fox i Terrym Gilliamem wziął udział w akcji Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody – ochrony ryb w wodach europejskich[15].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W latach 1983-89 była związana z nowozelandzkim muzykiem Timem Finnem[16]. Ze związku z aktorem Vincentem D’Onofrio (1989-93) ma córkę Leilę George (ur. 20 marca 1992)[16]. Ze związku z włoskim trenerem piłkarskim Carlo Mantegazzą (od 1996) ma syna Matteo (ur. 1998)[16].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne[edytuj | edytuj kod]

Seriale TV[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Greta Scacchi – Sztárlexikon. Starity.hu. [dostęp 2017-11-02]. (węg.).
  2. ↑ Personalidade: Greta Scacchi (Itália). InterFilmes.com. [dostęp 2017-11-02]. (port.).
  3. ↑ Greta Scacchi. Listal. [dostęp 2017-11-02]. (ang.).
  4. ↑ Greta Scacchi Životopis. FDb.cz. [dostęp 2017-11-02]. (cz.).
  5. ↑ Greta Scacchi (18 de Fevereiro de 1960). Filmow. [dostęp 2017-11-02]. (port.).
  6. ↑ Greta Scacchi Biography (1960-). Film Reference. [dostęp 2017-11-02]. (ang.).
  7. ↑ Greta Scacchi profile. „The Guardian”. [dostęp 2017-11-02]. (ang.).
  8. ↑ Nerida Newbigin (2016-04-04): Giovanni Carsaniga (1934-2016). Australasian Centre for Italian Studies. [dostęp 2017-11-02].
  9. ↑ Michael Bosworth (2000): Hollywood Senior High School – A History (PDF). msc.uwa.edu.au. [dostęp 2017-11-02].
  10. ↑ Greta Scacchi. AlloCiné. [dostęp 2017-11-02]. (fr.).
  11. ↑ Greta Scacchi. Cinemarx.ro. [dostęp 2017-11-02]. (rum.).
  12. ↑ Greta Scacchi. ČSFD.cz. [dostęp 2017-11-02]. (cz.).
  13. ↑ Greta Scacchi. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-11-02]. (ang.).
  14. ↑ Greta Scacchi. MYmovies. [dostęp 2017-11-02]. (wł.).
  15. ↑ Jay Rayner (2009-06-15): Celebrity full frontal assaults. „The Guardian”. [dostęp 2020-12-29]. (ang.).
  16. ↑ a b c Greta Scacchi Dating History. FamousFix. [dostęp 2017-11-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Greta_Scacchi&oldid=70841960”