Grota ogrodowa
Grota ogrodowa – budowla wzniesiona w ogrodzie służąca do posiłku, ozdoby, wypoczynku oraz schronienia przed upałem lub deszczem[1][2].
Grota sztucznie wydrążona lub celowo wybudowana, występowała już w starożytnym Rzymie w ogrodach przydomowych, największą popularnością cieszyła się w renesansie[1]. Budowla ma postać wnętrza (wydrążonego w zboczu góry, w murze oporowym, pod inną budowlą ogrodową), albo jest wolno stojąca w formie pawilonu. Bywa wykładana kamieniami naturalnymi, koralami, kawałkami tufu, pumeksu, szkła lub muszlami (grotte rocaille)[3]. Wewnątrz dla zabawy czasami instalowano różne urządzenia hydrauliczne[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Sztuka świata 2013 ↓.
- ↑ Szolginia 1982 ↓, s. 123.
- ↑ a b Kubalska-Sulkiewicz, Bielska-Łach i Manteuffel-Szarota 2007 ↓, s. 142.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sztuka świata. Słownik terminów tom 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013. ISBN 978-83-213-4726-4.
- Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-12365-9.
- Witold Szolginia: Architektura i budownictwo. 1982. ISBN 83-204-0291-3.